1 Ręka wspinacza Przyczyny powstawania zespołów przecią ...

Na urazy tkanki odpowiadają zazwyczaj stanem zapalnym. Proces zapalny w urazach z przeciążenia staje
się samopodtrzymujący, prowadząc do destrukcji innych okolicznych tkanek. Jako konsekwencja
powtarzającego się przeciążenia mikrotraumatycznego, urazy z przeciążenia doprowadzają w końcu do
zniesienia zdolności tkanek do samonaprawy. Powoduje to powstawanie tkanki bliznowatej w miejsce
tkanki prawidłowej. Kontynuacja używania danego narządu ruchu może w końcu doprowadzić do
powstawania objawów o charakterze bólu, osłabienia lub zmniejszonej wydolności. Dlatego też istotne
jest zminimalizowanie przewlekłego stanu zapalnego, co ma zapewnić dobre gojenie się tkanek. Urazy z
przeciążenia najczęściej dotyczą aparatu mięśniowo-więzadłowego, powodując zapalenie ścięgna,
zapalenie pochewki ścięgna oraz bolesność mięśni. Mogą być również zajęte inne tkanki, a mianowicie
kaletka maziowa (zapalenie kaletki), kości (złamania stresowe), nerwy (neuropatie z ucisku) oraz
chrząstka stawowa (chondrosis). Matev i Bankov zaliczają uszkodzenia przeciążeniowe do najczęstszych
chorób kończyny górnej. Wyróżniają oni: patologie przyczepu ścięgien (insertionstendopathien),
zapalenie ścięgien mięśni (myotendinitis) oraz zapalenia pochewek ścięgien (tendovaginitis), do których
zaliczają zapalenie pochewki ścięgna z trzeszczeniem (tendovaginitis crepitans) i palec przeskakujący
(tendovaginitis stenosans).
Zapalenie pochewek ścięgien zginaczy palców - tendovaginitis
Ścięgna, pochewki ścięgien i więzadła obrączkowe oraz krzyżowe, czyli układ troczków włóknistych
tworzą funkcjonalną całość. W wyniku nadwyrężenia tego układu może dojść do zapalenia pochewki
ścięgna, którego efektem jest upośledzenie jej funkcji poślizgowej. Dalsze obciążenie wzmaga
mechaniczne podrażnianie i przyśpiesza rozwój stanu zapalnego. Zwiększa się wydzielanie do pochewki
ścięgna płynu zawierającego fibronektynę, co może spowodować zacieśnienie lub nawet zapalenie
pochewki.
Ciągła gra pomiędzy obciążeniem, podrażnieniem i zapaleniem tworzy obraz chronicznego zapalenia
pochewki ścięgna, objawiającego się bolesnością zależną od obciążeń, ograniczeniem ruchomości,
pogrubieniem pochewki ścięgna. W okresie ostrym objawem jest ból o charakterze kłującym bądź
ciągnącym, występujący przy każdym ruchu i obciążeniu, często promieniujący wzdłuż ścięgna. Odcinek
ścięgna objęty procesem zapalnym jest obrzmiały, wrażliwy na ucisk, a czasami może występować lekkie
zaczerwienienie i ocieplenie skóry w tym miejscu. Niejednokrotnie w czasie obmacywania stwierdza się
charakterystyczne trzeszczenie przy ruchach zginania i prostowania. Najczęstsza lokalizacja to pochewki
ścięgien mięśni zginaczy palców i nadgarstka. O ile w innych dyscyplinach sportu zapalenia te lokalizują
się najczęściej w przedramieniu (np. gimnastyka), to w przypadku wspinaczki dotyczą najczęściej palców
ręki. Ponieważ w czasie wspinaczki najbardziej obciążane są palce środkowy i serdeczny, tam też
najczęściej mamy do czynienia ze stanami zapalnymi pochewek ścięgien mięśni zginaczy palców.
Lekceważenie bólu może spowodować, że stan ostry, często łatwy do leczenia, może przerodzić się w
stan przewlekły objawiający się już nie tylko w czasie treningu, ale i w czynnościach takich, jak np.
pisanie. Ze względu na izolowany przebieg pochewek trzech środkowych palców, typowy obraz stanu
zapalnego występujący u wspinaczy nie jest związany z rozprzestrzenieniem się zapalenia na okolicę
nadgarstka, jak ma to miejsce w przypadku stanów zapalnych pochewek ścięgien zginaczy I i IV palca.
Palec przeskakujący (trzaskający, strzelający)
Jest to choroba wywołana grudkowatym pogrubieniem ścięgna (tendinitis hyperplastica) i/lub zwężeniem
jego pochewki. Powoduje to ograniczenie poślizgu ścięgna, a co za tym idzie – ograniczenie ruchów
palca. Pogrubienie występuje w ścięgnie powierzchownego zginacza palca. Przyczyną jego powstawania
może być zbliznowacenie w miejscu wcześniejszego zranienia ścięgna. Do zwężenia pochewki ścięgna
dochodzi na skutek przewlekłego zapalenia. Typowe przeskakiwanie ma miejsce, gdy grudkowate
pogrubienie ścięgna z trudem przedostaje się przez sztywny, włóknisty troczek ustalający ścięgno,
najczęściej w okolicy stawu śródręczno-paliczkowego. Podobny efekt powoduje zgrubienie tego
więzadła. W takich warunkach przesuwalność ścięgna, wyprost palca przy użyciu normalnej siły jest
niemożliwy i zachodzi przy użyciu siły zwiększonej. Opisywane miejsce jest łatwe do stwierdzenia
palpacyjnie. Badając dotykiem stwierdzamy zgrubienie przesuwające się synchronicznie z ruchami palca.
www.primaroca.pl 6