? ?????? ??? ??????? - the new users server

συµµετέχοντες στην οµάδα του Brain Tumor (το Accutane ήταν ένα τέτοιο
παράδειγµα). Συχνά έδινα συνέχεια σ’ αυτή την έρευνα µε το να έρχοµαι σ’ επαφή
µε του ίδιους τους ερευνητές, είτε τηλεφωνικά είτε µέσω Email. Κατά κανόνα ήταν
πολύ πρόθυµοι να βοηθήσουν. Επίσης βρήκα την ιστοσελίδα του Dr. Al Musella
χρήσιµη, σαν πηγή που δίνει κατευθύνσεις για ν’ ακολουθήσει κανείς, αν και ατυχώς
την ανακάλυψα αφού η πορεία θεραπείας µου είχε σχεδόν ολοκληρωτικά
αποφασιστεί.
Η φιλοσοφία της θεραπείας µου δια µέσου αυτού του βασάνου υπήρξε
παρόµοια µε την προσέγγιση θεραπείας που έχει αναπτυχθεί για το AIDS. Τόσο το
HIV όσο και ο καρκίνος εµπλέκουν βιολογικές οντότητες (κύτταρα) που διαιρούνται
(πολλαπλασιάζονται) µε υψηλούς ρυθµούς, έτσι ώστε, εκτός εάν µια θεραπεία είναι
σχεδόν στιγµιαία αποτελεσµατική, η δυναµική της εξέλιξης θα δηµιουργήσει νέους
τύπους που είναι ανθεκτικοί σε οποιαδήποτε θεραπεία κι αν εφαρµοστεί. Όµως, εάν
αρκετές διαφορετικές θεραπείες χρησιµοποιούνται συγχρόνως (αντί η µία να
διαδέχεται την άλλη που είναι τυπικά η περίπτωση), οποιαδήποτε δεδοµένη διαίρεση
έχει µικρότερες πιθανότητες να είναι επιτυχηµένη.
Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό της φιλοσοφίας της θεραπείας µου είναι ότι
οποιαδήποτε θεραπευτική αγωγή πρέπει να είναι στη φύση της systemic (να επιδρά
στον οργανισµό ως σύνολο), αφού είναι αδύνατο να προσδιορίσει κανείς όλες τις
επεκτάσεις του όγκου στο φυσιολογικό ιστό. Το συµπέρασµα αυτού για µένα ήταν
ότι έπρεπε να κάνω τη χηµειοθεραπεία να δουλέψει, και γι’ αυτό πρόσθεσα τόσο το
verapamil όσο και το tamoxifen. Τώρα πολλές επιλογές επιπροσθέτως της
χηµειοθεραπείας είναι διαθέσιµες. Έχω δηµοσιεύσει µια περίληψη της απόδειξης
ύπαρξης ποικίλων τύπων θεραπειών στο τµήµα της ιστοσελίδας του Dr. Al Musella,
κάτω από τον τίτλο “noteworthy treatments”.
Κανένας απ’ όσους προσβλήθηκαν από Γλοιοβλάστωµα δεν µπορεί να θεωρηθεί
τυχερός. Αλλά υπάρχουν διαβαθµίσεις κακής τύχης, και σ’ αυτό το συγκριτικό
πλαίσιο έχω υπάρξει εξαιρετικά τυχερός. Παρόλη τη µεγάλη ποσότητα ζηµιάς στον
εγκέφαλο, ποτέ δεν είχα σοβαρή βλάβη, και ήµουν ικανός να ζω µια σχετικά
φυσιολογική ζωή. Τον πρώτο χρόνο µετά την εγχείρηση είχα κάποια σηµαντικά
προβλήµατα µνήµης, και οι φοιτητές τους οποίους διδάσκω (είµαι καθηγητής
Ψυχολογίας στο πανεπιστήµιο της Καλιφόρνια, στο San Diego) υπέφεραν σαν
αποτέλεσµα. Η υποψία µου είναι ότι αυτό οφειλόταν πρωτίστως στην ακτινοβολία
που είχα λάβει. Ανεξαρτήτως της αιτίας, αυτά τα ελλείµµατα έχουν ευρέως
εξαφανιστεί µε την παρέλευση των ετών. Τα µόνα πραγµατικά παράπονα σ’ αυτό το
σηµείο, εκτός από το να ζω κάτω από ένα σκοτεινό σύννεφο µιας πιθανής
επανεµφάνισης, είναι ότι αδυνατώ ν’ ανακτήσω το προηγούµενο επίπεδο φυσικής
κατάστασης κι ότι χρειάζοµαι συχνά απογευµατινό ύπνο λόγω νοητικής κόπωσης.
Αλλά αυτά τα προβλήµατα είναι ελάχιστα σε σύγκριση µ’ εκείνα που βιώνουν άλλοι.
Παρόλο το βάσανο που έχω περάσει, τώρα, ίσως αφύσικα, κοιτάζω πίσω στην
εποχή που ήµουν ένας καρκινοπαθής µε θετικό φως, κι έχω πρόσφατα τελειώσει ένα
βιβλίο µε την προσωπική µου εµπειρία και τι αυτή µ’ έχει διδάξει για το πώς να τα
καταφέρνω µε το ιατρικό µας σύστηµα. Η ελπίδα µου είναι ότι αυτό θα βοηθήσει
άλλα θύµατα καρκίνου εγκεφάλου να καταφέρουν µε µεγαλύτερη επιτυχία ν’
αντιµετωπίσουν τη διάγνωσή τους. Ο τίτλος του βιβλίου είναι ‘Surviving “Terminal”
Cancer: Clinical Trials, Drug Cocktails, and Other Treatments Your Doctor Won't
Tell You About`.
Μπορείτε να το παραγγείλετε από το Amazon.com ή µπορεί να παραγγελθεί
κατ’ ευθείαν από τον εκδότη: www.fairviewpress.org.»
46