? ?????? ??? ??????? - the new users server

Τότε ο γιατρός έκανε το καλύτερο πράγµα που θα µπορούσε να είχε κάνει, το
οποίο ήταν να µου πει πως χρειαζόµουνα να δω ένα νευρο-ογκολόγο – κάποιον που
είχε ειδικευτεί στους εγκεφάλους. Επικοινωνήσαµε µε το Johns Hopkins, αλλά δεν
ικανοποιηθήκαµε µε την ανταπόκρισή τους.
Έψαξα στο Internet και βρήκα µια καταπληκτική ιστοσελίδα
(http://www.virtualtrials.com) που έχει καταγράψει όλες τις κλινικές δοκιµές για
όγκους εγκεφάλου σε ολόκληρη τη χώρα. Εκτύπωσα τη λίστα και άρχισα να έρχοµαι
σ’ επαφή δια τηλεφώνου µε πρόσωπα για διάφορες κλινικές (πειραµατικές) δοκιµές
σε όλο το έθνος (Η.Π.Α.). Πήρα επίσης µια σπουδαία απόφαση: σκέφτηκα πως αν
πράγµατι δεν υπήρχε θεραπεία, ήταν πολύ πιο σπουδαίο να βρω τα σωστά
ΠΡΟΣΩΠΑ παρά το σωστό φάρµακο – πρώτα απ’ όλα διότι δεν είµαι νευρολόγος
που µπορεί να τα καταλάβει όλα, και το κυριότερο διότι τα φάρµακα έρχονται και
φεύγουν, λειτουργούν και αποτυγχάνουν, αλλά τα σωστά πρόσωπα θα σταθούν στο
πλευρό σου σε όλη τη διάρκεια.
Ήµουν τυχερός – το τρίτο τηλεφώνηµά µου ήταν στο κέντρο όγκων
εγκεφάλου στο Duke University. Ο Dr. Henry Friedman µου επέστρεψε την κλήση
στις 10:30 µ.µ.! Μου είπε, “David, είσαι πολύ νέος να πεθάνεις (30), έλα κάτω, ζήτησέ
µε, και θα σε δω αµέσως”. Μαζέψαµε τα scans, τις µικροσκοπικές πλάκες
(microscopic slides), τις εµπεδωµένες πλάκες παραφίνης (embedded paraffin slabs)
από τη βιοψία και οδηγήσαµε στο Duke την επόµενη µέρα. Παρόλο που ο Dr.
Friedman είναι ερευνητής και διευθύνει τόσες πολλές κλινικές δοκιµές, όταν ένας
ασθενής δεν ανταποκρίνεται θετικά σε µια πειραµατική θεραπεία τότε τον βγάζει από
τη δοκιµή αυτή και δοκιµάζει κάτι άλλο. Ανακουφιστήκαµε πολύ που µάθαµε πως
είχε ολόκληρο “οπλοστάσιο” και ήταν διατεθειµένος να το χρησιµοποιήσει. Η
θεραπεία του ασθενή είναι πολύ πιο σπουδαία γι’ αυτόν από τα αποτελέσµατα της
έρευνας. Καθώς τον εµπιστευτήκαµε, νιώσαµε τεράστια ανακούφιση. Εξαιτίας αυτής
της εµπιστοσύνης, δεν είχαµε την ανάγκη να ξοδεύουµε ώρες αναζητώντας άλλες
γνώµες ή θεραπείες από το κάθε µέρος της χώρας. Λόγω της εµπιστοσύνης αυτής,
βρήκαµε τη δύναµη ν’ αντιµετωπίσουµε τα γεγονότα, ν’ αφήσουµε τα ιατρικά θέµατα
στην οµάδα και να κινηθούµε για ν’ αντιµετωπίσουµε τις διανοητικές, ψυχολογικές
και πνευµατικές ανάγκες. Ποτέ δεν κοιτάξαµε πίσω.»
Οι Θεραπείες
«Οι Μαγνητικές µου έδειχναν ένα κοµµάτι όγκου σε µέγεθος φακής που είχε
παραµείνει. Την Πέµπτη εκείνης της εβδοµάδας επιστρέψαµε στο σπίτι µας µε τον
πρώτο γύρο χαπιών για µια νέα και (πολλά) υποσχόµενη χηµειοθεραπεία που
ονοµαζόταν Temozolomide (όνοµα στο εµπόριο, Temodar). Πήρα τα χάπια κάθε
νύχτα για πέντε νύχτες, κατόπιν είχα τρεις µέρες διακοπή. Στην αρχή είχα κάποια
δυσκολία µε ναυτία και κόπωση, αλλά δεν ήταν κάτι που τα φάρµακα και λίγος ύπνος
την ηµέρα (naps) δεν µπορούσαν ν’ αντιµετωπίσουν. Παρόλο που δεν είναι ένα
100% µαγικό χάπι, λειτούργησε για µένα. Μετά από ένα µήνα ο όγκος είχε
εξαφανιστεί.
Πήρα τρεις ακόµη κύκλους από το Temozolomide για να συµπληρώσω τη
δοκιµή και να συνεχίσω να πολεµάω οποιαδήποτε αόρατα καρκινικά κύτταρα.
Πλησίαζε η ώρα για ν’ αρχίσω τον αναγκαίο τριών διαστάσεων σχεδιασµό (3-D
planning) για την ενδεδειγµένη εξωτερική ακτινοβολία της περιοχής (conformed
field external beam radiation), όταν ανακάλυψαν ένα δεύτερο, παλιό, χαµηλού
βαθµού όγκο, ο οποίος θα αφαιρούνταν χειρουργικά. Την ηµέρα των Ευχαριστιών
(Thanksgiving) του 1996, είχα τη δεύτερη κρανιοτοµή για ν’ αφαιρεθεί ο δεύτερος
51