??? - hol.gr

−Τρεις µήνες αργότερα, η κατάσταση στο ΧΑΑ ήταν ίδια και χειρότερη. Παραθέτω
χαρακτηριστικό απόσπασµα δηµοσιεύµατος του ΒΗΜΑΤΟΣ (26/05/2002) που την περιγράφει:
«Αβεβαιότητα, ανασφάλεια, έλλειψη εµπιστοσύνης για την επόµενη ηµέρα, όχι µόνο από τους µικρούς
και µεσαίους επενδυτές, που µπήκαν κατά χιλιάδες και οι περισσότεροι συνεθλίβησαν στο µίξερ του
1999, αλλά και από τους ίδιους τους έλληνες θεσµικούς επενδυτές, οι οποίοι κρατούν σηµαντικό µερίδιο
των κεφαλαίων τους στο... συρτάρι. ∆ηλαδή σε ρευστό υπό τη µορφή ρέπος ή άλλων καταθέσεων.» 328
−Στις 12 Σεπτεµβρίου 2002, ο Γ. ∆. έµελλε να σπάσει προς τα κάτω το ψυχολογικό, όπως
λένε, φράγµα των 2.000 µονάδων. Οι τυµβωρύχοι της Σοφοκλέους το είχαν παλέψει για πολύ καιρό
αυτό και τελικά, µε τη βοήθεια πάντα των απατηλών Παραγώγων, το κατάφεραν! Τώρα πια ο
προγραµµατισµένος από καιρό κατήφορος θα ήταν ευκολότερος για δαύτους. Κατά τη διάρκεια της
συνεδρίασης της ηµέρας εκείνης είχε µιλήσει στην εκποµπή «ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ EXTRA» και στην κ.
Μαίρη Τζιβελέκα ο πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ κ. Παναγιώτης Βοϊλής. Σε µία χειµαρρώδη όσο και
εναγώνια τηλεφωνική συνέντευξη-καταπέλτη, ο κ. Βοϊλής προσπάθησε να ξυπνήσει όλους τους
οικονοµικούς παράγοντες του τόπου από το λήθαργο, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την
απαξίωση του Χρηµατιστηρίου.
«Τι θέλουµε;» αναρωτήθηκε. «Θέλουµε να υπάρχει Χρηµατιστήριο στην Ελλάδα;» Και
συνέχισε: «Κάποια στιγµή δεν θα υπάρχει λόγος ύπαρξης του Χρηµατιστηρίου… Το έχουν ξεχάσει
όλοι οι κυβερνητικοί παράγοντες…Κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν κάνουµε καλά, κάτι δεν µας
συµβουλεύουν σωστά.»
Ο κ. Βοϊλής κατήγγειλε και τους διαχειριστές Αµοιβαίων Κεφαλαίων που «παίρνουν τα
λεφτά του κόσµου και τα πάνε σε ξένες αγορές», και τις χρηµατιστηριακές που δίνουν εντολές στους
πελάτες τους : «πουλήστε τα όλα στην Ελλάδα και βγείτε έξω». Και συµπλήρωσε: «Γιατί
επενδύουµε σε France Telecom και όχι στον ΟΤΕ; Τα Ασφαλιστικά Ταµεία τι κάνουν;»
Ο κ. Βοϊλής µίλησε και για «µονοπωλιακές καταστάσεις», όπου κάποιοι µπορούν να πάνε
την αγορά όπου θέλουν. Εµµέσως, πλην σαφώς, αναγκασµένος να απαντήσει σε πιεστικές ερωτήσεις
της κ. Τζιβελέκα και για το ρόλο των Παραγώγων στη συνεχή πτώση του ΧΑΑ, άφησε να εννοηθεί
πως αυτό είναι προφανές..
−Στις 18 Σεπτεµβρίου 2002 ο Γ.∆. έπεσε κάτω και από τις 1.900 µονάδες, επ’ ευκαιρία της
πτώσης των ξένων χρηµαταγορών. Είπα επ’ ευκαιρία, διότι σε αυτή τη φάση του χρηµατιστηριακού
κύκλου, στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, αναζητούνται αφορµές από τους ισχυρούς παίκτες για να
ενσπείρουν τον πανικό στους µικροεπενδυτές και να τους εξαναγκάσουν να τους πουλήσουν τις
µετοχές τους σε εξευτελιστικές τιµές. Αυτό είναι το παιχνίδι. Έτσι, δυστυχώς, δουλεύουν τα
χρηµατιστήρια.
Την ίδια µέρα, στην εκποµπή «ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ EXTRA» και στην κ. Μαίρη Τζιβελέκα, µίλησε
τηλεφωνικά ο κ. Μ. Χ., εκπρόσωπος µεγάλης ΑΧΕΠΕΥ. Στο ερώτηµα της κ. Τζιβελέκα για το πότε
νοµίζει ότι θα σταµατήσει η κατρακύλα της Σοφοκλέους, ο κ. Μ. Χ. απάντησε : «Όταν ξεπουλήσουν οι
αδύνατοι και µαζέψουν τα χαρτιά αυτοί που ξέρουν πώς να το ανεβάζουν»! Η ειλικρίνεια του
εκπροσώπου αυτού έσπαζε κόκαλα. Όµως την αλήθεια είπε ο άνθρωπος. «Αυτή δεν είναι η µοίρα των
χρηµατιστηρίων; Αυτός δεν είναι ο παραδοσιακός τρόπος που δουλεύουν; Αυτοί δεν είναι οι λεγόµενοι
κύκλοι που κάνουν;», ρώτησε την κ. Τζιβελέκα, η οποία εξανέστη µε την κυνική του οµολογία. Και
συµπλήρωσε: «Οι ισχυροί πουλάνε στα ψηλά µετοχές στους µικρούς και µετά τις ξαναγοράζουν στα
πολύ χαµηλά. Οι ίδιοι στη συνέχεια ξέρουν πώς θα ανεβάσουν την αγορά.»
Οποία οµολογία! Τι να σας πω. Ανατρίχιασα όταν τον άκουσα. ‘Ώστε το “έξυπνο χρήµα”
επιδιώκει να βγάλει τους εγκλωβισµένους από το ΧΑΑ κακήν-κακώς…
∆εν µας είπε βέβαια και τίποτα το καινούργιο ο άνθρωπος. Γνωστά πράγµατα είπε. Το
περιστατικό µου θύµισε το χαρακτηριστικό τίτλο πρωτοσέλιδου άρθρου του «∆ΕΙΚΤΗ»
(24/11/2000). «Πιέσεις µέχρι τελικής πτώσης», ήταν ο τίτλος, ενώ ο υπότιτλος έλεγε: «Το τελευταίο
“χαρτί” του τελευταίου αισιόδοξου, ο στόχος των κερδοσκόπων». Σηµειωτέον ότι την προηγούµενη
µέρα ο Γ.∆. είχε κλείσει στις 3.261 µονάδες. Πού να φανταστούν τότε οι κερδοσκόποι ότι θα υπήρχαν
αισιόδοξοι που θα “άντεχαν” δύο και τρία χρόνια ακόµη, ίσως και επ’ αόριστον…
217