? ?????? ??? ??????? - the new users server

µια σφαίρα του baseball (παίζοντας) µε την οµάδα του µικρού γιου µου. Είχα
προβλήµατα ισορροπίας. Τότε άρχισα να σέρνω το πόδι µου. Είχα πονοκεφάλους
µόνο όταν φτερνιζόµουνα – στιγµιαίους πονοκεφάλους. Έπαιρνα 2 Tylenols και ο
πονοκέφαλος έφευγε σε 15 λεπτά. Μάλιστα “αστειευόµουνα” ότι ίσως είχα όγκο
εγκεφάλου. Η οµιλία µου άρχισε να µπερδεύεται (slur), το γράψιµο µε το χέρι έγινε
χειρότερο απ’ ό,τι ήταν ήδη.
Όταν τεντωνόµουνα στο κρεβάτι είχα τρεµούλες στα πόδια. Τελικά δεν
µπορούσα να υψώσω το πιρούνι στο στόµα µου. ∆εν µπορούσα ούτε να σηκώσω µια
εφηµερίδα και να διαβάσω. Τροµακτικός πόνος στον αυχένα και στην κόρη του
µατιού. Πήγα σ’ ένα χειροπρακτικό ο οποίος δεν ήθελε να µε αναλάβει εξαιτίας όλων
των συµπτωµάτων µου και µ’ έστειλε σε νευρολόγο. Μέχρι τότε ήξερα πως ήταν ή
όγκος στον εγκέφαλο ή σκλήρυνση κατά πλάκας. Τα συµπτώµατα είναι πολύ
παρόµοια.
Μου έγινε η διάγνωση µε µη εγχειρήσιµο Γλοίωµα Εγκεφαλικού Στελέχους
(BSG) το Νοέµβριο του 1991. Αφού είδα πολλούς γιατρούς στις Ανατολικές Ακτές
των Η.Π.Α., όλοι εισηγήθηκαν ακτινοθεραπεία – λιγότεροι εισηγήθηκαν την
ταυτόχρονη λήψη ακτινοθεραπείας και χηµειοθεραπείας µαζί. Παρόλο που έµενα
στη NJ εκείνη την εποχή (τώρα µένω στη NY), επισκέφτηκα και όλα τα νοσοκοµεία
της NY. Επειδή αυτή η ασθένεια είναι κυρίως παιδική, µου είπαν πως η
χηµειοθεραπεία ήταν αναποτελεσµατική γι’ αυτόν τον τύπο καρκίνου στη γέφυρα
(pons). Έτσι, για την ακτινοβολία µου, είδα την Dr. Lisa Deangelis (νευρο-ογκολόγο)
στο νοσοκοµείο Sloan Memorial της Νέας Υόρκης. Πήρα κλασµατοποιηµένη
ακτινοβολία (2 φορές την ηµέρα) για 36 επισκέψεις, συνολικά 7200 rads. Η γιατρός
επίσης µε άρχισε µε dexamethasone, 16 mg ηµερησίως. Αυτό το πήρα για 18 µήνες.
Χρειάστηκε τόσος πολύς καιρός διότι µόλις ελάττωνα τη δόση τα συµπτώµατα
ξανάρχιζαν ν’ αναπτύσσονται. Έτσι τα στεροειδή αυξάνονταν και πάλι.
Ένιωθα πολύ άσχηµα µε τα στεροειδή. Πρόσθεσα περίπου 18 κιλά στο αρχικό
µου βάρος των 72 κιλών. Το πρόσωπό µου είχε γίνει σα φεγγάρι και το στοµάχι µου
είχε φουσκώσει. Είχα τροµερή δυσκοιλιότητα για τους 2 πρώτους µήνες.
Κοιµόµουνα µόνο για περίπου δυο ώρες κάθε νύχτα και µετά έπαιρνα υπνάκους κατά
τη διάρκεια της ηµέρας. Όµως είχα ακόµη αρκετή ενέργεια να ζωγραφίζω και να
καθαρίζω στις 3 το πρωί. Ήµουν πολύ θυµωµένος και ο θόρυβος µε ξυπνούσε πολύ
εύκολα. Η κόρη µου ήταν τότε 2 ετών. Έκλαιγε συνεχώς. Κι εγώ ξεφώνιζα συνεχώς.
Είχα εκρήξεις θυµού. Φώναζα, πέταγα πράγµατα, και µάλιστα έφτανα να σπρώχνω τη
γυναίκα µου. Αυτή η άσχηµη περίοδος της ζωής µου συνετέλεσε πολύ στη διάλυση
του γάµου µου. Χώρισα σχεδόν πριν ένα χρόνο, µετά από 17 χρόνια γάµου. Στην
ηλικία των 40, επέστρεψα πάλι στο σπίτι µου και ζω µε τους γονείς µου.
Τα στεροειδή άφησαν σηµάδια ραβδώσεων (stria) στο κάτω µέρος της κοιλιάς
µου, µήκους περίπου 15 εκατοστών. Πολύ άσχηµο. Τα στεροειδή επίσης έκαναν
ζηµιά στη ροή του αίµατος στις αρθρώσεις των ισχίων. Το Φεβρουάριο του 1997
αναγκάστηκα ν’ αντικαταστήσω τις αρθρώσεις αυτές. Τα ισχία µου πονούσαν πολύ
πριν από την εγχείρηση. Τώρα είµαι ελεύθερος από πόνο.
Τα στεροειδή µου προκάλεσαν επίσης οξεία καντιντίαση του στοµατικού
βλεννογόνου (thrush=άφθες). Αυτά είναι βακτήρια που αφήνουν τη γλώσσα σου
περίπου σαν γούνινη. Τα αντιβιοτικά την καθαρίζουν. Επανήλθε κάµποσες φορές,
αλλά όταν σταµάτησα τα στεροειδή δεν ξαναβγήκε.
Μετά την ακτινοβολία ο όγκος µίκρυνε περίπου κατά 10%. Τότε πήγα στον Dr.
Revici στην πόλη της Νέας Υόρκης (NYC) – (τον επισκεπτόµουνα) από το Μάιο του
1992 µέχρι τον Ιανουάριο του 1993. Πέθανε µέσα στον περασµένο χρόνο, πιστεύω σε
ηλικία 101 ετών. Αυτός ήταν ένας Ούγγρος γιατρός οι µέθοδοι του οποίου δεν
135