? ?????? ??? ??????? - the new users server

κεφάλαιο στο “A Message of Family”, µια ανθολογία που εκδόθηκε από το Reader's
Digest το 2001.
Στα 10 χρόνια από τότε που αρρώστησε, ο Greg έχει ζήσει στη ∆ηµοκρατία
της Τσεχίας και στην Ινδία και έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσµο. Έχει γράψει σε
δεκάδες εφηµερίδες και περιοδικά και ετοιµάζει ένα µυθιστόρηµα που βγαίνει το
Μάρτιο του 2002.
Ο Greg Raver-Lampman µιλάει σε οµάδες που στηρίζουν καρκινοπαθείς και
έχει συλλέξει χρήµατα για τον οργανισµό American Brain Tumor Association. ∆ίνει
έµφαση στο ότι η ελπίδα και η σταθερή επιθυµία για ζωή είναι ουσιώδη για να
επιβιώσει κανείς από οποιαδήποτε ασθένεια.»
(Η διεύθυνση της ιστοσελίδας του Greg παρατίθεται στο τέλος της ιστορίας
αυτής στην ιστοσελίδα του Dr. Al Musella.)
5: Η ιστορία του Ed N. – ∆ιάγνωση 1993
Αναπλαστικό Αστροκύτωµα 3 ου βαθµού
Τελευταία ενηµέρωση 10 Μαΐου, 2004
«Στις αρχές του 1993, στην ηλικία των 36, άρχισα να νιώθω αθέλητους
µυϊκούς σπασµούς στο δεξί µου χέρι. Μια νευρολογική εξέταση κίνησε την υποψία
πως αυτοί ήταν εστιακές (focal) επιληπτικές κρίσεις. Στις 22 Απριλίου του ίδιου
έτους µ’ έστειλαν να κάνω µια Μαγνητική Τοµογραφία. Σε λιγότερο από δύο ώρες
µετά το scan, έλαβα ένα τηλεφώνηµα που µου έλεγαν ότι “βρήκαν κάτι”. Έτσι
άρχισε ένα µακρύ ταξίδι που µου άλλαξε τη ζωή.
Το “κάτι” που βρήκαν στη Μαγνητική ήταν µια αναπτυσσόµενη βλάβη
(lesion) στον αριστερό µετωπιαίο λοβό. Με έβαλαν σε αντιεπιληπτικά φάρµακα τα
οποία κάπως περιόρισαν, αλλά δε σταµάτησαν, τα επεισόδια επιληψίας. Για αρκετούς
µήνες η βλάβη δεν είχε διαγνωστεί σωστά µέχρι που οι πιθανότητες άρχισαν να
δείχνουν προς πρωτογενή όγκο εγκεφάλου. Ζήτησα πρόσθετες ιατρικές γνώµες και
µου είπαν ότι ήταν µάλλον ένα γλοίωµα χαµηλού βαθµού. Οι στρατηγικές
(αντιµετώπισης) που µου προσφέρθηκαν διέφεραν έντονα. Η συντηρητική
προσέγγιση ήταν να παρατηρείται η βλάβη στο πέρασµα του χρόνου, ενώ µια
επιθετική στρατηγική που πρόσφερε ένας νευροχειρουργός ήταν να το αφαιρέσει
χειρουργικά.
Καθώς τα επιληπτικά επεισόδια χειροτέρευαν και περιλάµβαναν περισσότερο
από το σώµα µου, µε οδύνη ζύγισα αυτές τις επιλογές και αποφάσισα πως η επιθετική
επιλογή ήταν καλύτερη. Το Νοέµβριο του 1993, αυτός ο νευροχειρουργός, ο Dr.
Keith Black, έκανε την κρανιοτοµή. Χρησιµοποιώντας χειρουργικές τεχνικές µε τη
βοήθεια κοµπιούτερ, µπόρεσε να αφαιρέσει τον όγκο των 2.5 εκ. που είχε καταλάβει
τον κινητικό φλοιό (motor cortex). Η Μαγνητική που ακολούθησε έδειξε πως δεν
υπήρχαν ορατά σηµάδια εναποµένοντος όγκου, και αφού συνήλθα από την εγχείρηση
ανακάλυψα ότι οι επιληψίες µου είχαν σταµατήσει.
Η εγχείρηση µε άφησε ανίκανο να κινήσω το δεξί µου χέρι. Γράφτηκα σε
φυσιοθεραπεία (occupational therapy). Μετά από µερικές εβδοµάδες καθηµερινής
δουλειάς, αποκατέστησα βασική λειτουργικότητα του χεριού µου, και σήµερα ο
βραχίονάς µου λειτουργεί τόσο καλά όπως πάντα. Όπως ο νευροχειρουργός είχε
προβλέψει, τα ελαττώµατα που άφησε η εγχείρηση ήταν µόνο προσωρινά.
92