? ?????? ??? ??????? - the new users server

Αρχή της οσµωτικής ροής. Μια υψηλότερη συγκέντρωση µορίων έξω από το
αιµοφόρο αγγείο (στο εξωκυτταρικό υγρό) τείνει να τραβάει (draw) νερό έξω από το
αιµοφόρο αγγείο προς το εξωκυτταρικό υγρό.
Η αύξηση του εξωκυτταρικού υγρού ονοµάζεται οίδηµα ή διόγκωση
(“edema” or “swelling”). Το οίδηµα συνήθως περιορίζεται σε περιοχές που έχουν
µια συγκέντρωση µεµονωµένων καρκινικών κυττάρων τα οποία µολύνουν το χώρο
του εξωκυτταρικού υγρού. Αυτό είναι πολύ σηµαντικό για τους γιατρούς διότι το
οίδηµα τώρα είναι προφανές στην Υπολογιστική Τοµογραφία (CT scanning) και στη
Μαγνητική Τοµογραφία (MRI)…»
(Στο σηµείο αυτό, στην ανάλυση του Dr. Patrick J. Kelly, ακολουθεί η Εικόνα
8, που παρουσιάζει έναν όγκο – γλοίωµα χαµηλού βαθµού – στον εγκέφαλο κάποιου
ασθενούς, µέσω Αξονικής και Μαγνητικής Τοµογραφίας. Όµως η παράθεση µιας
τέτοιας εικόνας αληθινού περιστατικού ξεφεύγει από τη σκοπιά του βιβλίου τούτου.
Όσοι ενδιαφέρονται να τη δουν µπορούν ν’ ανατρέξουν στην ιστοσελίδα:
http://www.braintumorfoundation.org/tumors/primer.htm
Εν τούτοις, όµως, κρίνω χρήσιµο να µεταφράσω την πολύ ενδιαφέρουσα
σύντοµη ανάλυσή της, την οποία και παραθέτω στη συνέχεια.)
«Στην περίπτωση που δείχνει η εικόνα 8, ο “όγκος” απαρτίζεται µόνο από
µεµονωµένα καρκινικά κύτταρα ανάµεσα σε ανέπαφο και λειτουργικό εγκεφαλικό
ιστό. Έγινε βιοψία µ’ ένα στερεοτακτικό καθετήρα (stereotactic probe) και
ονοµάστηκε ολιγοδενδρογλοίωµα. Το σενάριο που περιγράφτηκε και απεικονίστηκε
ανωτέρω για αστροκύτταρα ισχύει επίσης και για το ολιγοδενδρογλοίωµα. Στην
περίπτωση του ολιγοδενδρογλοιώµατος το κύτταρο δεν παράγει πλέον µυελίνη,
αποχωρίζει τον εαυτό του από το νευρώνα και ζει σαν µονοκύτταρο ζώο όπως έχουµε
περιγράψει. Τα περισσότερα από τα νευρογλοιακά νεοπλάσµατα µέχρις αυτού του
σταδίου είναι τα ίδια, ανεξάρτητα από τον τύπο του αρχικού κυττάρου.
Τι, λοιπόν, συµβαίνει µε τον ασθενή σ’ αυτό το στάδιο; Τα καρκινικά κύτταρα
έχουν δηµιουργήσει µια µεταβολική ανωµαλία µέσα σε µια περιοχή ανέπαφου
εγκεφαλικού ιστού. Μέσα στο εξωκυτταρικό υγρό υπάρχει πολύ νερό και υπάρχουν
και πολλά άχρηστα (“junk”). Αυτό δεν αρέσει στους νευρώνες: όχι µόνο αφαιρείται
νερό από τα αιµοφόρα αγγεία για να εξισορροπήσει την αναλογία συγκέντρωσης
νερού στο εξωκυτταρικό υγρό, αλλά επίσης απορροφάται νερό έξω από τα κύτταρα
(από το ενδοκυτταρικό υγρό), πράγµα που αλλοιώνει τις συγκεντρώσεις των
ηλεκτρολυτών που είναι απαραίτητοι γι’ αυτούς (τους νευρώνες) για να διατηρούν το
κανονικό βολτάζ (ηλεκτρικό δυναµικό) της µεµβράνης τους. Οι νευρώνες γίνονται
ευερέθιστοι. Αρχίζουν να έχουν αυτόµατες και εκκεντρικές ηλεκτρικές εκκενώσεις.
Αυτό εκδηλώνεται κλινικά σαν επιληψίες (seizures).»
(Ακολουθεί σύντοµη ανάλυση της δυνατότητας χειρουργικής αφαίρεσης του
καρκινικού ιστού σ’ αυτό το στάδιο και των πιθανών επιπτώσεων στον ασθενή, την
οποία και πάλι παραλείπω, παραπέµποντας στην οικεία ιστοσελίδα).
Τι συµβαίνει κατόπιν;
«Μέχρις αυτού του σηµείου έχουµε επικεντρωθεί σε µεµονωµένα καρκινικά
κύτταρα που µετακινούνται, προκαλώντας µόλυνση στο εξωκυτταρικό υγρό και
γινόµενα ενοχλητικά µε το να προκαλούν επιληπτικές κρίσεις. Αντιεπιληπτικά
21