Beata StaÅkiewicz - Instytut Fizyki
Beata StaÅkiewicz - Instytut Fizyki Beata StaÅkiewicz - Instytut Fizyki
Rys. C.4 Mapy transmisji T(λ̃, θ) dla niebinarnej ST-M(1, 1) dla pięciu warstw o parametrach a) n A = 1,43, n B = 1,65, n C = –1,86, n D = –2,08, n E = –2,3; b) n A = 1,43, n B = 1,65, n C = 1,86, n D = –2,08, n E = –2,3; c) n A = 1,43, n B = –1,65, n C = –1,86, n D = –2,08, n E = –2,3; Parametr L = 4, d A = d B = d C = d D = d E =300 oraz n in = n out = n A w kaŜdym przypadku. Polaryzacja s a) polaryzacja p b) c) 66
DODATEK D Supersieci THUE-MORSE’A — ich niezwykłe odkryte właściwości Dodatek ten ma na celu zaakcentowanie dotychczasowych osiągnięć w dziedzinie badań dotyczących optycznych supersieci aperiodycznych skonstruowanych, według deterministycznej reguły podstawiania, w strukturę odpowiadającą łańcuchowi Thue-Morse’a. JuŜ od przeszło dwudziestu lat bada się nie tylko własności transmisyjne tego typu struktur, lecz takŜe wiele innych i nowych właściwości. W materiałach nieuporządkowanych fale świetlne doznają wielokrotnych rozpraszeń i podlegają efektom interferencyjnym [61]. Wielokrotne rozpraszanie światła w nieuporządkowanych ośrodkach dielektrycznych ma wiele podobieństw do propagacji elektronów w półprzewodnikach [62]. Z drugiej strony periodyczne struktury dielektryczne pod względem właściwości propagowania się w nich fal elektromagnetycznych zachowują się jak kryształy i wykazują zjawisko konstruktywnej interferencji w dobrze określonych kierunkach rozchodzenia się. Jeśli w takich układach współczynnik załamania zmienia się w przestrzeni i róŜnica (tzw. kontrast) jego wartości jest dostatecznie duŜy, to wykazują one fotoniczną przerwę wzbronioną, czyli przedziały częstotliwości, przy których światło nie moŜe propagować się. Kwazikryształy to nieperiodyczne struktury generowane za pomocą prostych deterministycznych reguł [63]. Wytworzone z materiałów dielektrycznych mają interesujące właściwości optyczne. W szczególności matematyczne i fizyczne właściwości jednowymiarowych stuktur tworzących samopodobną sekwencją, generowane przez regułę podstawiania typu T-M ( A→AB, B→BA ) były ostatnio rozpatrywane w literaturze [64]. Ciąg T-M jest kwazi–regularną strukturą posiadającą własność Pisota [65]. Oznacza to, Ŝe największa wartość własna macierzy definiującej regułę podstawiania jest rzeczywista, dodatnia i większa od jedności, co ma miejsce wówczas, gdy inne wartości własne są mniejsze od jedności; dla ciąg T-M wartości własne wynoszą λ 1 = 2 i, λ 2 = 0. Widmo Fouriera sekwencji T-M ma charakter czysto osobliwego widma, co zostało nazwane jako kryterium Bombieriego–Taylora dla struktury Pisot [66]. Dodajmy, za pracą [2], Ŝe widmo transformat Fouriera P(q) jest sumą trzech składników, którymi są: 1) Składnik (część) czysto punktowa odpowiadająca refleksom Bragga (złoŜona z δ pików Diraca); 2) Składnik (część) ciągła widma, która jest funkcją róŜniczkowalną; 3) Składnik (część) osobliwa, która ma charakter fraktala i nie jest ani zbiorem δ pików Diraca ani nie jest funkcją róŜniczkowalną. Część osobliwa widma Fouriera charakteryzuje się szerokimi pikami Bragga, które nie są izolowane i przy zwiększeniu rozdzielczości rozpadają się na nowe piki, które przy następnym zwiększaniu rozdzielczości ponownie rozpadają się na nowe piki itd. Tym samym osobliwe widmo Fouriera ma wewnętrzną bardzo bogatą substrukturę, której szczegóły stają się widoczne przy zwiększaniu rozdzielczości. Wykazują więc cechy samopodobieństwa, o których mówi B. Mandelbrot definiując pojęcie fraktala. Z tego powodu jednowymiarowa sieć T-M nie jest kwaziperiodyczną lecz aperiodyczną. Z elektronicznego punktu widzenia bogactwo obserwowanych właściwości dotyczących transmisji sygnałów elektrycznych w heterostrukturach T-M jest ściśle związane z tym, Ŝe widmo energetyczne tych układów składa się z części ciągłej i osobliwej. Pociąga to za sobą współistnienie elektronowych stanów zdelokalizowanych (odpowiadających części ciągłej widma) i krytycznych 67
- Page 15 and 16: Rys.2.4. Schematyczne przedstawieni
- Page 17 and 18: supersieciom półprzewodnikowym i
- Page 19 and 20: Dwuwymiarowe kryształy fotoniczne
- Page 21 and 22: 2.42 Kropki kwantowe Innym równie
- Page 23 and 24: W rozdziale tym omówione zostaną
- Page 25 and 26: Warto przy tym dodać, iŜ wzór re
- Page 27 and 28: 3.12 Niebinarna uogólniona supersi
- Page 29 and 30: Równanie FEM w ośrodku jednorodny
- Page 31 and 32: Dla polaryzacji typu s przyjmują o
- Page 33 and 34: (3.22) Macierz propagacji P j - wys
- Page 35 and 36: Ze względu na fakt silnej zaleŜno
- Page 37 and 38: Wyniki obliczeń numerycznych trans
- Page 39 and 40: Rys. II Mapy transmisji T(λ̃, θ)
- Page 41 and 42: Rys. IV Mapy transmisji T(λ̃, θ)
- Page 43 and 44: 3.4 Wielowarstwowy ośrodek z mater
- Page 45 and 46: Rys. VII Mapy transmisji T(λ̃, θ
- Page 47 and 48: Rys. IX Mapy transmisji T(λ̃, θ)
- Page 49 and 50: Rys. XI Mapy transmisji T(λ̃, θ)
- Page 51 and 52: o Pasma wysokiej transmisji supersi
- Page 53 and 54: Program Thue-MorseSuper.exe moŜe p
- Page 55 and 56: Trzecia metoda jest ściśle związ
- Page 57 and 58: DODATEK B B.1. FRAKTALE Twórca teo
- Page 59 and 60: B.2. Wymiar fraktalny- co to właś
- Page 61 and 62: określone dla ograniczonych i domk
- Page 63 and 64: DODATEK C C.1.Wybrane wstępne wyni
- Page 65: Rys. C.3 Mapy transmisji T(λ̃, θ
- Page 69 and 70: D.1 Światło spolaryzowane w wielo
- Page 71 and 72: Ze względu na to, iŜ powyŜsze po
- Page 73 and 74: gdzie dla D q=1 = D 1 dane wyraŜen
- Page 75 and 76: DODATEK E Metamateriały, wybrane z
- Page 77 and 78: Fakt występowania i załamania fal
- Page 79 and 80: słowy, materiał składa się z si
- Page 81 and 82: W przeciwieństwie do opisanego pow
- Page 83 and 84: Kombinacja równań (E.34) oraz (E.
- Page 85 and 86: Rys. E.35 Wyniki symulacji map pola
- Page 87 and 88: W przypadku małych SSR-ów, nieide
- Page 89 and 90: E.42 Metody otrzymywania metamateri
- Page 91 and 92: Rys. II Obraz uzyskany ze skaningow
- Page 93 and 94: Rys. IV a) Schemat (widok z boku) p
- Page 95 and 96: Rys. VI Obraz uzyskany ze skaningow
- Page 97 and 98: Podsumowanie Wytwarzanie metamateri
- Page 99 and 100: 14. L. Novotny, B. Hecht, Principle
- Page 101 and 102: 43. P. Markos, C. M. Soukoulis, Lef
- Page 103 and 104: Prelomleniya i Otrazheniya (Unusual
- Page 105: 114. S.Y. Chou, P.R. Krauss, P.J. R
Rys. C.4 Mapy transmisji T(λ̃, θ) dla niebinarnej ST-M(1, 1) dla pięciu warstw o<br />
parametrach a) n A = 1,43, n B = 1,65, n C = –1,86, n D = –2,08, n E = –2,3; b) n A = 1,43,<br />
n B = 1,65, n C = 1,86, n D = –2,08, n E = –2,3; c) n A = 1,43, n B = –1,65, n C = –1,86,<br />
n D = –2,08, n E = –2,3; Parametr L = 4, d A = d B = d C = d D = d E =300 oraz n in = n out = n A<br />
w kaŜdym przypadku.<br />
Polaryzacja s<br />
a)<br />
polaryzacja p<br />
b)<br />
c)<br />
66
Change language