??? - hol.gr

Παν. Αλεξάκης: «Σε αρκετούς επενδυτές έλειψαν η γνώση, η καθοδήγηση, η συναίσθηση του
κινδύνου που ανέλαβαν και η ενεργός διαχείριση χαρτοφυλακίου. »
Νάτος πάλι ο αποδιοποµπαίος τράγος: ο νεόκοπος επενδυτής! Αυτός έφταιγε για τη χασούρα
του! Κι ας είχε αναθέσει τις οικονοµίες του σε διαχειριστή Aµοιβαίων Kεφαλαίων… Κι ας τον είχε
παραπλανήσει ο Υπουργός Εθνικής Οικονοµίας πως όολοι, βρέξει χιονίσει, θα βγουν κερδισµένοι 67 !
Κι ας βοµβαρδιζόταν µε υποσχέσεις από τον πρωθυπουργό, ακόµη και µετά το Σεπτέµβριο του 1999,
ότι αφού η οικονοµία πάει καλά και το Χρηµατιστήριο θα πάει καλά! Έπρεπε να γνωρίζει πως όλοι
οι “ειδικοί” και οι “φύλακες” ψεύδονταν – ή δεν ήξεραν τι τους γίνεται – και να έχει συναίσθηση του
κινδύνου! Είδατε πώς οι πραγµατικοί υπεύθυνοι της µεγάλης λεηλασίας έµεναν πάντα στο
απυρόβλητο; Θα µου πείτε, διόλου παράδοξο, αφού «κόρακας κοράκου µάτι δεν βγάζει»
Προσέξτε, τώρα, και την τελευταία ατάκα:
∆ηµοσιογράφος: «Η µακροπρόθεσµη συµπεριφορά αποδίδει; »
Παν. Αλεξάκης: «Αυτό δείχνουν τα στοιχεία. Έως το τέλος του 2002 για αυτόν που επένδυε µε
ορίζοντα 5 ετών και άνω είχε θετικές αποδόσεις. »
Ώστε λοιπόν, κατά τον κ. Αλεξάκη, όποιος είχε αγοράσει µετοχές στις αρχές του 1998, και τις
κράτησε υποµονετικά πέντε χρόνια, είχε θετικές αποδόσεις! Τι αποδόσεις είχε ο άνθρωπος στα πέντε
αυτά χρόνια; Να, αν υποθέσουµε ότι είχε αγοράσει στις 07/01/1998 µόνο µετοχές του ∆είκτη (βαριά
χαρτιά), κι εφόσον ο Γ.∆. τότε βρισκόταν στις 1.523,47 µονάδες, µετά πέντε χρόνια που ο ∆είκτης
έφτασε στις 1.657 µονάδες η “επένδυσή” του θα του είχε αποδώσει κάτι λιγότερο από 9%! ∆ηλαδή,
ούτε 2% το χρόνο, τη στιγµή που τα επιτόκια καταθέσεων το 1998 και 1999 ήταν πάνω από 10%!
Για τέτοια “επένδυση” µιλάµε! Αν όµως ο ανθρωπάκος είχε την ατυχία να αγοράσει τότε µετοχές
µεσαίας και µικρής κεφαλαιοποίησης, µετά από πέντε χρόνια µετράει απώλειες από το κεφάλαιό του
από 30% µέχρι 99%, ανάλογα µε την µετοχή!
Φανταστείτε τώρα τι “αποδόσεις” θα έχει εκείνος που αγόρασε µετοχές το Σεπτέµβριο του
1999, µε το Γ. ∆. στις 6.355 µονάδες, έστω και µετά πέντε χρόνια από τότε…
Προσέξτε τώρα και την “αυτοκριτική” του κ. Αλεξάκη:
∆ηµοσιογράφος: «Πιστεύετε ότι κάνατε λάθη ή πήρατε µέτρα µε καθυστέρηση; »
Παν. Αλεξάκης: «Οι Αρχές έκαναν µεγάλο έργο για την αξιοπιστία και την ασφάλεια της
αγοράς και τη µέγιστη δυνατή προστασία των επενδυτών. Μπορεί να έγιναν και λάθη ή να υπήρξαν
καθυστερήσεις. ∆εν αναιρούν, όµως, το έργο. »
Ας µην παραπονιόµαστε, λοιπόν! Οι Αρχές κουράστηκαν για να µας “προστατέψουν”!
Έκαναν µεγάαλο έργο για την “αξιοπιστία” και την “ασφάλεια” της αγοράς!. Απορώ πώς δεν το
καταλάβαµε ακόµη ώστε να προσέλθουµε και πάλι στο “µπαρµπέρη” για κούρεµα.
Κατά τ’ άλλα, “µπορεί” να έγιναν και λάθη, “µπορεί” να υπήρξαν και καθυστερήσεις!
Εκείνο που “ξέχασε” να µας πει ο κ. Αλεξάκης είναι ποια ήταν αυτά τα λάθη, ποιοι τα έκαναν
και γιατί δεν τιµωρήθηκαν…
7
Ο “αέρας” της ασυδοσίας
Επειδή στο βιβλίο τούτο συχνά αναφερθήκαµε στο πρόβληµα του “αέρα”, αξίζει τον κόπο να
αφιερώσουµε ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στο θέµα, ώστε να αποκτήσουµε καλύτερη αντίληψη του
πράγµατος. Όταν µιλάµε για δραστηριότητα “αέρα” µέσα σε ένα χρηµατιστήριο, εννοούµε την
αγοραπωλησία ανύπαρκτων µετοχών, που γίνεται µόνο και µόνο για να αυξάνονται ή να µειώνονται
οι τιµές µιας µετοχής και να γίνονται τα γνωστά κερδοσκοπικά παιχνίδια από τους αετονύχηδες.
Οι αγοραπωλησίες “αέρα” είναι πολύ παλιό όσο και προσφιλές κόλπο, που είδαµε να
καταδικάζεται από την εποχή του γνωστού σκανδάλου της «∆ΕΛΤΑ Χρηµατιστηριακή». Σύµφωνα µε
άρθρο της «Ε» (10/11/1996), ύστερα από τα όσα είχαν συµβεί «προκαλώντας κλυδωνισµούς στη
χρηµατιστηριακή αγορά − ανησυχία µεταξύ των επενδυτών, και φέρνοντας τη Σοφοκλέους, δυστυχώς,
πρωτοσέλιδο στο διεθνή οικονοµικό τύπο», παράγοντας του Υπουργείου Εθνικής Οικονοµίας τόνιζε
ότι «το µαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο».
169