? ?????? ??? ??????? - the new users server
? ?????? ??? ??????? - the new users server
? ?????? ??? ??????? - the new users server
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
είχα καρφωµένο το βλέµµα µου κάπου, ενώ οι άλλοι νόµιζαν ότι ονειρευόµουνα<br />
ξύπνιος.)<br />
Ένα Σαββατόβραδο το 1995, ο γαµπρός µου (bro<strong>the</strong>r-in-law) µε µετέφερε<br />
επειγόντως στο νοσοκοµείο λόγω ισχυρών πονοκεφάλων. Την ∆ευτέρα έκανα<br />
Αξονική Τοµογραφία (CAT Scan) και µου διέγνωσαν όγκο στην παρεγκεφαλίδα<br />
(cerebellum) µεγέθους κρόκου αυγού και µε έτρεξαν στο Royal Melbourne Hospital.<br />
Μετά από περισσότερες εξετάσεις, που έδειξαν ότι ο όγκος είχε φάει αρκετό<br />
κοµµάτι του εγκεφάλου, µου έδωσαν την πρόγνωση ότι µετά την εγχείρηση η<br />
αριστερή µου πλευρά θα παρέλυε αλλά ότι θα γινόµουνα καλύτερα κάνοντας πολύ<br />
φυσιοθεραπεία.<br />
Η εγχείρηση διήρκεσε περίπου 9 ώρες. ∆ώδεκα ώρες αργότερα όταν µε είδε ο<br />
νευροχειρουργός είχα σηκωθεί από το κρεβάτι και περπατούσα σα να µην είχε συµβεί<br />
τίποτα. Το να πω ότι τους κατέπληξα είναι µια ήπια έκφραση. Τα νέα από το<br />
νευροχειρουργό, όµως, ήταν πως είχα Πολύµορφο Γλοιοβλάστωµα και, δεδοµένου<br />
του βαθµού του, µου έδινε 3 µήνες, στην καλύτερη περίπτωση ένα χρόνο για να<br />
ζήσω.<br />
Ο πατέρας µου ήταν µαζί µου εκείνο το διάστηµα και ήταν πολύ ενοχληµένος,<br />
καθώς µνήµες της µητέρας µου που πέθανε από καρκίνο ήταν νωπές στο νου µας,<br />
αφού αυτό είχε συµβεί ένα χρόνο νωρίτερα. Κοίταξα το νευροχειρουργό στα µάτια<br />
και του είπα, “∆εν µε νοιάζει τι λες εσύ, ο Θεός θα µε θεραπεύσει και θα είµαι ένα από<br />
αυτά τα άτοµα για τα οποία διαβάζεις στις εφηµερίδες σου.” Από το έκπληκτο βλέµµα<br />
του, δεν νοµίζω πως άκουγε σχόλια σαν κι αυτό πολύ συχνά.<br />
Αφού βγήκα από το νοσοκοµείο, δυο-τρεις εβδοµάδες αργότερα πήγα στο Peter<br />
MacCallum Cancer Centre και άρχισα ακτινοθεραπεία. Λίγες ώρες µετά την πρώτη<br />
µου ακτινοθεραπεία ήµουν βαριά άρρωστος. Θυµάµαι που κοίταζα το φάκελό µου<br />
και διάβαζα γραµµένο µε µεγάλα κόκκινα γράµµατα: “εξαιρετικά υψηλή<br />
ακτινοβολία.”<br />
Έµεινα µε κάποιους φίλους σ’ ένα Μοτέλ όχι µακριά από το νοσοκοµείο.<br />
Πήγαινα εκεί κάθε πρωί, µε ακτινοβολούσαν, επέστρεφα, έκανα εµετό και µετά<br />
προσπαθούσα να κοιµηθώ. Με είχαν προγραµµατίσει να κάνω 35 ακτινοθεραπείες<br />
αλλά έκανα µόνο 21, διότι ήµουν τόσο άρρωστος. Έτσι ένα πρωί πήγα στο<br />
νοσοκοµείο και τους είπα, “όχι άλλες”, υπέγραψα τα χαρτιά και έφυγα.<br />
Με την επιστροφή στο σπίτι δεν µπορούσα να φάω τίποτα αφού και µόνο µε τη<br />
σκέψη της τροφής έκανα εµετό. Είχα επίσης τη διαρκή γεύση καµένου κρέατος στο<br />
πίσω µέρος του λαιµού µου. Ζούσα µόνο µε χυµό πορτοκαλιών, λεµονιών και<br />
σταφυλιών για τέσσαρες µήνες (εκείνη την εποχή έµενα σε µια περιοχή που παρήγε<br />
φρούτα) και ένα φλιτζάνι σκούρο ρύζι στον ατµό. Έτρωγα αυτά διότι δεν µπορούσα<br />
να φάω τίποτε άλλο και ένιωθα ότι αυτό είχε ανάγκη το σώµα µου. Από τότε µου<br />
έχουν πει γιατροί ότι αυτό ήταν ίσως το καλύτερο πράγµα που µπορούσα να έχω<br />
κάνει.<br />
Εν πάση περιπτώσει, σχεδόν οκτώ µήνες αργότερα επέστρεψα στη δουλειά µου<br />
ως συγκολλητής µετάλλων και είχα ένα ξαφνικό σοκ από το τι πράγµατι µου είχε<br />
προκαλέσει η εγχείρηση και η ακτινοθεραπεία: κακή µνήµη, κουραζόµουνα εύκολα<br />
και έτρεµαν τα χέρια µου καθώς συγκολλούσα. Επίσης πάθαινα σύγχυση εύκολα,<br />
πράγµα που έκανε το κάθε τι χειρότερο. Ένα χρόνο µετά την εγχείρησή µου, η<br />
κοπέλα µου κι εγώ παντρευτήκαµε και φύγαµε για να επιστρέψουµε εκεί που είχα<br />
µεγαλώσει, στη Warrnambool (Αυστραλία).<br />
Το να πω ότι η ζωή µου ήταν ένα ταξίδι δε λέει τίποτα. Έχω δοκιµάσει κάµποσα<br />
επαγγέλµατα και πάντα ένιωθα πως µπορούσα να κάνω περισσότερα, αφού ήµουν<br />
48
Change language