? ?????? ??? ??????? - the new users server

περαιτέρω επιληπτικές κρίσεις. Εδώ ζούµε µια µέρα τη φορά (one day at a time) και
δεν θα παραιτηθούµε.
Leonard and Kimberly Hewlett»
4. H ιστορία του Eric L. – ∆ιάγνωση 2001
Τελευταία ενηµέρωση: 29 Ιουλίου 2003
«Στις 15 Ιουλίου του 2001, ακριβώς 3 µέρες µετά από τη 17 η επέτειο των
γενεθλίων µου, πήγα στο γιατρό διότι άρχιζα να έχω συµπτώµατα επιληψίας. Εκείνη
την ηµέρα µου έκαναν µια Μαγνητική Τοµογραφία και βρήκαµε ότι είχα ένα µηεγχειρήσιµο
όγκο στον εγκέφαλο. Μια εβδοµάδα αργότερα έγινε βιοψία στον όγκο
για να προσδιορίσει το είδος του και το βαθµό του. Το αποτέλεσµα ήταν πως είχα
ένα Ολιγοδενδρογλοίωµα 3 ου βαθµού, περίπου στο µέγεθος µιας µπάλας του τένις.
Αφού µιλήσαµε σε εκατοντάδες από τους καλύτερους χειρουργούς στον κόσµο,
µιλήσαµε και µε τον Dr. Mitch Berger στο U of CAL, στο Σαν Φρανσίσκο. Είχε κάνει
εγχειρήσεις εγκεφάλου για όγκους σαν κι αυτόν στο παρελθόν και είχε πολλά
επιτυχηµένα αποτελέσµατα. Έτσι στις 24 Αυγούστου του 2001 ο Dr. Berger
αφαίρεσε τόσο κοµµάτι από τον όγκο όσο ένιωθε ασφαλής.
Πριν από το χειρουργείο µου είπαν πως δεν θα µπορούσα να µιλάω ή να κινώ τη
δεξιά πλευρά του σώµατός µου για κάποιο διάστηµα, και πάντως ποτέ δεν θα
επανερχόµουνα 100%. Όµως, µόνο µιάµιση µέρα αργότερα περπατούσα και µιλούσα
και πήρα εξιτήριο από το νοσοκοµείο το πρωί της δεύτερης µέρας. Μέσα σε µια
εβδοµάδα είχε αποκατασταθεί το 90% και επέστρεψα στο σχολείο.
Ωστόσο, οι Μαγνητικές έδειχναν ότι δεν είχε αφαιρεθεί όλος ο όγκος. Μια
µικρή περιοχή υπό αµφισβήτηση ήταν ακόµη ορατή στη Μαγνητική. Έτσι άρχισα
χηµειοθεραπεία. Τώρα, ένα χρόνο αργότερα, µόλις τελείωσα την τελευταία δόση
χηµειοθεραπείας. Οι Μαγνητικές τώρα δεν δείχνουν κανένα ίχνος από τον όγκο και
είµαι πάλι 100% στα φυσιολογικά. ∆εν θα µπορούσα να είµαι πιο ευτυχισµένος.
Ελπίζω να δίνω έµπνευση σε κάποιους που µόλις αρχίζουν το ταξίδι για να νικήσουν
τον καρκίνο. Υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ. Στέκοµαι σ’ αυτό. Είναι όµορφα.
Καλή τύχη!
Eric Lindstrom »
5. Η ιστορία του Scott M. – ∆ιάγνωση 2002
Ενηµερώθηκε 22 Μαΐου 2003
«Η 16 η Ιουλίου του 2002 ήταν µια µέρα που άλλαξε τη ζωή µου, τη ζωή της
οικογένειάς µου και των φίλων µου… Καθώς κοιτάζω πίσω στη διάρκεια των οκτώ
τελευταίων µηνών, ανακαλύπτω πως ήταν η πρώτη µέρα που άρχισα να ζω. Όντας
αξιωµατικός της Αστυνοµίας, νόµιζα πως είχα δει και είχα νιώσει το κάθε τι… Έχω
δει ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους από µια ηλίθια πράξη, όπως οδηγώντας κάτω
από την επήρεια (αλκοόλ, ναρκωτικών κλπ.), κι όχι µόνο τη δική τους (ζωή) αλλά
και άλλων αθώων ανθρώπων που βρέθηκαν στο δρόµο τους. Αυτό είναι µόνο ένα
παράδειγµα της εµπειρίας απώλειας ζωής.
Αφού είχα υποφέρει για περισσότερο από 13 µήνες µε προβλήµατα όρασης,
και από µια όξινη γεύση στην άκρη του λαιµού µου, ζήτησα περαιτέρω ιατρική
118