??? - hol.gr

ηθικούς αυτουργούς της εξαθλίωσης, αυτοί είχαν βρει τώρα ένα καλό άλλοθι για να κουκουλώσουν,
όπως νόµιζαν, τις δικές τους αµαρτίες.: Την αρνητική διεθνή συγκυρία!
−Στις 6 Ιουλίου 2002, η B2Bin.gr (inmarketplace.gr) δηµοσίευσε άρθρο µε τίτλο «Η πίεση
για κερδοφορία οδήγησε στις λογιστικές απάτες εκτιµά ο Στ. Θωµαδάκης».
«Ο κ. Θωµαδάκης σηµειώνει ότι υπάρχει µία εντατική παρακολούθηση και ολόκληρη συζήτηση
για το εάν η τάδε εταιρεία στις λογιστικές καταστάσεις τριµήνου θα µπορέσει να φτάσει τον στόχο της
και υπογραµµίζει ότι σε περιόδους ύφεσης η πίεση είναι πολύ µεγάλη και αυτό οδηγεί σε µεγάλο
πειρασµό για την καταδολίευση των οικονοµικών καταστάσεων.»
Σύµφωνα µε το άρθρο, ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κ. Θωµαδάκης έκανε
λόγο για την ανάγκη ασφαλιστικής δικλίδας προφύλαξης από νέα κρούσµατα. Πάντως, οι καηµένες
οι εταιρείες είχαν τώρα βρει µια καλή δικαιολογία για τις λογιστικές απάτες: την υπερβολική πίεση
για κερδοφορία! Για φαντάσου!
− Απαντώντας σε ερωτήσεις του δηµοσιογράφου κ. Λεωνίδα Στεργίου (ΤΑ ΝΕΑ,
06/02/2003), ο Πρόεδρος της χρηµατιστηριακής αγοράς κ. Παναγιώτης Αλεξάκης ήταν
αποκαλυπτικός και συγχρόνως απογοητευτικός. Παραθέτω αποσπάσµατα:
∆ηµοσιογράφος: «Αν σας έλεγε ένας επενδυτής ότι οι Αρχές δεν τον προστάτεψαν, τι θα του
απαντούσατε;»
Παν. Αλεξάκης: «∆εν µπορείς να σταµατήσεις την πορεία µιας αγοράς, έχει τις δικές της
δυνάµεις. Η αγορά µας το 1999 παρεξέκλινε, ξέφυγε από τις άλλες, ανοδικά. Σταδιακά έφθασε στις
ορθές τιµές της στις αρχές του 2001. Έκτοτε, ακολουθεί περίπου την ίδια πορεία µε τις άλλες αγορές. »
Ώστε, λοιπόν, κατά τον κ. Αλεξάκη, η αγορά «έχει τις δικές της δυνάµεις» και κανείς δεν
µπορεί να τη σταµατήσει! Όµως, ακούστε, το 1999, «παρεξέκλινε»! Βρε την άτακτη! «Ξέφυγε», λέει,
από τις άλλες, ανοδικά!! Βρε τη θρασύτατη! Ταύρος εν υαλοπωλείω η αγορά µας!
Όµως, τι σηµαίνει αυτό; ∆ηλαδή δεν πήγε εκεί που πήγε µε τις «δικές της δυνάµεις»; Πώς
ξέφυγε; Και πώς θα ξέρει ο φουκαροεπενδυτής πότε η αγορά πάει κάπου µε τις δικές της δυνάµεις και
πότε την πάνε κάποιοι σηκωτή;
Προσέξτε, τώρα, και το άλλο, και παρακαλώ µη… βγείτε από τα ρούχα σας: Σταδιακά, λέει, η
Σοφοκλέους έφθασε στις ορθές τιµές της στις αρχές του 2001!!! ∆ηλαδή τότε (25/01/2001) που o
Γιάννος Παπαντωνίου χαρακτήριζε την πτώση του ελληνικού χρηµατιστηρίου «µυστήριο» 135 και
απέδιδε µάλιστα το γεγονός σε κακή οικονοµική συγκυρία − αναφέροντας και την πιθανότητα οι
Έλληνες να «µην έχουµε ακόµη συνειδητοποιήσει τα καλά νέα» − τότε ήταν που το ΧΑΑ είχε βρει τις
ορθές τιµές του; Μ’ άλλα λόγια, οι 3.032 µονάδες που ο Γ.∆. του ΧΑΑ είχε κατρακυλήσει στις
24/01/2001, επιστρέφοντας στα επίπεδα Ιανουαρίου του 1999, ήταν η ορθή τιµή του; Τότε γιατί την
ηµέρα εκείνη διαµαρτύρονταν ο Υπουργός Εθνικής Οικονοµίας, γιατί οι βιοµήχανοι τότε (ΤΑ ΝΕΑ,
25/01/2001) ζητούσαν µέτρα για τη βελτίωση του κλίµατος στη Σοφοκλέους και ο κ. Ρέππας
παραπονιόταν λέγοντας ότι «κάποιοι δεν θέλουν άνοδο του ΧΑΑ»; Και γιατί ο αξιότιµος κ.
Παπαδήµος δεν είχε βγει να σφυρίξει SOS από τον Ιανουάριο, άντε το Φεβρουάριο, ή έστω το Μάιο
του 1999, που ο Γ. ∆. είχε ξεφύγει στις 4.000 µονάδες, για τις οποίες µάλιστα κόµπαζε προεκλογικά
το ΠΑΣΟΚ, αλλά βγήκε το Σεπτέµβριο που ο Γ.∆. είχε ξεφύγει στις 6.355 µονάδες; Γιατί κυρ-
Παναγιώτη µου;
Αλλά είπε και το άλλο αξιοµνηµόνευτο ο κ. Αλεξάκης: Έκτοτε, λέει, η Σοφοκλέους
ακολουθεί περίπου την ίδια πορεία µε τις άλλες αγορές. Επιτέλους “ωριµάσαµε”!!! Κι αφού έτσι
έχει, παιδιά, το πράµα, γιατί να σκοτιζόµαστε για το πού θα πάει το ΧΑΑ; Αφού, βρέξει χιονίσει, είτε
η αγορά µας είναι αξιόπιστη είτε αναξιόπιστη, είτε χειραγωγείται είτε όχι, είτε οι εισηγµένες είναι
κερδοφόρες είτε όχι, είτε τα Παράγωγα άγουν και φέρουν την υποκείµενη αγορά είτε όχι, η
Σοφοκλέους θα ακολουθεί τις διεθνείς αγορές, γιατί όλος αυτός ο θόρυβος; Γιατί δεν σταυρώνουµε τα
χέρια µοιρολατρικά λέγοντας; «ότι είναι να γίνει, θα γίνει»;
Βλέπετε, λοιπόν, πόσο διασκεδαστικός είναι ο κ. Αλεξάκης όταν προσπαθεί να παρουσιάσει
το Χρηµατιστήριο-καζίνο (τέτοια είναι όλα) σαν αξιόπιστο χρηµατοοικονοµικό θεσµό;
Ας επιστρέψουµε όµως στη στιχοµυθία. Υπάρχουν κι άλλα “µαργαριτάρια”:
∆ηµοσιογράφος: «Πού είναι το πρόβληµα; »
168