? ?????? ??? ??????? - the new users server

σήµερα ευχαριστώ (το Θεό) που το έκανα. Κάτι µε οδηγούσε σε όλη την πορεία. Τα
χρυσά του χέρια είναι αυτά που µε έφεραν στο σηµείο που βρίσκοµαι σήµερα…
Στις 6 Φεβρουαρίου του 2001 χειρουργήθηκα από τον Dr. Black. Βγήκα από
το νοσοκοµείο δυο µέρες αργότερα. Ο όγκος αφαιρέθηκε εντελώς χωρίς να
προκαλέσει κανένα τραύµα ή απώλεια. Μια εβδοµάδα αργότερα βγήκαν τα τελικά
αποτελέσµατα της βιοψίας. Ήταν αναπλαστικό αστροκύτωµα 3 ου βαθµού. Όχι εκείνο
το οποίο ήλπιζα. Στα σκαν φαινόταν καλοήθης. Οι επιλογές µου ήταν ακτινοθεραπεία
και µετά χηµειοθεραπεία. Απλά ήθελα να επιστρέψω στη ζωή µου και στην καριέρα
µου. Γνώριζα ότι θα ήταν ένας δύσκολος δρόµος. Μου είπαν ότι τα περισσότερα
άτοµα µε όγκο του δικού µου τύπου δεν επιβιώνουν. Αποφάσισα να τους αποδείξω
ότι κάνουν λάθος. Είµαι ισχυρογνώµων.
Αρχίζοντας δύο εβδοµάδες µετά την εγχείρηση, έκανα σχεδόν επί επτά
εβδοµάδες καθηµερινά ακτινοθεραπεία, το οποίο ήταν το χειρότερο µέρος της
εµπειρίας µου. Υπήρχαν µέρες που πήγαινα στην ακτινοθεραπεία, επέστρεφα στο
σπίτι και δεν έκανα τίποτε άλλο από το να τρώγω, να κοιµάµαι και να αναπαύοµαι για
την επόµενη µέρα. Περίµενα πώς και πώς τα Σαββατοκύριακα διότι δεν υπήρχε
ακτινοθεραπεία. Τελείωσα την ακτινοθεραπεία τον Απρίλιο του 2001. Με
συµβούλεψαν ότι η χηµειοθεραπεία ήταν µια πολύ σοφή απόφαση στην περίπτωσή
µου. Είµαι τζογαδόρος, αλλά δεν ήθελα να ρίξω το ζάρι σ’ αυτή την περίπτωση.
∆ιάλεξα ν’ ακολουθήσω το πρόγραµµα το οποίο ακόµη συνεχίζεται. Η
χηµειοθεραπεία άρχισε τον Ιούλιο του 2001 µε µηνιαίες Μαγνητικές Τοµογραφίες
και επισκέψεις στους γιατρούς. Τώρα είχα επιστρέψει στο UCLA για τη συνέχεια µε
τον Dr. Tim Cloughesy. Και πάλι κάτι µε καθοδηγούσε, υποθέτω πως ήταν άγγελοι.
Ο κύκλος (της χηµειοθεραπείας) ήταν 12µηνος µ’ ένα φάρµακο που το έλεγαν
Temodar και είχε κυκλοφορήσει το 1999. Τώρα βρίσκοµαι στον 10 ο µήνα και
επέστρεψα στη δουλειά µου full time, κάτι που µ’ αρέσει να κάνω. Κάποια στιγµή
τον Οκτώβριο του 2001, ο γιατρός µου είπε πως πήγαινα τόσο καλά που µου άλλαξαν
τις Μαγνητικές και τις επισκέψεις σε κάθε δύο µήνες. Την ίδια εποχή είχα επιστρέψει
στη δουλειά µε τις δικές µου προσπάθειες, εργαζόµενος σαν υπάλληλος γραφείου,
απλά για να επανέλθω στη ροή των πραγµάτων. Επιπλέον είχα βαρεθεί, καθώς η
οικογένειά µου µένει στο LA και το µόνο πράγµα που µε κρατούσε απασχοληµένο
εκείνη την εποχή ήταν άρση βαρών, παίζοντας µπάσκετ, ή περπατώντας µε το σκύλο
µου απλά για να βγω από το σπίτι… Η οικογένειά µου, οι φίλοι, και η δεύτερη
οικογένειά µου στο Oxnard Police Department µου συµπαραστάθηκαν σε όλη την
πορεία. Τριγυρισµένος από τόσο καλούς ανθρώπους µου έδινε την έµπνευση να
επιστρέψω στη φυσιολογική µου ζωή όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Τον Ιανουάριο του 2002 ήµουν έτοιµος να πάω πίσω στη δουλειά. Επέστρεψα
για να δουλέψω full time σε περιπολία. Οι γιατροί είπαν να κάνω οτιδήποτε είναι
θεραπευτικό και µε κάνει ευτυχισµένο. Η συνταγή ήταν να κρατάω τον εγκέφαλο
χαρούµενο και θετικό. Το να είµαι ένας Αξιωµατικός της Αστυνοµίας µε κάνει
ευτυχισµένο, και το ότι βρέθηκα για σχεδόν ένα χρόνο στο περιθώριο ήταν δύσκολο
να το καταπιώ. Αµέσως µόλις επέστρεψα ανέλαβα και πάλι τη θέση µου ως
Αξιωµατικός Εκπαίδευσης. Οι προϊστάµενοί µου και οι συνάδελφοι είδαν ότι ήµουν
ακόµη ο ίδιος Kio, και ότι δεν µου έλειπε τίποτα στην απόδοσή µου ή στις
επιδεξιότητές µου. Με τους αποµένοντες κύκλους χηµειοθεραπείας επέλεξα να
παίρνω άδεια κατά την εβδοµάδα των θεραπειών κάθε µήνα, µέχρι που να τέλειωναν.
∆εν ήθελα να µπω και πάλι στο περιθώριο. Από τότε έχω επιστρέψει µε δύναµη,
συλλαµβάνοντας εγκληµατίες στους δρόµους για ν’ αναπληρώσω το χρόνο που
έχασα. Έχω ακόµη δυο κύκλους χηµειοθεραπείας για να τελειώσω και όλες οι
Μαγνητικές ήταν καθαρές. Και πάλι, κάποιος µε προστατεύει.
108