W bazie Ghazni żołnierze GROM o anonimowość ... - Polska Zbrojna

FOt. ewA KORSAK
Z chorążym Dariuszem sroką o tym,
czy podoficer powinien zarabiać jak podpułkownik,
rozmawiają Piotr BernaBiuk i artur Goławski
Polska Zbrojna: Dwaj najwyżsi rangą
dowódcy naTo w październiku 2010
roku wydali „strategię i wytyczne na
rzecz rozwoju podoficerów”. Czyżby
uznali rozwiązania pragmatyczne w wojskach
państw członkowskich za niewystarczające?
DariusZ sroka: Jeśli właściwie odczytuję
intencje admirała jamesa stavridisa
i generała stéphane abriala, to doszli do
wniosku, że czas najwyższy, by państwa
członkowskie sojuszu i ich podoficerowie
dostali wskazówki, jaki powinien być standard
przygotowania średnich kadr wojskowych.
Podoficerowie stanowią główną część
personelu kierowanego do wspólnych operacji
oraz służą w międzynarodowych organizacjach
wojskowych. Jeśli nie mają umiejętności,
wiedzy oraz zdolności przywódczych
oczekiwanych przez dowódców, to przez
nich spada sprawność naszego działania
w misjach.
Polska Zbrojna: Przyznali zatem, że
potrzebują lepszych podoficerów, aby rozwinąć
zdolności operacyjne naTo.
DariusZ sroka: W sojuszu nikt wcześniej
nie zajął się bliżej systemowo kompetencjami
i wyszkoleniem żołnierzy naszego
korpusu. „Strategia...” jest efektem doświadczeń
ze służby podoficerów w jednostkach
i instytucjach NATO. Pokazuje, czym powinni
się zajmować. Wynika też z niej, że państwa
muszą przywiązywać więcej wagi do
szkolenia i edukacji podoficerów.
Polska Zbrojna: nie wszystkie państwa
mają tradycję mocnego wojskowego
korpusu podoficerskiego. Czy instytucje
naTo mogą pomóc im ją stworzyć?
DariusZ sroka: Usunięciu zbyt dużych
różnic między państwami służy „Program
NATO na rzecz rozwoju korpusu podoficerskiego”
adresowany do państw członkowskich
i partnerskich. Ma on uzupełnić, a nie
zastąpić, narodowe pragmatyki kadrowe
w odniesieniu do podoficerów. Admirał i generał
obiecali, że sojusz w swoich ośrodkach
edukacyjnych będzie nadal organizował kursy
dla podoficerów, a gdy trzeba będzie, nie
uchyli się od modyfikowania ich programów
i kontrolowania rezultatów.
Polska Zbrojna: Czy instytucje
naTo na tym naprawdę skorzystają?
DariusZ sroka: Zmiana podejścia do
rozwoju kadr podoficerskich ma pomóc
w transformacji sojuszu, a samym podoficerom
w odnajdywaniu się w rolach zawodowych,
obecnych i przyszłych. Dla mnie jest
jasne, że podoficerowie powinni oczekiwać,
iż zostaną bardziej zaangażowani w pracę
taktycznych, operacyjnych i strategicznych
szczebli dowodzenia w ramach połączonych
i wielonarodowych interwencji wojskowych.
Polska Zbrojna: To wskazówka dla
wszystkich sierżantów i chorążych: przygotujcie
się do tego, że przełożeni będą od
was wymagać więcej. Tak?
DariusZ sroka: Nowoczesny
podoficer, a zwłaszcza
podoficer starszy, nie
może się ograniczać do posiadania
wiedzy jedynie
o funkcjonowaniu ojczystych
sił zbrojnych. Musi znać zasady
działania NATO, prowadzenia
sojuszniczych operacji,
rozumieć uwarunkowania
pracy w środowisku międzynarodowym.
Polska Zbrojna: Czy
wspomniane wytyczne powinny
obchodzić tylko osoby
typowane do służby
w strukturach naTo lub
kierowanych na misje?
DariusZ sroka: Założeniem „Strategii...”
nie jest dzielenie podoficerów na „wielonarodowych”
i „krajowych” lub na lepszych
i gorszych.
Polska Zbrojna: Zestawmy szarże
żołnierzy w siłach zbrojnych poszczególnych
państw sojuszu. Wnioski będą
ciekawe.
DariusZ sroka: Wśród oficerów nie ma
w zasadzie dysproporcji – porucznicy, kapitanowie,
majorzy są w każdym wojsku. Natomiast
jedne armie mają cztery stopnie podoficerskie,
inne aż dziewięć. W jednych do
korpusu szeregowych zaliczają się wszyscy
poniżej sierżanta, w innych podoficerami są
Nowoczesny
podoficer,
a zwłaszcza
podoficer starszy,
nie może
ograniczać swej
wiedzy do tego, jak
funkcjonują
ojczyste siły
zbrojne
już kaprale. Stąd wprowadzono w NATO
wskaźnik stopni (OR – Other Ranks), aby
można się było zorientować, kto jest kim.
Polska Zbrojna: Gdy na dziedzińcu
natowskiego dowództwa spotkają się portugalski
major i polski starszy chorąży
sztabowy, to może się zdarzyć, że Portugalczyk
pierwszy zasalutuje Polakowi. nawet
jeśli uważnie zapozna się z przewodnikiem
po szarżach, to nie zapamięta niuansów
w oznaczeniach stopni w 28 armiach
natowskich.
DariusZ sroka: W międzynarodowym
towarzystwie gwiazdki na naramiennikach
polskich chorążych mogą powodować niepo-
czy starszego sierżanta.
rozumienia. Nie uważam jednak,
że musimy zmieniać
oznaczenie stopni. Z jednej
strony, są one dziedzictwem
historycznym. Z drugiej, inne
państwa, choć jest ich już niewiele,
nadal uznają gwiazdki
podoficerskie.
Polska Zbrojna: Czy
w Polsce nie mamy za dużo
stopni podoficerskich?
DariusZ sroka: Nie sądzę.
Słyszę natomiast o innym
problemie – niewłaściwego
zaszeregowania niektórych
stanowisk. Pułapkami
blokującymi rozwój żołnierza
bywają stanowiska sierżanta
Polska Zbrojna: W polskim wojsku
w odniesieniu do korpusu podoficerskiego
kopiujemy mniej lub bardziej udolnie pomysły
amerykańskie. To dobrze czy źle?
DariusZ sroka: Amerykanów podpatrujemy,
bo współpraca z ich 7 Armią stacjonującą
w Niemczech jest udana. Dobrze, że
nie przenosimy bezkrytycznie ich rozwiązań.
Są świetne, ale dla Amerykanów, którzy żyją
w innej kulturze. Uczestniczyłem w kursie
dla podoficerów starszych w Teksasie i widzę,
że wiedza z niego bardziej przydaje mi
się w dowództwie natowskim niż w kraju.
Nie znaczy to, że Polska powinna zrezygnować
z wysyłania podoficerów na tego typu
POLSKA ZBROJNA NR 4 | 22 StycZNiA 2012
19