? ?????? ??? ??????? - the new users server

∆´: Ολιγοδενδρογλοίωµα
Οι όγκοι αυτοί προέρχονται από τα ολιγοδενδροκύτταρα. Παρουσιάζονται πιο
συχνά σε νέους και σε µεσήλικες, αλλά επίσης µπορεί να βρεθούν και σε παιδιά.
Είναι ελαφρώς πιο κοινοί σε άνδρες παρά σε γυναίκες. Σύµφωνα µε την American
Brain Tumor Association, οι όγκοι αυτού του είδους αντιπροσωπεύουν περίπου το 4%
των πρωτογενών όγκων εγκεφάλου. Ανάλογα µε την κακοήθειά τους (την ταχύτητα
αύξησης) κατατάσσονται και αυτοί σε κλίµακα 1 έως 4.
1. Η ιστορία του Mark – ∆ιάγνωση 1994
«Το όνοµά µου είναι Mark, είµαι 30 ετών και ζω στην Iowa.
Στις 19 Φεβρουαρίου του 1994, είχα µια σοβαρή επιληπτική κρίση στη
δουλειά. Μετά από µια Αξονική Τοµογραφία (CAT scan), ένας νευρολόγος µου είπε
πως είχα έναν όγκο στον εγκέφαλο. Πώς µπορούσε ένας 24χρονος, που αγωνιζόταν
στο τρέξιµο, έτρωγε υγιεινή τροφή, ουδέποτε έπινε, ούτε κάπνιζε, ούτε έπαιρνε χάπια,
να κάνει όγκο στον εγκέφαλο;
Στη Mayo Clinic, στο Rochester, είχα µια βιοψία εγκεφάλου. ∆ιαγνώστηκα
µε Ολιγοδενδρογλοίωµα 2 ου βαθµού. ∆εν είχα µόνο έναν όγκο στον εγκέφαλο, ήταν
και όγκος µη-εγχειρήσιµος εξαιτίας της θέσης του (δεξιός µετωπιαίος λοβός κατά
µήκος της κινητικής λωρίδας και της περιοχής που ελέγχει την οµιλία). Έλαβα µέρος
στην κλινική δοκιµή της Mayo Clinic µε την (χηµειοθεραπεία) PCV που
ακολουθήθηκε από ακτινοθεραπεία.
Άρχισα την PCV τον Απρίλιο του 1994 και τη σταµάτησα το Μάρτιο του
1995. Έπρεπε να συµπληρώσω 6 κύκλους αλλά, εξαιτίας των παρενεργειών από τη
χηµειοθεραπεία διάρκειας σχεδόν ενός έτους, αποφάσισα πως δεν µπορούσα να
πάρω άλλη και σταµάτησα µετά τον 5 ο κύκλο. Σε κάθε περίπτωση, το PCV δεν
έδειχνε κανένα σηµάδι ότι συρρίκνωνε τον όγκο. Επειδή ένιωθα τόσο άσχηµα,
αρνήθηκα ν’ αρχίσω ακτινοθεραπεία. Ήθελα απλά ν’ αφήσω το σώµα µου να
αναρρώσει έτσι ώστε ν’ απολαύσω και πάλι τη ζωή χωρίς τους έρπεις ζωστήρα, τις
ιγµορίτιδες και την πνευµονία. Παρατήρησα το υγιές µου σώµα για ένα χρόνο να
γίνεται σκελετός και είπα, “όχι άλλο”. Ο ραδιολόγος-ογκολόγος προσπάθησε να µε
κάνει να νιώσω ενοχές ώστε ν’ αρχίσω την ακτινοθεραπεία. Όµως κανένας δεν
µπορούσε να µου πει τι να κάνω και πότε θα το κάνω. Συµφώνησα να έχω µια
Μαγνητική κάθε 3 µήνες, και εάν εµφανίζονταν σηµάδια αύξησης του όγκου ή νέος
όγκος, τότε θα άρχιζα την ακτινοβολία. Πήρα την καλύτερη απόφαση για µένα, και
ευτυχώς ήταν πράγµατι καλή για ένα διάστηµα.
Ήµουν αποφασισµένος να επανέλθω σε φόρµα και να νικήσω τον όγκο.
∆υόµισι µήνες αφού σταµάτησα τη χηµειοθεραπεία έτρεξα σ’ έναν αγώνα 5
χιλιοµέτρων. Εννέα µήνες αφού είχα σταµατήσει την τελευταία χηµειοθεραπεία
έτρεξα µισό Μαραθώνιο. Καθώς περνούσαν οι µήνες και οι Μαγνητικές ήταν
σταθερές, εγώ συνέχιζα να τρέχω και να τρέχω. Έτρεχα γρηγορότερα απ’ ό,τι έτρεχα
πριν από τη διάγνωση. Λάβαινα µέρος σε αγώνες δρόµου και νικούσα τους
συνοµηλίκους µου.
Τον Αύγουστο του 1998, περίµενα να πάω για µια ακόµη Μαγνητική και ν’
ακούσω το γιατρό να µου λέει ότι ο όγκος παρέµενε σταθερός. Όµως, τα 3 ½ καλά
µου χρόνια είχαν τελειώσει, καθώς εµφανιζόταν ένας νέος όγκος στη Μαγνητική.
113