2_2000 Grim.qxd

3. KRÖFUGERÐ 1
3.1. Kröfur íslenska ríkisins
Í máli þessu gerir íslenska ríkið annars vegar kröfu um þjóðlendu og hins vegar kröfu vegna jarðarinnar
Kaldárhöfða.
3.1.1. Þjóðlenda
Af hálfu íslenska ríkisins er endanleg aðalkrafa sú að viðurkennt verði að þjóðlendumörk í
Grímsnes- og Grafningshreppi séu svo sem hér segir:
Lína sem dregin er frá syðsta hluta Litla Reyðarbarms og í beina stefnu vestur að mörkum Þingvallahrepps.
Varakrafa íslenska ríkisins er sú að viðurkennt verði að þjóðlendumörk í Grímsnes- og Grafningshreppi
séu þessi:
Lína dregin frá Kálfstindum að austan frá Hrossadal í topp Hrafnabjarga.
Verði ekki orðið við þessum kröfum íslenska ríkisins er þess krafist að þjóðlendulína verði
ákveðin sem allra styst til norðurs frá þessum kröfulínum.
Viðurkenndur er réttur afréttareigenda til venjulegra lagalegra afréttarnota af Grímsnes- og
Grafningsafrétti, sbr. lýsingu hreppstjóra á merkjum afréttarins í bréfi, dags. 2. maí 1979.
3.1.2. Kaldárhöfði
Þær kröfur eru gerðar að viðurkenndur verði beinn eignarréttur Þingvallakirkju til alls lands
jarðarinnar innan núverandi landamerkja sem eru þessi:
Að norðanverðu í miðjan Sprænutanga hinn háa og þaðan beina stefnu í gil það í Driptinni er Stóra
skriða kemur úr; verður þá línan sunnan til við svokallaða Brík, sem er í Miðfellslandi og norðan til
við Hraunskyggni, sem er í Kaldárhöfðalandi, svo úr Stóruskriðugili beina stefnu í miðborgina í
Þrasaborgum. Að sunnanverðu úr Stapanum miðjum norðanvert við Dæluna beina stefnu í há-Moldárásenda
vestri og ræður Moldás upp hjá stórum steini (Dagmálasteini) sjónhending norðan til við
Kaplamýri í steina tvo sem eru vestan til í brúninni á Brúarskyggni og þaðan beina stefnu í áðurnefnda
Þrasaborg.
Þá er þess krafist að jörðinni fylgi hlutdeild í sameignarafrétti Grímsness.
3.2. Kröfur Grímsnes- og Grafningshrepps o.fl. um sáttatillögu, frávísun o.fl.
Af hálfu Grímsnes- og Grafningshrepps var þess krafist að óbyggðanefnd legði fram sáttatillögu í
málinu.
Þá er þess krafist af hálfu „eigenda jarða og afrétta í Grímsnes- og Grafningshreppi“ að kröfum
ríkisvaldsins er lúta að þinglýstum eignarlöndum verði vísað frá óbyggðanefnd.
Þá var þess krafist að málflutningur færi ekki fram fyrr en umboðsmaður Alþingis hefði látið í
ljósi álit sitt á atriðum varðandi kröfugerð ríkisins sem til hans hefði verið beint með kvörtun og
fyrir lægju umsagnir allra þeirra aðila sem að ágreiningslandinu kæmu, svo sem Náttúruverndar-
1 Sjá einnig fylgiskjöl nr. I (kort) og III-IV (aðilaskrár).
129