m kn n 0k − ∑ =

Parametry szyfrowania L (niewidoczne explicite na diagramie) są opcjonalnym blokiem
danych (nie muszą występować w danych słuŜących do utworzenia kryptogramu, ale jeśli
ich brak, to w ich miejsce naleŜy podstawić łańcuch bajtów „zerowych” o odpowiedniej
długości).
Po poddaniu parametrów L działaniu funkcji skrótu H (zalecana funkcja to co najmniej
SHA-1, a jeszcze lepiej SHA-256, SHA-384 lub SHA-512) uzyskuje się wartość lHash,
„składaną” (konkatenowaną) z szyfrowaną wiadomością M, opcjonalnym ciągiem
uzupełniającym PS (zawierającym same bajty „zerowe”) i bajtem o wartości ‘01’ hex, w
celu utworzenia tzw. „bloku danych” DB:
DB = lHash || PS || ‘01’ || M.
Losowy ciąg binarny, zwany ziarnem (seed), o długości identycznej, jak długość wyniku
zastosowanej funkcji skrótu, jest poddawany działaniu funkcji „maskującej” MGF (Mask
Generation Function), do której konstrukcji wykorzystywane są funkcje jednokierunkowe
„bez klucza”, po czym poddawany operacji bitowego XOR (⊕) z blokiem danych DB. W
ten sposób tworzy się tzw. „zamaskowany” blok danych (masked DB).
W.Chocianowicz – Kryptologia – semestr zimowy 2008/2009
str.152