??? - hol.gr

−Στα εγκαίνια της ∆ιεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, 4 Σεπτεµβρίου 1998, ο κ. Σηµίτης
αναφέρθηκε και πάλι στο Χρηµατιστήριο. Είπε χαρακτηριστικά: «Η πετυχηµένη λειτουργία του
Χρηµατιστηρίου και του Τεχνολογικού Πάρκου αποτελούν πραγµατικότητα.»
Την εποµένη, στο επίσηµο δείπνο της ∆ιεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (05/09/1998), ο κ.
Πρωθυπουργός δεν παρέλειψε να συνδέσει τις επιδόσεις του Χρηµατιστηρίου µε εκείνες της
ανάπτυξης, υπογράφοντας έτσι τη µελλοντική καταδίκη του… Να τι είπε:
«Όσο πιο δυναµική είναι η αναπτυξιακή µας διαδικασία, όσο αυξάνει η ανταγωνιστική µας
ικανότητα τόσο καλύτερα θωρακισµένοι είµαστε απέναντι σε κρίσεις. Οι επιδόσεις του
Χρηµατιστηρίου έρχονται από µόνες τους µετά. Επίκεντρο της προσπάθειάς µας είναι η αναπτυξιακή
διαδικασία.(…)
Η δυναµική της ανάπτυξης και οι προοπτικές της οικονοµίας µας δηµιούργησαν ένα κλίµα
αυτοτροφοδοτούµενης δυναµικής, που προσέλκυσε νέους σοβαρούς επενδυτές.(…) Σήµερα
κεφαλαιοποιούµε τα οφέλη από τις προσπάθειες της τελευταίας τετραετίας.»
Βλέπετε λοιπόν πώς από το 1998 το Χρηµατιστήριο είχε µπει για τα καλά στην πολιτική του
κ. Σηµίτη και δεν παρέλειπε να το διαφηµίζει, αµέσως ή εµµέσως, σε κάθε ευκαιρία που του δινόταν.
Και πώς να το έκρυβε άλλωστε, αφού σ’ αυτό είχε στηρίξει τις ελπίδες του για ιδιωτικοποιήσειςτραβεστί,
δηλαδή τις λεγόµενες µετοχοποιήσεις, που επρόκειτο να φλοµώσουν τη Σοφοκλέους στο
χαρτί και να συµβάλουν στην µετέπειτα απαξίωσή της; Θα έλεγα ότι το Χρηµατιστήριο είχε γίνει
έµµονη ιδέα για τον κ. Σηµίτη. Ακόµη και τη συζήτηση για τον προϋπολογισµό του 1999 στη Βουλή
(21/12/1998) την έκλεισε µε αναφορά στο Χρηµατιστήριο. Παραθέτω απόσπασµα:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ας αναλογιστούµε σήµερα που κλείνουµε τη συζήτηση για τον προϋπολογισµό του 1999 ποια
ήταν η εικόνα για τις προοπτικές της οικονοµίας µας ένα χρόνο πριν σε ένα µεγάλο τµήµα της αγοράς.
Ήταν εικόνα αβεβαιότητας. Η κρίση στη Νοτιανατολική Ασία του Νοεµβρίου είχε οδηγήσει σε κρίση και
την ελληνική χρηµατιστηριακή αγορά. (…)
Ένα χρόνο µετά η δραχµή είναι πιο σταθερή από ποτέ. Η νέα παγκόσµια κρίση δεν επηρέασε την
Ελλάδα σε µεγαλύτερο βαθµό από τις άλλες ευρωπαϊκές οικονοµίες. Στην αγορά υπάρχει εµπιστοσύνη
στις προοπτικές της ελληνικής οικονοµίας. Ξένες επενδύσεις στο ελληνικό χρηµατιστήριο.
Σε τι οφείλεται αυτή η µεταστροφή; Στην ένταξη της δραχµής στο µηχανισµό συναλλαγµατικών
ισοτιµιών.»
Να λοιπόν που η ένταξη της δραχµής στο µηχανισµό συναλλαγµατικών ισοτιµιών “έσωσε”
και την οικονοµία µας και το Χρηµατιστήριο, τότε! Τώρα τι γίνεται όµως;
− Στην 8 η Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (08/01/1999), ο κ. Σηµίτης
κοµπορρηµονούσε για τα οικονοµικά επιτεύγµατα της κυβέρνησής του. Είπε µεταξύ άλλων:
«Από το 1994 ως σήµερα, οι κυβερνήσεις µας πέτυχαν δύο ισοδύναµα κεντρικά ζητούµενα:
Πρώτον: Καταφέραµε µε αποφασιστικό τρόπο να ανασυγκροτήσουµε την οικονοµία µας(…).
Η ανακούφιση στην τσέπη του κάθε πολίτη είναι υπαρκτή και όχι ονοµαστική. Η
ανακούφιση γιατί ο πληθωρισµός είναι χαµηλότερος. Η ανακούφιση γιατί οι αποταµιεύσεις του δεν
κινδυνεύουν. (…)
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. απέδειξε ότι συνδυάζει την άσκηση υπεύθυνης οικονοµικής πολιτικής µε
κοινωνική ευαισθησία. Απέδειξε επίσης ότι διαθέτει τα κατάλληλα κυβερνητικά στελέχη, που µπορούν να
αξιοποιήσουν αυτό το δύσκολο έργο.»
Πάλι αναφορά στις αποταµιεύσεις του πολίτη! Φαίνεται πως ο κ. Σηµίτης τις είχε βάλει στο
µάτι… Τόσο, µάλιστα, ώστε µε την “υπεύθυνη” και “κοινωνικά ευαίσθητη” πολιτική του ιδίου και
των “κατάλληλων” κυβερνητικών στελεχών του συνέβαλε στην εξαέρωσή τους… Έτσι τώρα δεν
κινδυνεύουν! Ίσως αυτό να εννοούσε ο άνθρωπος όταν µίλαγε για ανακούφιση στην τσέπη του
κάθε πολίτη – το ξαλάφρωµά της από το περιττό βάρος!
Στην ίδια σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Σηµίτης, σε µια έξαρση σοσιαλιστικού
οίστρου που θύµιζε Ανδρέα Παπανδρέου, αναφέρθηκε και στο “αδίστακτο κερδοσκοπικό κεφάλαιο”,
που επιδιώκει να απαξιώσει την πολιτική χρησιµοποιώντας τα ΜΜΕ! Βρε το άτιµο! Ιδού η µαρτυρία:
«Αποδείχτηκε ότι την απαξίωση της πολιτικής την επιδιώκει το πιο αδίστακτο τµήµα του
κερδοσκοπικού κεφαλαίου. Αυτό το κοµµάτι του καπιταλιστικού κόσµου, σε συνδυασµό µε τους
νεοφιλελεύθερους λάτρεις της ανεξέλεγκτης κυριαρχίας της αγοράς εδώ και δέκα χρόνια επιτίθενται
73