??? - hol.gr

“Επιχείρηση Σκούπα” στο ΧΑΑ για να υφαρπάξουν δολίως το κοµπόδεµα των µη προνοµιούχων και
περί τις χρηµατιστηριακές απάτες άσχετων συνανθρώπων τους, µε “θεσµική” πάντα κάλυψη!
Ελάχιστοι βέβαια από µας γνώριζαν τότε πως στην Ενωµένη Ευρώπη – όπου το ενιαίο
νόµισµα ήδη κυκλοφορούσε στις 12 από τις 15 χώρες-µέλη – στην οποία προσβλέπαµε για καλύτερες
µέρες, οι φτωχοί είχαν ξεπεράσει τα 55 εκατοµµύρια, ενώ το 1975, όταν το όνειρο της ΟΝΕ ήταν
ακόµη θολό, οι φτωχοί ήταν πολύ λιγότεροι: 38 εκατοµµύρια! Όσο για την κρίση της ανεργίας που
έπληττε τις ευρωπαϊκές οικονοµίες, αυτή ήταν η σοβαρότερη από τη δεκαετία του ’30… 7
Σε τέτοιο, λοιπόν, ευρω-παράδεισο είχαµε ξελιγωθεί να µπούµε! Αλλά αυτό είναι µια µικρή
λεπτοµέρεια…
Κι όταν εµείς οι άσχετοι στερέψαµε από ρευστό, κι ενώ το ΧΑΑ βρισκόταν ακόµη στα ψηλά
και οι επαΐοντες ήταν σταθερά πωλητές – παρ’ όλο που δηµόσια “προέβλεπαν” πως το ΧΑΑ θα
εξακολουθούσε να ανεβαίνει – τότε, για να µην αδικηθούν οι Τράπεζες, και για να συνεχίσουν να
εισπράττουν οι Χρηµατιστηριακές εταιρείες προµήθειες και το κράτος φόρους µε το µπες-βγες, µας
συµβούλεψαν να κάνουµε, λέει, “αναδιάρθρωση χαρτοφυλακίου”, πουλώντας αυτές που αποκάλεσαν
“µετοχές-φούσκες”. Για άλλη µια φορά τους πιστέψαµε και πουλήσαµε τις µετοχές της λεγόµενης
“περιφέρειας” – µετοχές εταιρειών που οι ίδιοι είχαν εγκρίνει για να µπουν µαζικά στο
Χρηµατιστήριο – για ν’ αγοράσουµε “βαριά χαρτιά”, που τάχα ήταν σίγουρα.
Με την πάροδο του χρόνου, όµως, έντροµοι διαπιστώναµε πως ολόκληρο το ΧΑΑ ήταν µια
απατηλή φούσκα, και πως των ίδιων των δήθεν “βαριών χαρτιών” ο πάτος ήταν άπατος. Ωιµέ! Στις
12 Μαρτίου του 2003 , ο FTSE/ASE έκλεισε στις 716,30 µονάδες. Πέντε χρόνια ενωρίτερα, στις 6
Φεβρουαρίου του 1998, ο ίδιος δείκτης είχε κλείσει στις 811,77 µονάδες, δηλαδή 13,33%
ψηλότερα! Μ’ άλλα λόγια, ακόµη και τα λεγόµενα “βαριά χαρτιά” (blue chips) του ελληνικού
Χρηµατιστηρίου, του “καθρέφτη” της οικονοµίας µας, δηλαδή η σπονδυλική στήλη της οικονοµίας
µας, αυτά τα πέντε χρόνια είχαν κάνει ένα εφιαλτικό ταξίδι στο απόλυτο Τίποτα… Ένα ταξίδι που το
µόνο που πέτυχε ήταν η µεγαλύτερη και πιο βίαιη ανακατανοµή του ελληνικού πλούτου, από τους
ολίγα έχοντες πολλούς στους τα πολλά κατέχοντες, και συνήθως µε δόλια µέσα αποκτήσαντες,
εσαεί δε αχόρταγους ολίγους πλουτοκράτες, ντόπιους και ξένους…. Κι όλ’ αυτά, σύµφωνα µε το
άρθρο ένα της Σατανιστικής “Βίβλου”, “Βόηθα µε φτωχέ να µη σου µοιάσω”.
Και σα να µην έφτανε ο πόνος που χάσαµε το βιος µας, οι εκατοντάδες χιλιάδες των
χαµένων κι εγκλωβισµένων πρωτάρηδων µικροεπενδυτών, που οδηγηθήκαµε “ως πρόβατα επί
σφαγήν” στο θυσιαστήριο της Σοφοκλέους “τοις κείνων ρήµασι πειθόµενοι”, χλευαστήκαµε δηµοσίως
από τους “ειδικούς”. Μας είπαν άπληστους, που κυνηγούσαµε, λέει, τον εύκολο πλουτισµό. Κάποιος
µάλιστα ανώνυµος (“Ειδικός Συνεργάτης”!) µέσα από το έγκριτο ΒΗΜΑ (19/09/1999) µας
κατηγόρησε, εµµέσως πλην σαφώς, πως προσβληθήκαµε από “µαζική παραφροσύνη”. Μας
αποκάλεσαν τυχοδιώκτες, παίκτες, ρέποντες λόγω καταγωγής (!) προς το τζόγο, συναισθηµατικά
ακραίους, και δε συµµαζεύεται… Ο δε Πρωθυπουργός µας, νίπτοντας τας χείρας του από του αίµατος
των αυτοχειριασθέντων, διεµήνυσε κυνικά κι ανάλγητα στους χαµένους πως “ό,τι ανεβαίνει,
κατεβαίνει”, κι “ας πρόσεχαν”.
Ας πρόσεχε λοιπόν κι αυτός, θα του πω κι εγώ µε τη σειρά µου… Ας πρόσεχε, διότι τώρα
είναι πια αργά ν’ αποσυνδέσει τ’ όνοµά του από τη Μεγάλη Ληστεία που συντελέστηκε στη
Σοφοκλέους εις βάρος των µικροεπενδυτών. Επαναλαµβάνω, ακόµη κι αν τούτο για τον ίδιο ήταν
αδίκηµα εξ αµελείας δεν έχει σηµασία. Το αποτέλεσµα είναι που µετράει. Και το αποτέλεσµα έδειξε
ότι όσον αφορά το Χρηµατιστήριο, ο κ. Σηµίτης απεδείχθη εντελώς ακατάλληλος ως τιµονιέρης της
χώρας µας.
Έχοντας καταγγείλει όλ’ αυτά, δε θέλω να δώσω την εντύπωση ότι καταφέροµαι κατά του
ΠΑΣΟΚ για να πριµοδοτήσω κάποιο άλλο κόµµα. Τα ίδια θα έγραφα αν αυτά είχαν συµβεί µε
κυβέρνηση Νέας ∆ηµοκρατίας. Απλά την Αλήθεια προσπαθώ να αναδείξω. Άλλωστε και η Νέα
∆ηµοκρατία έχει ευθύνη που δεν ύψωσε εγκαίρως τη φωνή της για να προειδοποιήσει τον κοσµάκη
για το αφύσικο όσο και επικίνδυνο φούσκωµα του Χρηµατιστηρίου το 1999. Μόνο όταν άρχισε η
πτώση βρήκε η Ν.∆. τη λαλιά της! Και φυσικά θεωρώ συνένοχους τους Βουλευτές όλων των
κοµµάτων που έλαβαν µέρος στη “Μεγάλη Ληστεία”. Πολλά από τα ονόµατα Βουλευτών που
θησαύρισαν το 1998 και 1999 τζογάροντας καθηµερινά στη Σοφοκλέους ήταν ήδη γνωστά από τη
“χρυσή εποχή”. Μάλιστα πρόσφατα σε άρθρο των ∆ηµήτρη Τζαθά και Βούλας Κεχαγιά στα ΝΕΑ
(22/04/2003) δηµοσιεύτηκε ολόκληρος ο µακρύς κατάλογος των Υπουργών της κυβέρνησης (δύο
11