? ?????? ??? ??????? - the new users server

ανταπόκριση στην κλασσική θεραπεία. Κι ακόµη πιο τυχερός όταν σκεφτεί κανείς ότι
δεν είχα καµία κρανιοτοµή για σµίκρυνση της µάζας του όγκου µου.»
Αµφισβητώντας τη έκθεση της παθολογίας µου
«∆ιάβασα µια µελέτη για µακροχρόνια επιζώντες από Γλοιοβλάστωµα που
εισηγείται ότι υπάρχει ένα 1.5-2% ποσοστό τύχης για πέντε χρόνια επιβίωσης. Είναι
ενδιαφέρον ότι η ίδια µελέτη παρέθετε παρόµοιους αριθµούς για την πιθανότητα
οποιοσδήποτε ασθενής να λάβει λανθασµένη διάγνωση.
Μια µατιά στη διαγνωστική έκθεση παθολογίας µου προκαλεί µερικές
ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Παρόλο που (ο όγκος) ήταν ταξινοµηµένος ως Πολύµορφο
Γλοιοβλάστωµα (λόγω της κυτταρικής απόκλισης από το φυσιολογικό, της αγγειακής
ενδοθηλιακής υπερπλασίας, και περιοχών νέκρωσης) δεν υπήρχε απόδειξη
κυτταρικής διαίρεσης (mitosis). Έχω µάθει ότι τα κακοήθη γλοιώµατα, όπως το
Πολύµορφο Γλοιοβλάστωµα, µπορεί µερικές φορές να µπερδευτούν µε “pilocytic”
αστροκύτωµα (έναν πολύ λιγότερο κακοήθη όγκο) εάν το δείγµα της παθολογίας
δείχνει αγγειακή υπερπλασία και όχι ένα ιδιαίτερα “piloid” υπόστρωµα.
∆ιαγνωστικοί παράγοντες είναι η απουσία κυτταρικών διαιρέσεων (mitoses) – όπως
στη περίπτωσή µου – και η παρουσία ηωσινοφιλικών σωµατιδίων (που επίσης
αναφέρεται στην έκθεση παθολογίας µου).
Άρχισα να ψάχνω για αιτίες στο γιατί φάνηκα να είµαι τόσο τυχερός. Ίσως µου
είχε γίνει λανθασµένη διάγνωση. Στο κάτω-κάτω µου είχαν κάνει µόνο µία βιοψία, η
οποία ίσως να µην είχε γίνει στο πιο αντιπροσωπευτικό δείγµα του όγκου. Εξάλλου,
όµως, εάν ένα οποιοδήποτε τµήµα του όγκου µου ήταν Πολύµορφο Γλοιοβλάστωµα,
όπως ο παθολόγος ανέφερε, τότε ολόκληρος ο όγκος αντιµετωπίζεται ως τέτοιος.
Ίσως η βιοψία δεν είχε βρει την ολιγοδενδρογλοιωµατική συνιστώσα του όγκου µου.
Έχει αποδειχτεί ότι µερικά ολιγοδενδρογλοιώµατα (oligos) ανταποκρίνονται πάρα
πολύ καλά στη χηµειοθεραπεία. Μάλιστα πρόσφατα έχει δηµοσιευτεί έρευνα που
εισηγείται ότι µπορεί να υπάρχει γενετική αιτία για το γεγονός ότι µερικά
ολιγοδενδρογλοιώµατα (oligos) ανταποκρίνονται τόσο καλά. Τρέχουσα έρευνα ψάχνει
για παρόµοια πρόβλεψη στο Γλοιοβλάστωµα. Γι’ αυτό το λόγο µου ζητήθηκε
τελευταία να δώσω δείγµα αίµατος για να χρησιµοποιηθεί σε µια γενετική µελέτη που
γίνεται στη Βοστώνη.
Μερικοί θεωρούν ότι προκαρκινικές βλάβες (lesions) είναι παρούσες σε όλους
µας από καιρό σε καιρό. Ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστηµα µπορεί να τις κρατάει
υπό έλεγχο. Όµως, εάν το ανοσοποιητικό σύστηµα αδυνατίζει εξαιτίας κάποιας
περιβαλλοντικής επίθεσης, ή εξαιτίας στρες, τότε η προηγουµένως συγκεντρωθείσα
γενετική βλάβη µπορεί να καταλήξει σε καρκίνο που αναπτύσσεται χωρίς να
ελέγχεται από τη φυσιολογική ανοσοποιητική αντίδραση. Κοιτάζοντας πίσω στην
πρόσφατη ιστορία µου, το 1995 ήταν για µένα µια περίοδος εξαιρετικού στρες στη
δουλειά. Τελικά, τον Ιανουάριο του 1996, απολύθηκα από τον προηγούµενο εργοδότη
µου, χωρίς αιτία, και ξόδεψα αρκετούς µήνες ψάχνοντας για µια άλλη δουλειά που θα
µου ταίριαζε. Πιστεύω ότι δεν είναι συµπτωµατικό ότι πολύ κοντά στον ένα χρόνο
από την ηµέρα που είχα απολυθεί, ο όγκος ύψωσε το άσχηµο κεφάλι του.»
Ενηµέρωση: 6 Ιανουαρίου, 2000
«Είχα κλείσει ραντεβού για µια δεύτερη γνώµη πάνω στις διαφάνειες της
παθολογίας µου (pathology slides), καθώς είχα υποψίες για την αρχική διάγνωση. Η
αναθεώρηση έγινε από τον Dr. Michael Halliday, κύριο νευροπαθολόγο στο
59