m kn n 0k − ∑ =

W wersji 1.5 z listopada 1993 zalecano następującą „formułę preparowania”
podpisywanej wiadomości przed poddaniem jej szyfrowaniu kluczem prywatnym:
m* = 01 ciąg bitów jedynkowych (PS) 00 T ,
gdzie wartość T jest wartością funkcji skrótu „oryginalnej” podpisywanej wiadomości
zakodowanej zgodnie z DER (Distinguished Encoding Rules), wraz z identyfikatorem
funkcji skrótu.
Mimo, iŜ w przypadku tego schematu przygotowania wiadomości podpisywanej zasadniczo
nie ma podejrzeń dotyczących istnienia skutecznego ataku, to jednak pojawiła się nowa
propozycja dla „podpisu z załącznikiem” – PSS (Probabilistic Signature Scheme) – oparta
na pracach Bellare’go i Rogaway’a 1 .
W opublikowanej 14 czerwca 2002 roku wersji 2.1 dokumentu PKCS#1 formatowanie
danych zgodnie z PSS (przed ostateczną operacją potęgowania) zostało juŜ uwzględnione
jako alternatywa dla wersji 1.5. W porównaniu z oryginalną propozycją Bellare’go i
Rogaway’a wprowadzono pewne zmiany, ale mają one słuŜyć sprawniejszemu
przetwarzaniu podpisu podczas weryfikacji, nie osłabiając jego bezpieczeństwa.
1 M.Bellare, P.Rogaway „PSS: Probably Secure Encoding method for Digital Signatures”, sierpień 1998, http://grouper.ieee.org/groups/1363
W.Chocianowicz – Kryptologia – semestr zimowy 2008/2009
str.144