m kn n 0k − ∑ =

• A oblicza „wspólny tajny klucz”:
k’ = ( g α ) y mod p = g αy mod p;
• B oblicza inny „wspólny tajny klucz”:
k” = ( g β ) x mod p = g βx mod p,
a w środku pozostaje intruz I i spokojnie podsłuchuje sesję komunikacyjną Ŝonglując
kluczami.
Inna forma ataku wykorzystuje „słabość” wybranej jako parametr publiczny liczby p, a
opiera się na fakcie, Ŝe utworzenie przez jedną ze stron jako potęgi (g α lub g β ) elementu
małego rzędu w grupie Z p * „zawęŜa” w istotny sposób przestrzeń moŜliwych do
uzgodnienia kluczy (zbiór róŜnych moŜliwych wartości potęg g α lub g β jest równy rzędowi
tej liczby w grupie).
W.Chocianowicz – Kryptologia – semestr zimowy 2008/2009
str.156