pobierz - Instytut Eksploatacji Pojazdów i Maszyn - Wydział ...
pobierz - Instytut Eksploatacji Pojazdów i Maszyn - Wydział ... pobierz - Instytut Eksploatacji Pojazdów i Maszyn - Wydział ...
Rys.2. Charakterystyka dynamiczna samochodu Dysponując charakterystyką momentu obrotowego silnika M s moŜna, korzystając ze wzoru (15), obliczyć charakterystykę dynamiczną samochodu (rys.1) na poszczególnych biegach (rys.2). Charakterystykę dynamiczną moŜna otrzymać równieŜ metodą doświadczalną poprzez rozpędzanie samochodu na poszczególnych biegach i mierzeniu przyrostu prędkości w czasie. Wniosek ten wynika bezpośrednio ze wzoru (13). υ ⋅ F nu ( V ) − F ( V ) Q p = ( ) ( ) F 2 u 1 ft + k ⋅V + sin α + + ⋅( 1+ δ1 + δ 2 ) Q g dt poniewaŜ z doświadczenia wynika, Ŝe υ=0,95 ÷ 0,98, nie popełniając wielkiego błędu a znacznie upraszczając obliczenia, moŜna załoŜyć, Ŝe: czyli: υ ⋅ F nu ( V ) − F ( V ) F ( V ) − F ( V ) Q p ≅ υ ⋅ nu Q p = υ ⋅ F 1 υ D + D( V ) dV 2 u ( V ) = ( ft + k ⋅V ) + sin( α ) + + ⋅( 1+ δ1 δ 2 ) Q g dt ⋅ (18) Przy załaŜeniu, Ŝe samochód porusza się bez przyczepy F u =0, po drodze poziomej α=0 oraz k= 0 otrzymujemy: a dla biegu x 1 ⎛ 1 ⎝ g dV dt ( V ) ⋅⎜ ⋅( 1+ δ + δ ) + f ⎟ D = 1 2 t ⎞ ⎠ dV (16) (17) υ (19) 1 ⎛ 1 ⎝ g dV dt ( V ) ⋅⎜ ⋅( 1+ δ + δ ) + f ⎟ Dx = 1x 2 t υ (20) ⎞ ⎠ 6
dV Z równania (20) wynika, Ŝe na podstawie wykresu ( V ) i f t moŜna odtworzyć dt charakterystykę dynamiczną. NaleŜy więc wyznaczyć doświadczalnie f t oraz uzyskać przebieg prędkości samochodu w czasie. Pomiary V(t) naleŜy przeprowadzić podczas rozpędzania samochodu na poszczególnych biegach, przy pełnym obciąŜeniu silnika. 2.3. Wyznaczanie współczynników oporów toczenia i powietrza metodą wybiegu Współczynniki oporów toczenia f t oraz powietrza c x wyznacza się często metodą wybiegu. Istota tej metody polega na obserwowaniu ruchu rozpędzonego pojazdu po wyłączeniu napędu w okresie gdy skrzynia biegów nie przekazuje napędu (dźwignia zmiany biegów jest w połoŜeniu neutralnym). Korzystając z równania (13) oraz zakładając, Ŝe F w = F u = 0 oraz δ 1 =0, k=0 otrzymuje się równanie ruchu samochodu podczas wybiegu NaleŜy podstawić: otrzymuje się 1 ⋅ g F + F Q − ⋅ g dV dt ( 1+ 2 ) ⋅ = 0 t p δ (21) ( 1+ ) 1 dV ⋅ g dt dV ⋅ dt = f ρ ⋅ A⋅cx ⋅V + 2⋅Q δ 2 t (22) ft ρ ⋅ A⋅c ⋅V = + 1+ δ + x 2 2⋅Q ⋅ 1 ( δ ) 2 2 2 (23) 2 V = z (24) f t = L (25) 1 δ + 2 ρ ⋅ A⋅c x = 2⋅Q ⋅ δ 1 ⋅ g dV dt ( 1+ ) 2 K = L + K ⋅ z Doświadczalnie moŜna wyznaczyć przebieg prędkości w czasie , a na podstawie tego 1 dV 2 = f V (rys.3). Z wykresu otrzymuje się stałe L i α g dt f t = L ⋅( + ) (28) sporządzić wykres ( ) 1 δ 2 (26) (27) 7
- Page 2 and 3: Spis treści 1. Cel ćwiczenia ....
- Page 4 and 5: F t 2 ( f + k ⋅V ) = Q ⋅ (5) t
- Page 8 and 9: c x = 2⋅Q ⋅ ( 1+ ) ⋅tg( α )
- Page 10 and 11: - ogumienie Fulda Kristall Montero
- Page 12 and 13: Szerokość pojazdu B - 1840 mm Mom
- Page 14: TABELA 2.2. cd. 14
- Page 17 and 18: Rys. 11. Widok drzewa wyboru Dane t
- Page 19 and 20: Wykonanie badań trakcyjnych: 1. Pr
- Page 21 and 22: Wybieg 25,0 20,0 V [m/s] 15,0 10,0
- Page 23: 4. Literatura [1]. Arczyński S., M
dV<br />
Z równania (20) wynika, Ŝe na podstawie wykresu ( V ) i f t moŜna odtworzyć<br />
dt<br />
charakterystykę dynamiczną. NaleŜy więc wyznaczyć doświadczalnie f t oraz uzyskać przebieg<br />
prędkości samochodu w czasie. Pomiary V(t) naleŜy przeprowadzić podczas rozpędzania<br />
samochodu na poszczególnych biegach, przy pełnym obciąŜeniu silnika.<br />
2.3. Wyznaczanie współczynników oporów toczenia i powietrza metodą<br />
wybiegu<br />
Współczynniki oporów toczenia f t oraz powietrza c x wyznacza się często metodą<br />
wybiegu. Istota tej metody polega na obserwowaniu ruchu rozpędzonego pojazdu po<br />
wyłączeniu napędu w okresie gdy skrzynia biegów nie przekazuje napędu (dźwignia zmiany<br />
biegów jest w połoŜeniu neutralnym).<br />
Korzystając z równania (13) oraz zakładając, Ŝe<br />
F w = F u = 0 oraz δ 1 =0, k=0<br />
otrzymuje się równanie ruchu samochodu podczas wybiegu<br />
NaleŜy podstawić:<br />
otrzymuje się<br />
1<br />
⋅<br />
g<br />
F + F<br />
Q<br />
− ⋅<br />
g<br />
dV<br />
dt<br />
( 1+<br />
2<br />
) ⋅ = 0<br />
t p<br />
δ<br />
(21)<br />
( 1+<br />
)<br />
1 dV<br />
⋅<br />
g dt<br />
dV<br />
⋅<br />
dt<br />
=<br />
f<br />
ρ ⋅ A⋅cx<br />
⋅V<br />
+<br />
2⋅Q<br />
δ<br />
2<br />
t<br />
(22)<br />
ft<br />
ρ ⋅ A⋅c<br />
⋅V<br />
= +<br />
1+<br />
δ +<br />
x<br />
2<br />
2⋅Q<br />
⋅ 1<br />
( δ )<br />
2<br />
2<br />
2<br />
(23)<br />
2<br />
V = z<br />
(24)<br />
f t = L<br />
(25)<br />
1 δ<br />
+ 2<br />
ρ ⋅ A⋅c<br />
x =<br />
2⋅Q<br />
⋅ δ<br />
1<br />
⋅<br />
g<br />
dV<br />
dt<br />
( 1+<br />
)<br />
2<br />
K<br />
= L + K ⋅ z<br />
Doświadczalnie moŜna wyznaczyć przebieg prędkości w czasie , a na podstawie tego<br />
1 dV<br />
2<br />
= f V (rys.3). Z wykresu otrzymuje się stałe L i α<br />
g dt<br />
f t<br />
= L ⋅( + )<br />
(28)<br />
sporządzić wykres ( )<br />
1 δ 2<br />
(26)<br />
(27)<br />
7
Change language