??? - hol.gr

αντικείµενο της επιχείρησης που διευθύνουν, εργατικότητα και, προ παντός, υψηλό αίσθηµα ευθύνης
και εντιµότητα, όπου και να τους βάλεις επικεφαλής, ενωρίτερα ή αργότερα το αποτέλεσµα θα είναι
αρνητικό…Άλλωστε, πολλές ξένες εταιρείες διοικούµενες από ιδιώτες χρεοκόπησαν, συµβάλλοντας
στο χρηµατιστηριακό κραχ που είδαµε διεθνώς από το δεύτερο εξάµηνο του 2002 και µετά.
−Στις 9 Αυγούστου 2000, η εφηµερίδα «ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ», αναφερόµενη στο θέµα της εισροής
ξένων κεφαλαίων στο ΧΑΑ, έγραφε µεταξύ άλλων τα εξής:
«Σύµφωνα µε µελέτη της Capital Link, τα κεφάλαια που θα εισρεύσουν στο ελληνικό
Χρηµατιστήριο θα κυµαίνονται από 14 έως 17 δισ. δολάρια. Το µεγαλύτερο µέρος των κεφαλαίων
(πάνω από 10 δισ. δολάρια) θα προέρχονται από τις ΗΠΑ. (…)
Αξίζει να σηµειωθεί ότι σύµφωνα µε άλλες πηγές, όπως η CSFB, η εισροή κεφαλαίων θα
κυµανθεί από τα 15 έως τα 25 δισ. δολάρια.»
Ποιος τη χάρη µας µε όλα αυτά τα δισεκατοµµύρια δολάρια! Μόνο που για λόγους ευνόητους
έχασαν το δρόµο προς τη Σοφοκλέους κι ακόµα να φτάσουν!
«Το πρόβληµα στην ελληνική χρηµατιστηριακή αγορά δεν είναι θεσµικό», υποστήριξε ο
διευθύνων σύµβουλος της Eurobank κ. Νίκος Καραµούζης, σύµφωνα µε άρθρο του κ. Τ. Μαντικίδη
στο ΒΗΜΑ (27/08/2000). Για τον ίδιο το πρωταρχικό πρόβληµα στη Σοφοκλέους ήταν η µειωµένη
αξιοπιστία της και η διαµορφωθείσα αρνητική ψυχολογία. Σχετικά µε την εισροή ξένων κεφαλαίων
ο κ. Καραµούζης είχε πει: « Από την άλλη πλευρά, δεν µπορούµε να περιµένουµε το πότε θα µπουν οι
ξένοι, οι οποίοι θα το πράξουν όταν η Σοφοκλέους θα παρουσιάζει ευκαιρίες γι’ αυτούς».
Και βέβαια! Οι ξένοι δεν θα έφερναν τα κεφάλαιά τους στην αναξιόπιστη Σοφοκλέους για να
συνδράµουν τη χειµαζόµενη ελληνική οικονοµία, αλλά για να τ’ αρπάξουν. «Κοντά στο νου κι η
γνώση», λέει η παροιµία.
Στο ίδιο άρθρο, ο κ. Κωνσταντίνος Γρηγοριάδης, διευθύνων σύµβουλος της Alpha Finance
US Corporation, µε έδρα τις ΗΠΑ, και πρώην στέλεχος της Παγκόσµιας Τράπεζας και του IFC,
προέβλεπε ότι κατ’ ελάχιστον 10 δισ. δολάρια ΗΠΑ θα τοποθετούνταν µακροπρόθεσµα στη
Σοφοκλέους από το εξωτερικό. Η εκτίµησή του, µάλιστα, ήταν ότι σηµαντικές εισροές θα λάµβαναν
χώρα το πρώτο τρίµηνο του 2001.
Βλέπετε ότι οι αυταπάτες γύρω από τις προοπτικές του ΧΑΑ είχαν προσβάλλει διαπρεπείς
Έλληνες ακόµη κι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού…
−Στις 31/12/2000, ο κ. Τ. Μαντικίδης σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ µε τίτλο «Πώς
διαµορφώνεται η εικόνα της Σοφοκλέους σε σύγκριση µε τις αγορές της Ευρωζώνης», αναφέρθηκε εκ
νέου στις εκτιµήσεις του κ. Κ. Γρηγοριάδη. Κατ’ αυτόν, η Σοφοκλέους θα έκανε outperform (θα
ξεπερνούσε δηλαδή σε απόδοση) τόσο τις αγορές των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης το 2001. Και τούτο
διότι το ΧΑΑ ήταν εκείνη τη στιγµή σε discount 30%, σε σχέση µε τις αγορές της ευρωζώνης, ενώ τα
θεµελιώδη µεγέθη εταιρειών µεγάλης κεφαλαιοποίησης και δυναµικών εταιρειών από τη µεσαία
εµφανίζονταν ελκυστικά. Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις του, η αναβάθµιση του ΧΑΑ από την MSCI στις
31/5/2001 θα οδηγούσε «σε καθαρές εισροές 2,5 δισ. δολαρίων από την κατηγορία των passive index
funds, δηλαδή από τα αµοιβαία που παρακολουθούν παθητικά τους δείκτες και θα πάρουν θέσεις
υποχρεωτικά και στην Ελλάδα µετά τις 31/5/2001. Στην ουσία δηλαδή από αυτή την κατηγορία των
ξένων θα µπουν 3,9 δισ. δολάρια και θα βγουν 1,4 δισ. δολάρια αντίστοιχων αναδυόµενων funds που
είναι σήµερα στο ΧΑΑ.»
Aισιόδοξες, λοιπόν, ήταν οι προβλέψεις των “ειδικών” την εποχή εκείνη. Το κωµικοτραγικό,
όµως, της όλης υπόθεσης ήταν ότι πολλοί αναλυτές ισχυρίζονταν πως γνώριζαν ακριβώς πόσα δισ.
δολάρια θα έµπαιναν (“υποχρεωτικά”!) στη Σοφοκλέους µετά την αναβάθµιση και πόσα θα
έβγαιναν! Λες και τα είχαν στα συρτάρια τους. Λες και υπάρχει κάποιος αόρατος δάκτυλος υπεράνω
των διαχειριστών των ξένων funds που τους υποχρεώνει πού να επενδύσουν και πόσα. Λες και τους
ξένους το µόνο που τους ενδιέφερε ήταν η υπογραφή της MSCI για την τυπική µετάταξη του ΧΑΑ
στις ώριµες αγορές. Λες και οι διαχειριστές των ξένων κεφαλαίων ήταν τυφλοί, κωφοί και
απληροφόρητοι για τη φούσκα της ελληνικής οικονοµίας και για την αναξιοπιστία της Σοφοκλέους.
Ακολουθούσαν, λέει, “παθητικά” τους δείκτες! Εδώ µιλάµε για το άκρον άπατον του παραλόγου.
Μήπως, άραγε, η “µαζική παραφροσύνη”, για την οποία κατηγόρησαν οι “µεγάλοι” τους
µικροεπενδυτές, άρχιζε από πολύ ψηλά;
228