??? - hol.gr

αλλά στα δύο χρόνια που επακολούθησαν ο Γ.∆., που τότε βρισκόταν γύρω στις 3.400 µονάδες,
κατρακύλησε στις 1.700 µονάδες, δηλαδή έχασε 50% ακόµη! Από κει και πέρα κρίνετε µόνοι σας τον
κ. καθηγητή… Όσο για τα καταξιωµένα και θεσµοθετηµένα στελέχη στα οποία ο ίδιος παρέπεµψε
τους µικροεπενδυτές για “καθοδήγηση”, φαίνεται πως δεν είχε συνειδητοποιήσει τον καταποντισµό
και αυτών τούτων των Αµοιβαίων Κεφαλαίων και των Εταιρειών Επενδύσεων… Τόσο
“καταξιωµένα” στελέχη ήταν οι διαχειριστές τους!
−Το 2001 η κατάσταση στο Χρηµατιστήριο ήταν µία από τα ίδια. Όπως έγραφε ο κ. Τ.
Μαντικίδης στο ΒΗΜΑ (07/01/2001), «Η απάθεια, η επιφυλακτικότητα και η απουσία αγοραστών»
χαρακτήριζαν εκείνο το διάστηµα την «αδύναµη Σοφοκλέους». Ο ίδιος συµπλήρωνε πως ενώ τα ξένα
funds τηρούσαν στάση αναµονής, αισθητές ήταν «η αδιαφορία των µικροεπενδυτών και η µικρή
συµµετοχή των εγχώριων θεσµικών στα χρηµατιστηριακά δρώµενα, τη στιγµή που οι τοποθετήσεις σε
repos κυµαίνονται πλέον στα 6,5 τρισ. δρχ.»
Σύµφωνα µε το ίδιο άρθρο, «Για τον πρόεδρο του ΣΜΕΧΑ κ. Π. Βοϊλή η Σοφοκλέους κινείται
ανάλογα µε τις προθέσεις των “ισχυρών παικτών”.»!
Λέτε να είχε δίκιο ο κ. Βοϊλής; Κάτι θα ήξερε αυτός… Μ’ άλλα λόγια, αυτή η διαβόητη
“µαζική παραφροσύνη” που κατέλαβε το πλήθος τον Αύγουστο και Σεπτέµβριο του 1999, ήταν άραγε
κι αυτή σύµφωνα µε το θέληµα και τις προθέσεις των ασύδοτων “ισχυρών παικτών”; Και ποιος ήταν
και είναι πίσω από τους “ισχυρούς παίκτες”; Την απάντηση στο ερώτηµα αυτό είναι εύκολο να
εικάσουµε, µε τη βοήθεια των πληροφοριών που παρέθεσα στο βιβλίο τούτο.
Πάντως στο ίδιο άρθρο του κ. Μαντικίδη, η γνωστή µας κ. Μιράντα Ξαφά, οικονοµολόγος
της SSSB, εντόπιζε άλλους λόγους για την καχεξία του ΧΑΑ, ήγουν την καθυστέρηση των
διαρθρωτικών αλλαγών και τα υψηλά δηµόσια ελλείµµατα. Κι εγώ ρωτάω: Τάχα το 1999 δεν υπήρχε
καθυστέρηση στις διαρθρωτικές αλλαγές; ∆εν υπήρχαν τότε υψηλά δηµόσια ελλείµµατα; Ασφαλώς
και υπήρχαν! Άρα µάλλον ο κ. Βοϊλής έχει δίκιο, αν και στο “ΧΑΑος” όλα είναι ρευστά και
οµιχλώδη…
−Παρ’ όλη όµως την απαξίωση του ΧΑΑ, δεν έλειψαν αυτοί που συνέχιζαν να το
διαφηµίζουν σαν την καλύτερη επενδυτική επιλογή. Να τι είχε πει ο κ. Θεοδόσης Μπουντουράκης,
διευθύνων σύµβουλος της Intertrust ΑΕ∆ΑΚ, σε συνέντευξη στο ΒΗΜΑ στις 7/1/2001: «Αυτή τη
στιγµή υπάρχουν περί τα 15 τρισ. δρχ. “ζεστό χρήµα” που είναι τοποθετηµένα κυρίως σε repos και
διαθεσίµων τα οποία είναι έτοιµα να µετακινηθούν. Είναι χρήµα που ήδη έχει φύγει από το ταµιευτήριο
και απολάµβανε µέχρι πρότινος αρκετά καλές επιτοκιακές αποδόσεις. Το χρήµα λοιπόν υπάρχει. Θα
πρέπει όλοι εµείς να είµαστε σε θέση να το υποδεχθούµε. Αυτό βέβαια θα γίνει σε βάθος χρόνου.
Ωστόσο θα πρέπει να επισηµανθεί ότι οι βασικές επενδυτικές επιλογές είναι οι µετοχές και τα οµόλογα.
Περιθωριακά υπάρχουν και άλλα προϊόντα, όπως παράγωγα, εγγυηµένου κεφαλαίου κτλ., τα οποία
όµως δεν µπορούν να αποτελέσουν βασικές επενδυτικές επιλογές. Βασικές επιλογές είναι κυρίως οι
µετοχές γιατί ζούµε σε µια χρηµατιστηριακή οικονοµία. Έτσι ο έλληνας επενδυτής θα συνειδητοποιήσει
ότι, πρώτον, έχει ένα πολύπλοκο επενδυτικό περιβάλλον, όχι προφανείς και εύκολες λύσεις και,
δεύτερον, χρειάζεται επενδυτικές επιλογές µε τη βοήθεια επαγγελµατιών οι οποίες θα έχουν σαφώς
µακροπρόθεσµο χαρακτήρα. Πλέον ο µέσος επενδυτής θα πρέπει να έχει πάντα ένα ποσοστό της τάξεως
του 30% του πλούτου του επενδεδυµένο, ανεξάρτητα µε το αν κινείται πτωτικά ή ανοδικά το
Χρηµατιστήριο. Όπως ακριβώς έχει ένα ακίνητο και δεν συζητά αν θα το πουλήσει ή όχι, έτσι ένα
κοµµάτι της περιουσίας του θα είναι παγίως επενδεδυµένο».
Ώστε, λοιπόν, σήµερα ζούµε σε µια χρηµατιστηριακή οικονοµία, όπου οι βασικές
επενδυτικές επιλογές είναι κυρίως οι µετοχές! Φυσικά! Μόνο επενδύοντας σε µετοχές µπορεί να
χάσεις και τ’ αυγά και τα καλάθια… Αυτό το γνωρίζει καλά το έξυπνο χρήµα, γι’ αυτό προτιµάει να
αναπαύεται ακόµη στα repos. Σιγά-σιγά, όµως, το µαθαίνουµε κι εµείς οι “µικροί”…
Εν τω µεταξύ, οι “µεγάλοι” συνέχιζαν να ρευστοποιούν µετοχές και να µεταφέρουν τα
κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος εξακολουθούσε να κρούει τον κώδωνα
του κινδύνου για τα χάλια της οικονοµίας, λες και η ίδια ήταν αµέτοχη ευθυνών. Να τι έγραφε µεταξύ
άλλων ο κ. ∆. Καµαρινός στον ΕΠΕΝ∆ΥΤΗ (13 Ιαν. 2001), σε άρθρο του µε τίτλο «Γιατί φεύγουν
και πάλι τα κεφάλαια στο εξωτερικό»: «Ανατοµία της παθογένειας µιας κατ’ όνοµα ισχυρής, αλλά
στην πραγµατικότητα ανοχύρωτης οικονοµίας, χαρακτήριζαν παράγοντες της κυβέρνησης, που δεν
213