??? - hol.gr

και τα δισέγγονά τους. Σε ποια κοινωνία-ζούγκλα τα προορίζουν να ζήσουν; Ή µήπως, στην
παραφροσύνη τους, δε νοιάζονται ούτε για τα ίδια τα σπλάχνα τους;
Όσο για µας τους “ΧΑΑµένους” ή επ’ αόριστον “εγκλωβισµένους”, ας αναρωτηθούµε: άξιζε
τον κόπο αυτή η επώδυνη και ψυχοφθόρα η γνωριµία µας µε το “καζίνο” της Σοφοκλέους, έστω κι αν
αποκοµίζαµε κάποια κέρδη; Αν είµαστε ειλικρινείς µε τους εαυτούς µας θα απαντήσουµε: «ασφαλώς
όχι!» Εάν, όµως, αυτή η πικρή εµπειρία µας βοήθησε να απεξαρτηθούµε από την προσκόλλησή µας
στο χρήµα, να γίνουµε πιο χαρούµενοι, λιγότερο υλιστές, περισσότερο αλτρουιστές, περισσότερο
πνευµατικοί, περισσότερο Άνθρωποι, τότε ναι, άξιζε! Στο χέρι µας είναι να αξιολογήσουµε σωστά
και να αξιοποιήσουµε την πικρή αυτή εµπειρία ώστε να αντλήσουµε σοφία από το πάθηµά µας και να
βγούµε πνευµατικά και ψυχικά κερδισµένοι.
Απεναντίας, εάν το µόνο που µας απέµεινε είναι θλίψη, πίκρα, οργή και µίσος για τους
αυτουργούς της χρηµατιστηριακής τραγωδίας, τότε είµαστε διπλά ΧΑΑµένοι…
Ας προσπαθήσουµε, λοιπόν, να περάσουµε στους κερδισµένους. Αυτό, ευτυχώς, εξαρτάται
µόνο από µας. Είτε “γυρίσει” κάποτε η αγορά είτε δεν “γυρίσει”, εµείς µπορούµε να “γυρίσουµε”
στον εσωτερικό πνευµατικό ήλιο και ν’ αρχίσουµε την επιστροφή στο µονοπάτι της αληθινής
ευτυχίας, την οποία ούτε ληστές ούτε κερδοσκόποι ούτε αεριτζήδες µπορούν να µας κλέψουν. Στο
κάτω-κάτω, όλοι γνωρίζουµε πως µε το χρήµα δε µπόρεσε κανείς να εξασφαλίσει σωµατική υγεία,
πνευµατική διαύγεια, φιλία, αλληλοσεβασµό, αγάπη, κατανόηση, συγχώρηση, ψυχική ισορροπία,
ειρήνη − αξίες που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για µια ευτυχισµένη ζωή. Και ποιος άνθρωπος,
στ’ αλήθεια, δε λαχταράει την ευτυχία;
Βέβαια, πέραν από την ατοµική υλική απώλεια, το δράµα του Χρηµατιστηρίου έχει και εθνική
διάσταση. ∆εν µπορούµε, π.χ., να παραγνωρίσουµε και να µην ανησυχούµε για το γεγονός ότι η
Σοφοκλέους γονάτισε τα Ασφαλιστικά Ταµεία της χώρας µας. Στο 1 τρισ. δρχ. υπολογίζονται οι
ζηµιές των Ασφαλιστικών Ταµείων στη “ζοφερή” χρηµατιστηριακή τριετία που µας πέρασε! Όποιος
αντιλαµβάνεται τη ζοφερή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα, «θα πρέπει να αισθάνεται
βαθύτατα θλιµµένος», έγραφε ο κ. Νίκος Α. Κεράνης (οικονοµολόγος και οικονοµικός αναλυτής της
Πήγασος ΑΧΕΠΕΥ) στο ΒΗΜΑ (27/10/2002). Όπως έγραψε, «Μια χώρα µε κατανάλωση που
σταθερά ξεπερνά την παραγωγή της, µε τεράστια και αυξανόµενα ελλείµµατα προς τον υπόλοιπο κόσµο,
µε µειωµένη ανταγωνιστικότητα που επιδεινώνεται περαιτέρω εξαιτίας της διεθνούς υφέσεως, µε
τεράστια συνολικά χρέη και µε έναν γηράσκοντα πληθυσµό, ο οποίος µόνο κακές συνήθειες
κληρονόµησε από τον πολιτικώς αρεστό ευδαιµονισµό του παρελθόντος, δεν µπορεί να ελπίζει σε
πολλά.»
Πράγµατι, ποιος µπορεί πια να εµπιστευτεί τους πολυδοκιµασµένους πολιτικούς µας ταγούς
και να ελπίζει σε έξοδο της χώρας µας από την πανθοµολογούµενη κρίση; Και ποιος θα µας σώσει
από εκείνους που µε τα λάθη ή τις παραλείψεις τους, και στ’ όνοµα του σοσιαλισµού και του “λαϊκού
καπιταλισµού”, προκάλεσαν περισσότερη φτώχεια και µιζέρια στον τόπο, σε µια εποχή που
λαβαίναµε πακτωλό κοινοτικών κονδυλίων; Υπάρχει άραγε εναλλακτική, αξιόπιστη λύση, ή µήπως
είµαστε καταδικασµένοι να παρακµάζουµε εσαεί κάτω από το βάρος των ατοµικών και συλλογικών
αµαρτιών µας; Πώς θα καθαριστεί τούτος ο τόπος από την κόπρο της διαφθοράς, που η δυσοσµία
της σπάζει ρουθούνια; Πώς θα προσελκύσουµε τους ξένους να κάνουν επενδύσεις στη χώρα µας,
ώστε να αντιµετωπιστεί η ύφεση και η ανεργία; ∆ύσκολα, οµολογουµένως, τα ερωτήµατα τούτα…
Να τι έγραφε ο έγκριτος δηµοσιογράφος κ. Ν. Νικολάου σε άρθρο του µε τον ηχηρό τίτλο
«Τα πιράνχας και οι καρχαρίες» (ΤΟ ΒΗΜΑ , 12/01/2003):
«Η διαφθορά διαπερνά διαβρωτικά πλέον όλους τους µηχανισµούς της οικονοµίας και κατά
την εκτίµηση αρµοδίων παραγόντων είναι η βασική αιτία που δεν επιτρέπει να φθάσουν ως τον πολίτη
τα οφέλη από τους υψηλούς ρυθµούς ανάπτυξης, ενώ µακροπρόθεσµα θα αποδειχθεί ότι θα υπονοµεύσει
την ίδια την ανάπτυξη.(…)
(…)Κακά τα ψέµατα όµως: η βασική αιτία που αποθαρρύνει τους ξένους είναι η εκτεταµένη
διαφθορά. Γιατί να έλθει ο ξένος επενδυτής σε µια χώρα όπου για να προωθήσει ή να λύσει οποιοδήποτε
πρόβληµα της επιχείρησής του πρέπει να “λαδώσει” τους εµπλεκόµενους παράγοντες των κρατικών
υπηρεσιών;»
Ιδού λοιπόν η αιτία της κακοδαιµονίας µας: ∆ΙΑΦΘΟΡΑ και ΛΑ∆ΩΜΑ! Τελευταία
αποκαλύφθηκε και κύκλωµα µεγαλοεκβιαστών! Καθόλου περίεργο. Στον αγρό της διαφθοράς
ευδοκιµούν όλα τα “άνθη του κακού”, χωράνε όλοι οι διεφθαρµένοι…
266