? ?????? ??? ??????? - the new users server

Ο καιρός πέρασε µε επισκέψεις στο νοσοκοµείο κάθε τρεις µήνες και µε
Μαγνητικές κάθε 6 µήνες, διαλείµµατα ρουτίνας. Κάθε Μαγνητική έφερνε
καταπληκτικά αποτελέσµατα – µη επανεµφάνιση του όγκου (“no regrowth”). Στις 26
Φεβρουαρίου του 2004 το αποτέλεσµα της Μαγνητικής δόθηκε από τον Ογκολόγο.
Όσο µπορεί να διαβεβαιώσει, δεν υπάρχουν σηµεία όγκου στη Μαγνητική. Η
επόµενη Μαγνητική θα γίνει σ’ ένα χρόνο. Το ηλεκτροεγκεφαλογράφηµα (EEG)
είναι επίσης φυσιολογικό και η Tarsh µπορεί να µειώσει το φάρµακο Epilim.
Ο Tarsh και η Chris θα ήθελαν η ιστορία τους να γίνει µια ενθάρρυνση για
όσους έχουν διαγνωστεί µε Πολύµορφο Γλοιοβλάστωµα.»
16. Η ιστορία του Daniel Z. – ∆ιάγνωση 2002
«O Daniel Z. γεννήθηκε στις 15 Απριλίου του 1951. Μέχρι τον ∆εκέµβριο του
2002, στην κυριολεξία δεν είχε µπει ούτε µια µέρα σε νοσοκοµείο από τότε που είχε
γεννηθεί. Είναι ο µπαµπάς µου – εικόνα αθλητικής σωµατικής διάπλασης και τέλειας
υγείας. Ο µπαµπάς ήταν και είναι ένας επιτυχηµένος επιχειρηµατίας και
οικογενειάρχης. Φανταστείτε πως ήταν Γενικός ∆ιευθυντής µιας τοπικής Τράπεζας
και συγχρόνως αντιµετώπιζε το Πολύµορφο Γλοιοβλάστωµα. Ο µπαµπάς µου έχει
επιτυχώς χειριστεί τη δουλειά του και την υγεία του αυτή τη χρονιά.
Στις αρχές ∆εκεµβρίου του 2002, ο µπαµπάς άρχισε να νιώθει κάποιους
σπασµούς στο στοµάχι, καθώς και κάποια ακαµψία στο δεξί του πόδι. ∆εν τον
απασχόλησε και πολύ αυτό, ειδικά αφού, κατά σύµπτωση, µόλις είχε προµηθευτεί ένα
καινούργιο µαξιλάρι για το κρεβάτι του και νόµισε µήπως η πλάτη του ή η
σπονδυλική του στήλη αντιδρούσαν σ’ αυτό το καινούργιο µαξιλάρι. Το πρόβληµα µε
το πόδι του χειροτέρεψε κατά τη διάρκεια της δεύτερης εβδοµάδας του ∆εκεµβρίου,
σε σηµείο όπου είχε ένα αξιοσηµείωτο κούτσαµα. Τελικά, την Παρασκευή 13
∆εκεµβρίου, είχε ένα διακριτό σπασµό στο δεξί του χέρι. Έτσι, αντί να επισκεφτεί τα
παιδιά του στο Columbus, Οχάιο, εισήχθη στη κλινική του Cleveland, για να
προσδιορίσει το πρόβληµα. Του έκαναν µια Αξονική Τοµογραφία (CAT scan) και
µια Μαγνητική, οι οποίες αποκάλυψαν έναν όγκο 4 εκατοστών στον αριστερό
µετωπιαίο λοβό.
Στην πραγµατικότητα ο όγκος βρισκόταν εκεί που άλλοι θα θεωρούσαν το πίσω
επάνω µέρος του εγκεφάλου, αλλά τεχνικώς βρισκόταν στο εµπρόσθιο αριστερό,
κοντά στην περιοχή που ελέγχει την κίνηση … Αυτό εξηγούσε τη δυσκολία της
δεξιάς του πλευράς στο περπάτηµα. Για να συντοµεύσω την ιστορία, ο Dr. Michael
Vogelbaum και η οµάδα του έκαναν την αφαίρεση του όγκου του µπαµπά στις 17
∆εκεµβρίου του 2002. Η εγχείρηση διήρκεσε περίπου τρεις ώρες. Ενώ ο µπαµπάς είχε
το “προνόµιο” να είναι κάτω από γενική αναισθησία κατά την εγχείρηση, εµείς
περάσαµε τροµερή αγωνία περιµένοντας άλλες τρεις ώρες και πλέον για να µάθουµε
τ’ αποτελέσµατα. Αυτές ήταν χωρίς αµφιβολία οι χειρότερες τρεις ώρες της ζωής
µου, αλλά ο Θεός µας στήριξε, και στήριξε τον µπαµπά, όπως έχει κάνει και συνεχίζει
να κάνει.
Ο Dr. Vogelbaum, αφού αφαίρεσε το ορατό, εξέχον µέρος του όγκου, θεώρησε
την εγχείρηση σχεδόν πλήρη. Αναγκάστηκαν να κάνουν µια 2 η εγχείρηση για
καθάρισµα (clean-up) 9 µέρες αργότερα, επειδή ο µπαµπάς είχε µια λοίµωξη
εγκεφάλου που προκλήθηκε από την εγχείρηση. Έκτοτε µάθαµε ότι αυτό ήταν µια
καµουφλαρισµένη ευλογία, αφού υπάρχει η θεωρία ότι αυτοί οι λίγοι ασθενείς που
παθαίνουν λοιµώξεις τείνουν να υπερκινητοποιούν τα ανοσοποιητικά τους
συστήµατα, τα οποία διεγείρονται στην περιοχή του όγκου και αρχίζουν να
73