? ?????? ??? ??????? - the new users server

να µη θυµάµαι τίποτε απ’ όσα µου είχε πει λίγες ώρες πριν, και να µη µ’ ενδιαφέρουν
οι δραστηριότητες εκείνης και των παιδιών. Τελικά, ξεχείλισε το ποτήρι, έσπασε και
µου είπε πώς ένοιωθε, και ότι ήθελε να φύγω. Έτσι της υποσχέθηκα ότι θα φύγω αλλά
ότι το κεφάλι µου πονούσε πολύ άσχηµα και έπρεπε να πάω στο νοσοκοµείο να δω
ποιο ήταν το πρόβληµα. Από καιρό ένιωθα πάρα πολύ πόνο και ναυτία στο στοµάχι
µου, αλλά δεν είχα υπάρξει ειλικρινής µ’ εκείνη και την οικογένειά µου για το πόσο
άρρωστος πράγµατι ήµουν για µήνες, ακόµη και πριν από τους πονοκεφάλους.
Η Αξονική Τοµογραφία αποκάλυψε ένα µεγάλο όγκο στο δεξιό µετωπιαίο
λοβό. “Έχεις όγκο”, µου είπαν. Ο πόνος ήταν τόσο µεγάλος, που δεν το κατάλαβα
καλά. Είδα τη µεγάλη εικόνα. Τηλεφώνησα στην Kim κατά τις 4:30 το πρωί και της
είπα να έλθει στο νοσοκοµείο διότι είχα όγκο εγκεφάλου.
Αφού έφτασε εκεί, µε οδήγησαν µε το ασθενοφόρο περίπου 45 λεπτά µακριά,
στο Charleston Area Medical Center, όπου επανέλαβαν τη Μαγνητική και την
Αξονική και αποκαλύφτηκε το ίδιο πράγµα. Όγκος µεγέθους 6x8x6 εκατοστά. Στις
13 ∆εκεµβρίου µου έκαναν εγχείρηση στο κεφάλι και αφαίρεσαν µερικώς τον όγκο.
Μετά τη βιοψία ανακάλυψαν ότι ήταν Ολιγοδενδρογλοίωµα 3 ου βαθµού.
Η οικογένειά µου, δεν είχε ιδέα για το τι σήµαιναν όλ’ αυτά, εκτός από ό,τι
τους είπε ο γιατρός, πως αυτό το είδος όγκου ήταν πολύ σπάνιο και εµφανιζόταν
συνήθως σε ηλικιωµένους άνδρες. Εγώ ήµουν µόνο 30 ετών εκείνη την εποχή. Η
οικογένειά µου και η σύζυγός µου αγωνίζονταν να βρουν όσο το δυνατόν
περισσότερες πληροφορίες γι’ αυτό το σπάνιο είδος όγκου. Από την τοποθεσία του
όγκου εξηγούνταν γιατί δεν είχα συναισθήµατα και είχα αλλάξει όπως είχα αλλάξει.
Ο όγκος ήλεγχε τις συγκινήσεις µου, τη συµπεριφορά µου, τη σκέψη µου, τη µνήµη
µου, και είχε γίνει τόσο µεγάλος ώστε η πίεση µου προκαλούσε πονοκέφαλο και
ύπνο, ο οποίος τώρα πιστεύω πως ήταν σα να πέθαινα χωρίς να το γνωρίζω, αλλά
εύκολα ερεθιζόµουνα για να ξυπνήσω και πάλι. Τόσα πολλά ήταν κατανοητά όταν
συνειδητοποιήσαµε τι λειτουργίες ελέγχει το µέρος του εγκεφάλου στο οποίο
βρισκόταν ο όγκος.
Ο γιατρός είπε στη σύζυγό µου, στη µητέρα µου, στους αδελφούς και την
αδελφή µου, ότι µε αυτό τον όγκο, ίσως είχα ένα µε δύο χρόνια ζωής. Αυτό µου το
απέκρυψαν για περίπου δύο εβδοµάδες. Αλλά γνώριζα, αφού δεν ήλθαν εκεί για να
ζητωκραυγάζουν ότι δεν ήταν καρκίνος, γνώριζα πως ήταν.
Η Kim ήθελε να είναι σίγουρη πριν µου το πει πως δεν επρόκειτο να πέσω σε
κατάθλιψη και να παραιτηθώ απ’ όλα. ∆εν συνέβη κάτι τέτοιο. Η χηµειοθεραπεία µου
είπαν πως δεν ήταν µια από τις επιλογές διότι θα µου έφερνε εµετούς και δεν θα
έφτανε στον εγκέφαλο.
Ξεκίνησαν την ακτινοθεραπεία το Φεβρουάριο του 2000. Επτά εβδοµάδες, 38
συνεδρίες. Το Νοέµβριο του 2001 άρχισα να έχω επιληπτικές κρίσεις. Ο γιατρός µου
είχε σταµατήσει τα dilantin διότι δεν είχα πάθει ποτέ ούτε µια επιληψία. Τώρα, στα
µέσα του ύπνου µου θυµάµαι πως πήγαινα για ύπνο και ξυπνούσα µια ώρα αργότερα
στο θάλαµο επειγόντων περιστατικών. Η σύζυγός µου κατόπιν µου έλεγε πως είχα
µια επιληπτική κρίση.
Κατέληξα να έχω 6 επιληπτικές κρίσεις µέσα σε 10 µέρες, πριν µου αρχίσουν
τη θεραπεία. Το Φεβρουάριο ήλθα σε επαφή µε το Duke Medical Center, και το
Μάρτιο είχα την πρώτη συνάντηση µε τον ογκολόγο Dr. Henry Friedman. Τον
Απρίλιο είχα ραντεβού για µια άλλη εγχείρηση. Ο όγκος µου είχε αρχίσει να
µεγαλώνει και να αιµορραγεί κατά τη διάρκεια του περασµένου έτους και δεν το
γνωρίζαµε. Μας είπαν ότι για κάποιο λόγο οι Μαγνητικές που κάναµε τους
προηγούµενους µήνες δεν το έδειξαν.
116