??? - hol.gr

“φυτοφάγων” ζώων που θα ξεστρατίσουν στα ληµέρια τους. Λίγα είναι τα τυχερά ζωάκια που
συµπτωµατικά ξεφεύγουν από τα νύχια τους αναίµακτα… Μ’ άλλα λόγια, διαπιστώσαµε κατόπιν
“εορτής”, πως οι πιο πολλοί απ’ όσους πρωτάρηδες προσήλθαν στο “πάρτι” δεν δοκίµασαν ούτε µεζέ
από τα λαχταριστά “εδέσµατα”. Οι περισσότεροι έφυγαν µε άδεια στοµάχια, καθ’ ότι η µαντάµ
Σοφοκλέους είναι µια λυκοφωλιά όπου υπεράνω υποψίας αδίστακτοι κερδοσκόποι – κοινώς παίκτες
ή traders – µε βρώµικα κόλπα και παιχνίδια, επιδίδονται σε καθηµερινό πλιάτσικο εις βάρος των
µικροεπενδυτών, κάτω από τα βλέµµατα και µε τις ευλογίες της ανάλγητης Πολιτείας.
Το τραγικότερο, όµως, ανακαλύψαµε πως µαζί µε το κοµπόδεµά µας, είχαµε χάσει την
αθωότητά µας και, σαν τους πρωτόπλαστους, συνειδητοποιήσαµε πως ήµασταν “γυµνοί”… Ναι,
δυστυχώς, χάσαµε την ψυχική µας ηρεµία, την ικανότητα που είχαµε ν’ απολαµβάνουµε, παρ’ όλη τη
φτώχεια µας, τις καθηµερινές µικροχαρές της ζωής. Χάσαµε ακόµη την αισιοδοξία µας για ένα
καλύτερο µέλλον, την εµπιστοσύνη µας στους ανθρώπους, στους θεσµούς, στη ∆ηµοκρατία, στην
πολιτική, στους πολιτικούς και στην κυβέρνηση. Κάποιοι, έχασαν ακόµη και την εµπιστοσύνη τους
στο Θεό που δεν τους προφύλαξε από τους λύκους. Μερικοί από τους τελευταίους αυτοκτόνησαν…
Κοντολογίς, ανακαλύψαµε µε πίκρα πως δοκιµάζοντας τον “απαγορευµένο καρπό” είχαµε
κιόλας διαφθαρεί, είχαµε σκληρύνει, είχαµε κακιώσει. Τίποτα πια δεν θα ήταν όπως πριν. Μια
µόνιµη γεύση πίκρας ήταν στο στόµα µας. Όλα είχαν αλλάξει… Κάποιο µικρόβιο, δηλητήριο, σαράκι
είχε µπει µέσα µας και µας σιγότρωγε. Ας όψονται αυτοί που µας έκλεψαν το χαµόγελο, την
αθωότητα, το βιος µας…. Μόνο εκείνοι που µπορούσαν ν’ αγγίξουν το Θεό µέσα τους θα το
ξεπερνούσαν και θα ωρίµαζαν πνευµατικά µέσα από αυτή την εφιαλτική εµπειρία. Μα πόσοι είναι
αυτοί; Πόσοι θα µπορούσαν να µεταλλάξουν αυτά τα δηλητηριώδη αρνητικά συναισθήµατα σε θετική
ενέργεια για τους ίδιους και την κοινωνία; ∆ύσκολα πράγµατα…
Ο τότε Υπουργός Εθνικής Οικονοµίας κ. Γιάννος Παπαντωνίου µας είπε πως το
Χρηµατιστήριο είναι ο κατ’ εξοχήν “αναπτυξιακός θεσµός και µοχλός ανάπτυξης της οικονοµίας”.
Όµως, µε οδύνη, πίκρα και οργή ανακαλύψαµε πως είναι απλά µοχλός αφαίµαξης της αποταµίευσης
του λαού από τους επιτήδειους και άπληστους µεγαλοµετόχους των εισηγµένων και τους υπόλοιπους
γνωστούς-άγνωστους και συνήθεις υπόπτους κερδοσκόπους της Σοφοκλέους, που έχουν πουλήσει την
ψυχή τους στον “άρχοντα του κόσµου τούτου”, το Μαµµωνά.
Μας ορµήνεψαν, όλους τους πρωτάρηδες, να µην είµαστε “παίκτες” αλλά γνήσιοι µέτοχοι,
τουτέστιν µακροπρόθεσµοι επενδυτές, κι εµείς καλοπροαίρετα τους πιστέψαµε. Κι αποφασίσαµε να
περιµένουµε. Κάποιοι βέβαια απεβίωσαν στην “αίθουσα αναµονής”… Οι υπόλοιποι, έντροµοι και
σοκαρισµένοι, µα δυστυχώς µε µεγάλη καθυστέρηση, διαπιστώσαµε ότι η Σοφοκλέους είναι η έδρα
της θεσµοθετηµένης “αρπαχτής”, όπου ληστοσυµµορίες αδίστακτων τζογαδόρων και αεριτζήδων –
χαϊδευτικά, lobbies – µε την κάλυψη του νόµου, µπαινοβγαίνουν δέκα φορές την ηµέρα,
ροκανίζοντας τις οικονοµίες των ανυποψίαστων µακροπρόθεσµων µικροεπενδυτών στο άψε-σβήσε,
µε αδιανόητα για µας κόλπα και χειραγωγήσεις.
Και για να µη θεωρηθεί ότι υπερβάλλω, θα παραθέσω χαρακτηριστικό απόσπασµα από τις
ΑΠΟΨΕΙΣ της έγκριτης εφηµερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Το άρθρο αυτό («Χρηµατιστήριο και
Οικονοµία») είχε δηµοσιευτεί στο φύλλο της 27 ης Ιανουαρίου 2001, όταν ακόµη δεν είχαµε δει τα
χειρότερα. (Ο Γ.∆. βρισκόταν τότε στις 3.071,83 µονάδες, κι όλοι πίστευαν ότι κάπου εκεί ήταν ο
πάτος…): «Σε όλα τα χρηµατιστήρια υπάρχουν άνοδοι και πτώσεις. Αλλά τέτοια κατάρρευση; Μήπως
έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι το Αθηνών έχει καταντήσει στάδιο για παιχνίδια επιτηδείων που
πλουτίζουν σε βάρος των βατράχων της χρηµαταγοράς, που δεν ξέρουν πλέον πού να κρυφτούν και πώς
να σωθούν από το ανελέητο ποδοπάτηµα;»
Η διακριτικότητα του συγγραφέα είναι εµφανής. Όµως το µήνυµα είναι σαφές, αν και τίθεται
µε ερωτηµατικό.
Ο Πρωθυπουργός µας έλεγε και ξανάλεγε, σ’ εµάς τους “βατράχους της χρηµαταγοράς”, ότι
το Χρηµατιστήριο δεν είναι τζόγος. Ιδού του λόγου µου το αληθές:
«Καταδικάζαµε και καταδικάζουµε την νοοτροπία του εύκολου πλουτισµού. Το χρηµατιστήριο
δεν είναι τζόγος, είναι ένας θεσµός υποστηρικτικός στην ανάπτυξη. Είναι µία διέξοδος µακροπρόθεσµης
τοποθέτησης των αποταµιεύσεων των νοικοκυριών. Είναι όµως και πηγή άντλησης κεφαλαίων από τις
επιχειρήσεις για επενδύσεις και ανάπτυξη.» 5
Κι όµως, θεσµοθέτησαν στη Σοφοκλέους τις “ανοικτές πωλήσεις” (short selling) και τα
Παράγωγα, για να µπορούν οι επαγγελµατίες τζογαδόροι να θησαυρίζουν αυθηµερόν, πουλώντας
9