Rehabilitacja zawodowych zaburzeń głosu
Rehabilitacja zawodowych zaburzeń głosu
Rehabilitacja zawodowych zaburzeń głosu
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Rozwój <strong>zaburzeń</strong> <strong>głosu</strong> o podłożu zawodowym<br />
III. PROFILAKTYKA I REHABILITACJA ZABURZEŃ<br />
GŁOSU<br />
Najskuteczniejszą formą profilaktyki chorób <strong>zawodowych</strong> <strong>głosu</strong> jest przestrzeganie<br />
zasad higieny oraz kształcenie <strong>głosu</strong> dające gwarancję opanowania prawidłowej emisji<br />
<strong>głosu</strong>. Jak wykazały wielośrodkowe badania przeprowadzone w populacji nauczycieli<br />
w Polsce, większość osób pracujących w zawodzie pedagoga nie jest głosowo<br />
przygotowanych do podjęcia pracy, wymagającej dużego obciążania narządu <strong>głosu</strong><br />
(cyt. nr 16). Każdy nauczyciel powinien zostać poddany procesowi szkolenia <strong>głosu</strong><br />
w celu uzyskania jak najlepszego stopnia technicznego opanowania procesu fonacji.<br />
Docelowym wynikiem nauki posługiwania się własnym głosem powinno być umiejętne<br />
wykorzystanie pracy całego aparatu głosotwórczego, gwarantującego uzyskanie<br />
najlepszego efektu głosowego jak najmniejszym kosztem.<br />
U nauczycieli w trakcie badań profilaktycznych, tzw. okresowych, należy bezwzględnie<br />
wykonać badania laryngologiczne, co najmniej raz na 5 lat (Rozporządzenie<br />
Ministra Zdrowia z dn. 30 maja 1996). Natomiast badanie foniatryczne powinno<br />
być wykonywane ze wskazań laryngologicznych, tzn. w każdej sytuacji, gdy laryngolog<br />
stwierdza odchylenia od stanu prawidłowego. Dotyczy to także przypadków,<br />
w których typowe leczenie laryngologiczne nie przynosi efektów. Ma to szczególne<br />
zastosowanie w dysfoniach czynnościowych.<br />
W leczeniu <strong>zaburzeń</strong> <strong>głosu</strong> pedagogów należy pamiętać o uwarunkowaniach <strong>zawodowych</strong><br />
schorzenia. W ogólnoświatowych trendach dotyczących postępowania<br />
w dysfoniach <strong>zawodowych</strong> dominuje podejście holistyczne (czyli całościowe).<br />
Podkreśla się, że celem kompleksowego leczenia <strong>zawodowych</strong> <strong>zaburzeń</strong> <strong>głosu</strong> jest<br />
przywrócenie takiego stanu narządu <strong>głosu</strong>, który spełniałby potrzeby pacjenta zarówno<br />
socjalne i emocjonalne, jak i zawodowe. Jest to w zgodzie ze standardami<br />
światowymi, w których zwraca się coraz bardziej uwagę na jakość życia osób<br />
z różnymi chorobami. Nowoczesne pojęcie zdrowia, zgodnie z definicją Światowej<br />
organizacji Zdrowia (WHO), jest znacznie szerszym pojęciem niż tradycyjne, gdyż<br />
równie ważne jak aspekty fizjologiczne i biofizyczne choroby, okazują się zmiany<br />
psychiczne i społeczne w życiu pacjenta. Wiąże się to z wprowadzeniem pojęcia<br />
„jakości życia” (Quality of life – QoL) i dążeniem do określenia, w jaki sposób dolegliwości<br />
wynikające z choroby obniżają jakość życia w subiektywnym odczuciu pacjenta.<br />
Z tego powodu cele terapii dysfonii powinny obejmować aspekty zawodowe<br />
i socjalne leczonych osób, oczywiście przy uwzględnieniu ich realnych możliwości.<br />
Do metod terapii <strong>zaburzeń</strong> <strong>głosu</strong> należą:<br />
– rehabilitacja <strong>głosu</strong>,<br />
– mikrochirurgia,<br />
– farmakoterapia,<br />
– psychoterapia,<br />
– fizjoterapia,<br />
– leczenie balneologiczne.<br />
35