? ?????? ??? ??????? - the new users server

Μια φορά, κατέληξα στο θάλαµο επειγόντων περιστατικών. Οι γιατροί νόµισαν
πως είχα πάθει εγκεφαλικό, πράγµα που έδειχναν κάποια συµπτώµατα. Είχα διάφορα
παράξενα συµπτώµατα κι έναν τύπο εστιακής επιληπτικής δραστηριότητας. Τα
περισσότερα συµπτώµατα θάπρεπε να δίνουν µια υπόνοια ότι δεν ήταν εγκεφαλικό,
και µια Αξονική Τοµογραφία εκείνη την εποχή θα έδινε την απάντηση, αλλά δεν µου
έκαναν. Οι γιατροί στο θάλαµο των επειγόντων µ’ έπεισαν να κάνω µια
οσφυονωτιαία παρακέντηση (spinal tap) για να δουν αν υπήρχε αίµα στο νωτιαίο
υγρό. Αργότερα έµαθα πως αυτή δεν είναι µια διαδικασία που επιτρέπεται για άτοµα
µε όγκο στον εγκέφαλο, αλλά ακόµη δεν γνώριζαν ότι είχα όγκο εγκεφάλου.
Θυµηθείτε πως δεν είχε γίνει ακόµη Αξονική Τοµογραφία. Τώρα που υπάρχουν οι
Μαγνητικές Τοµογραφίες, αµφιβάλλω εάν οι γιατροί θα έκαναν οσφυονωτιαία
παρακέντηση.
Έφυγα από το θάλαµο των επειγόντων περιστατικών 24 ώρες αργότερα, και
ήµουν ένα ερείπιο. Το αριστερό µου χέρι και πόδι δεν συνεργάζονταν. Είχα δυσκολία
στο να περπατήσω και συχνά έπεφτα. Κάποιο µεγάλο πρόβληµα είχα! Οι γιατροί στα
Επείγοντα Περιστατικά είπαν πως δεν είχα εγκεφαλικό. Μου είπαν να δω ένα
Νευρολόγο και µου έδωσαν µια σύσταση. Ζήτησα από τον προσωπικό µου γιατρό να
µε στείλει εκείνος σ’ ένα Νευρολόγο. Αυτός αρνήθηκε και µου έδωσε περισσότερα
χάπια στα οποία ο οργανισµός µου αντέδρασε αρνητικά.
Μια φορά έπεσα σχεδόν σε κώµα από τις πολλές ασπιρίνες που πήρα για τις
ηµικρανίες µου. Ήµουν τυχερή που µια καταχωρηµένη νοσοκόµα γνώριζε πώς να µε
επαναφέρει. Ήµασταν σε κατασκήνωση στα βουνά κοντά στο Reno στη Nevada. Η
νοσοκόµα µου είπε ότι ξέφευγα (I was slipping away) και αναρωτιόταν αν έπρεπε να
µε µεταφέρει στο κοντινότερο νοσοκοµείο, 50 µίλια κάτω σε ορεινούς δρόµους. Εάν
δεν είχα συνέλθει γρήγορα, θα µε είχε πάει. Ένιωσα πως δεν είχα πεθάνει εκείνη την
ηµέρα διότι αυτή ήταν ένας άγγελος ελέους (Angel of Mercy). Συνήλθα απ’ αυτό το
επεισόδιο παίρνοντας θεραπεία για αλλεργικό σοκ και µετά µου έδωσαν πολλά υγρά
– όταν είχα επανέλθει αρκετά, ώστε να µπορώ να καταπιώ υγρά.
Μια άλλη φορά, όταν ήµουν σε κατασκήνωση στο Oregon για αρκετές ηµέρες,
είχα µια τροµερή ηµικρανία στην οποία τίποτε δεν απαντούσε. Ήµουν κρεβατωµένη
σε µια τέντα και δεν µπορούσα να σηκωθώ. Μια καταχωρηµένη νοσοκόµα ήλθε να
µε δει για ν’ αξιολογήσει την κατάστασή µου. Αποφάσισε πως έπρεπε να πάω στο
πλησιέστερο κέντρο Επειγόντων Περιστατικών (ER) αµέσως, το οποίο ήταν περίπου
70 µίλια µακριά. Όταν έφτασα ήταν µεσάνυχτα. Ο γιατρός των επειγόντων µου έκανε
δύο ενέσεις εκ των οποίων η µία ήταν Thorazine. ∆εν γνωρίζω τι άλλο µου έδωσαν.
Παρέµεινα αρκετές ώρες στα Επείγοντα Περιστατικά. Οι ενέσεις πράγµατι µείωσαν
τον πονοκέφαλο. Μου έδωσαν φάρµακα για µια ακόµη τροµερή λοίµωξη των
νεφρών, το οποίο ήταν το µεγαλύτερο µέρος του προβλήµατος. Ο γιατρός µου είπε
ότι κόντευα να φτάσω σε νεφρική ανεπάρκεια και κατακράτηση υγρών. Είπε ακόµη
ότι έπρεπε να δω ένα Νευρολόγο. Ένιωσα τ’ αποτελέσµατα της Thorazine για δύο
εβδοµάδες.
Στη συνέχεια πήγα στον τακτικό γιατρό µου και επέµεινα να µε στείλει σ’ ένα
Νευρολόγο. Μου κανόνισε ένα ραντεβού να δω Νευρολόγο αµέσως, έτσι επιτέλους
συνέβη και αυτό. Ο Νευρολόγος απλά µου έδωσε περισσότερα χάπια (cafergot) και
άφησε να εννοηθεί ότι ίσως χρειαζόµουνα ένα σύµβουλο. Και πάλι αντέδρασα σ’
αυτά τα χάπια, και ούτε επηρέασαν τους πονοκεφάλους ούτε ελάττωσαν τον πόνο.
Ο Νευρολόγος σκέφτηκε πως οι πονοκέφαλοί µου ίσως ήταν αλλεργίες. Μου
είπε να κάνω αλλεργικά τεστ, κι έτσι πήγα σ’ έναν ακόµη γιατρό. Φαινόταν πως
ήµουν αλλεργική σχεδόν στα πάντα: τα φυτά, τα δένδρα, το γρασίδι, τα σκυλιά, τις
γάτες και τις αγελάδες, για ν’ αναφέρω λίγα απ’ αυτά. Ακόµη και τα αλλεργικά τεστ
122