slajdy do wykładu 06

Organizacja i Zarządzanie 

Podejmowanie decyzji w zarządzaniu 

(wykład 06) 

© dr Adam SALOMON, KTiL AM w Gdyni

Plan wykładu 06 OiZ 

1. Istota decyzji i decydowania. 

2. Zastosowania teorii decyzji. 

3. Modele podejmowania decyzji. 

4. Procesy informacyjne w decydowaniu. 

5. Metody wspomagające podejmowanie decyzji. 

OiZ stacjonarne - 

wykład 6 

dr Adam Salomon, KTiL, AM w 

Gdyni 

2

Istota decyzji 

• DECYZJA = świadomy (nielosowy) i celowy wybór 

jednego z rozpoznanych i uznanych za możliwe 

(prawdopodobne) wariantów przyszłego działania; 

• DECYZJA = efekt wyboru rozumianego jako element 

procesu decyzyjnego; 

• przekształcenie informacji w zbiór wariantów 

i wybór najlepszego z nich – decyzja ostateczna 

(optymalna), instrukcja do dalszego działania. 


wykład 6 


Gdyni 

3

Podejmowanie decyzji (cechy) 

• wynika z wymogów otoczenia „burzliwe pole” – 

częste i konieczne zmiany przystosowawcze; 

• przejaw działalności ogólnoludzkiej, w tym 

menedżerskiej; 

• umożliwia rozwiązywanie problemów 

funkcjonowania organizacji (techniczne, 

technologiczne, organizacyjne, strukturalne, 

psychospołeczne). 


wykład 6 


Gdyni 

4

Elementy sytuacji decyzyjnej 

1. decydent (menedżer); 

2. okoliczności przyczynowe (wywołujące 

sytuację decyzyjną informacje z otoczenia); 

3. zbiór rozpatrywanych możliwości 

(warianty zbudowane na bazie informacji i 

umiejętności predykcyjnych decydenta); 

4. kryteria wyboru. 


wykład 6 


Gdyni 

5

Rodzaje decyzji menedżerskich 

(kryterium funkcji kierowniczej) 

Podejmowane przez menedżerów wszystkich szczebli 

hierarchii organizacyjnej decyzje związane z procesem 

zarządzania organizacją (gospodarczą). 

• decyzje wg kryterium funkcji kierowniczej: 

– kierownicze (podejmowane w ramach przyznanych 

uprawnień i wykonywanych funkcji kierowniczych: 

planowanie, pobudzanie, kontrolowanie, skierowane na 

działanie organizacji i własnych podwładnych, zasięg 

uzależniony od poziomu w hierarchii oraz stopnia 

centralizacji/decentralizacji zarządzania); 

– niekierownicze (skierowane do członków grupy np. 

nieformalnej, osobiste itp.). 


wykład 6 


Gdyni 

6

DECYZJE STRATEGICZNE 

(poziom zintegrowany) 

• realizacja celów przedsiębiorstwa jako całości 

DECYZJE TAKTYCZNE 

(poziom branż) 

• realizacja celów branżowych, grup produktów 

DECYZJE FUNKCJONALNE 

(poziom funkcjonalny) 

• realizacja celów związanych z funkcjami 

przedsiębiorstwa, np.marketing, finanse, produkcja, B+R 


wykład 6 

DECYZJE OPERACYJNE 

(poziom operacyjny) 

• realizacja celów na poziomie operacyjnym, 

komórek org. niższego szczebla 


Gdyni 

(kryterium poziomu organizacyjnego) 


7


(kryterium stopnia powtarzalności) 

• decyzje zrutynizowane (programowane) – 

podejmowane wielokrotnie na podstawie 

sformalizowanej procedury, zwyczaju, reguły, 

przepisu, taryfikatora, siatki płac itp. 

• decyzje niezrutynizowane (nieprogramowane) – 

podejmowane w nietypowych, niezwykłych 

sprawach, sporadycznie, indywidualnie dla każdego 

przypadku, brak procedur – szczególne traktowanie. 


wykład 6 


Gdyni 

8


(kryterium podmiotu) 

• decyzje dotyczące polityki organizacji 

(uruchomienie nowej produkcji, usług, zmiana wolumenu 

produkcji, stopnia automatyzacji produkcji, zmiana sposobu 

zasilania, wybór struktury organizacyjnej itp.); 

• decyzje administracyjne 

(rozpatrywanie skarg i wniosków, zwrotów i reklamacji, 

podań o pracę, wydawanie koncesji i zezwoleń itp.); 

• decyzje ad hoc 

(bieżące decyzje w sprawach codziennych np. zamieszczenie 

ogłoszenia w prasie lokalnej, chwilowe przesunięcie 

pracownika na inne stanowisko itp.). 


wykład 6 


Gdyni 

9

Techniki podejmowania decyzji 


wykład 6 


Gdyni 

10

Determinanty wyboru w procesie 

• kryterium korzyści: 

podejmowania decyzji 

– ogólnonarodowej (ogólnoludzkiej); 

– grupy społecznej (związku zawodowego, partii itp.); 

– osobistej. 

• kryterium funkcji celu: 

– opłacalności ekonomicznej; 

– szybkości uzyskania celu; 

– skuteczności (prawdopodobieństwa spełnienia). 


wykład 6 


Gdyni 

11

Determinanty wyboru w warunkach 

niepewności i ryzyka 

1. zasada optymizmu (kryterium Hurwicza) – wybór 

wariantów z wysokiego przedziału optymizmu, najlepszy z 

zakładanych rezultatów; 

2. zasada pesymizmu (kryterium Walda) – natura jest 

„złośliwa”, wybór najmniej optymistycznego wariantu, 

maksymalizacja najmniejszych korzyści; 

3. zasada superpesymizmu (kryterium żalu Savage’a) – 

minimalizowanie największych możliwych strat; 

4. zasada entropii (kryterium równej szansy Lapace’a) – brak 

dostatecznej racji do przypisania wariantom określonych 

prawdopodobieństw – zakłada się ich równość. 


wykład 6 


Gdyni 

12

Etapy podejmowania decyzji 

(koło Deminga) 

1. określ przyczynę problemu; 

2. wyznacz realny cel; 

3. zrób analizę dojścia/realizacji celu; 

4. sformułuj rozwiązanie (sposób); 

5. sprawdź rozwiązanie w praktyce; 

6. zweryfikuj rezultaty; 

7. wprowadź rozwiązanie w życie. 


wykład 6 


Gdyni 

13

Diagram podejmowania decyzji 

System przewidywań system oceny 


wykład 6 


Gdyni 

14


wykład 6 


Gdyni 

Feed back podejmowania decyzji 

15

Teoria decyzji 

• przyczyna – zwiększone zapotrzebowanie na 

umiejętności decyzyjne (strategie, taktyka) w 

czasie II wś., po wojnie problemy gospodarcze i 

ekonomiczne – pojawienie się TD jako nauki; 

• zadania – opracowanie metod i modeli 

podejmowania decyzji, wykorzystanie programów 

komputerowych i platformy IT; 

• efekty – tzw. systemy wspomagania decyzji, 

systemy eksperckie, algorytmy decyzyjne, macierze 

rozwiązań. 


wykład 6 


Gdyni 

16

Cechy programów do rozwiązywania problemów 

decyzyjnych na poziomie zintegrowanym 

Służy do wspomagania podejmowania strategicznych 

decyzji menedżerskich 

• orientacja na podejmowanie decyzji; 

• stosowanie metod naukowych; 

• efektywność ekonomiczna; 

• stosowanie modelu matematycznego; 

• posługiwanie się komputerem; 

• podejście zespołowe; 

• orientacja systemowa. 


wykład 6 


Gdyni 

17

DIAGNOZA PROBLEMU 

FORMUŁOWANIE PROBLEMU 

BUDOWA MODELU 

ANALIZA MODELU 

WDROŻENIE ROZWIĄZANIA 


wykład 6 


Gdyni 

Procedury w programach do 

rozwiązywania problemów 

decyzyjnych 

18

Diagnoza problemu 

w programach do TD 

1. identyfikacja głównych składowych (elementy 

problemu); 

2. ustalenie wagi (rangi) problemu dla ośrodka 

decyzyjnego; 

3. wstępna kalkulacja spodziewanych kosztów i 

korzyści; 

4. ustalenie czy rozwiązanie może być 

optymalne (docelowo programowane – 

zrutynizowane) czy kompromisowe. 


wykład 6 


Gdyni 

19

Formułowanie problemu 

w programach do TD 

1. ustalenie kryteriów jakie ma spełniać 

rozwiązanie oraz aspektów obszaru 

decyzyjnego będących poza kompetencjami 

decydenta 

2. wskazanie zmiennej kontrolowanej (obszar 

dopuszczalnej manipulacji w procesie 

poszukiwania rozwiązania) i zmiennej 

niekontrolowanej (stanowi granice 

rozwiązania) 


wykład 6 


Gdyni 

20

Budowa modelu do rozwiązywania 

problemów decyzyjnych 

1. ustalenie wymiarów problemu – na bazie 

wyodrębnionych elementów, zidentyfikowanych 

celów i ograniczeń, odrzucenie skrajności; 

2. ustalenie wzorów, układów równań, macierzy jako 

wielkości opisujących zależności pomiędzy 

poszczególnymi elementami modelu; 

3. napisanie programu komputerowego (software). 


wykład 6 


Gdyni 

21

Analiza modelu (TD) 

1. eksperymentowanie na modelu a nie na 

„żywym organizmie” organizacji; 

2. podstawianie różnych wartości zmiennych 

zależnych do wzorów; 

3. program komputerowy wykonuje obliczenia i 

wskazuje wariant optymalny rozwiązania. 


wykład 6 


Gdyni 

22

Wdrożenie rozwiązania (TD) 

1. rozwiązanie zawsze jako propozycja; 

2. rola doradcza zespołu TD; 

3. decyzję o zastosowaniu rozwiązania podejmuje 

właściwy decydent (powinien być zawsze w 

składzie zespołu TD - mniejsze 

prawdopodobieństwo odrzucenia”propozycji, 

potraktowania modelu jako opisowego a nie 

normatywnego). 


wykład 6 


Gdyni 

23

Modele decyzyjne w OiZ i ich zastosowania 

• modele programowania liniowego – powszechne dla 

określania najlepszego (optymalnego) sposobu podziału 

ograniczonych zasobów (ustalanie tras, marszrut, 

optymalnego stanu zapasów itp.); 

• modele kolejek – określanie optymalnej długości kolejki, 

czasu oczekiwania, terminu dostaw (załadunek na rampie, 

kolejka w supermarkecie – ilość kas, dostawy just in time); 

• modele symulacyjne – dla bardzo złożonych sytuacji 

decyzyjnych, symulacja części zjawisk rzeczywistych w 

warunkach laboratoryjnych- budowa rzeczywistości 

wirtualnej, przyspieszenie predykcji (symulatory lotów); 

• teoria gier – przewidywanie zachowań ludzi i systemów w 

warunkach konkurencyjnych, konfrontacji i konfliktu. 


wykład 6 


Gdyni 

24

Skuteczność wykorzystania TD 

• zalety: 

– rozłożenie skomplikowanego problemu na mniejsze, 

łatwiejsze do zdiagnozowania (teoria systemów); 

– naukowa budowa modeli zmusza do logiczności, 

systemowości, ogranicza subiektywizm – zwiększa 

prawdopodobieństwo dobrej, optymalnej decyzji; 

– buduje warianty, ocenia stopień niepewności, ryzyka, 

pozwala na minimalizację ryzyka gdy jest to konieczne. 

• ograniczenia: 

– wysokie koszty; 

– niedostatek informacji lub ich nadmiar komplikują 

(uniemożliwiają) budowę modelu – konieczność osądów 

intuicyjnych i subiektywnych. 


wykład 6 


Gdyni 

25

Procesy informacyjne w decydowaniu 

1. właściwa informacja (odpowiednio 

zestrukturalizowana, sformalizowana i dostarczona 

we właściwym czasie) jest podstawą podjęcia 

właściwej (optymalnej) decyzji; 

2. proces pozyskiwania, gromadzenia i przetwarzania 

(strukturalizacji i formalizacji) informacji stanowi 

system informacyjny organizacji; 

3. podsystem informacyjno-decyzyjny jest częścią 

systemu zarządzania. 


wykład 6 


Gdyni 

26

Zadania systemów informacyjnych 

organizacji 

1. przewidywanie z dużym prawdopodobieństwem 

sytuacji organizacji w przyszłości; 

2. wyzwalanie szybkich reakcji dostosowawczych 

na zmienne sytuacje zewnętrzne i wewnętrzne; 

3. dostarczanie niezbędnej i wiarygodnej informacji 

do procesów decyzyjnych w organizacji. 


wykład 6 


Gdyni 

27

Postacie systemów informacyjnych 

1. zintegrowany system informacji 

kierownictwa – IMIS (Integrated Management 

Information System); 

2. System Wczesnego Ostrzegania – oparty na 

praktyce controllingu; 

3. zintegrowany system wytwarzania 

wspomagany komputerowo – CIM (Computer 

Integrated Manufacturing); 

4. System Informacji Marketingowej – SIM. 


wykład 6 


Gdyni 

28


wykład 6 

Schemat ideowy SIM 

Kompleksowa 

informacja 

z otoczenia 

SIM 

Kompleksowa 

informacja z wnętrza 

organizacji 

Selektywna informacja 

dla procesu podejmowania decyzji strategicznych 


Gdyni 

29

Istota SIM 

• SIM = System obejmujący ludzi i ich organizację 

(komórki strukturalne), środki techniczne (sprzęt 

komputerowy – hardware i software) oraz 

procedury zbierania, formalizacji, strukturalizacji i 

dystrybucji aktualnej informacji niezbędnej w 

procesie podejmowania strategicznych decyzji w 

organizacji. 


wykład 6 


Gdyni 

30

Budowa SIM 

(podsystemy) 

1. wewnętrznych rejestrów i sprawozdań (faktury, 

zamówienia, ewidencja zapasów itp.); 

2. obserwacji konkurencyjnego otoczenia (opinie 

dystrybutorów oraz instytutów badań, analiza 

wydawnictw, analiza towarów konkurencji); 

3. informacji polityczno-prawnej (analiza aktów 

normatywno-prawnych); 

4. badań marketingowych (badania: rynku, 

sprzedaży, produktu, reklamy, działalności). 


wykład 6 


Gdyni 

31

Metody wspomagające podejmowanie decyzji 

• metody predykcyjne (prognostyczne): 

– ekstrapolacja (prosta, złożona, korygowana); 

– metoda intuicyjna (delficka i „burza mózgów”); 

– metody kolejnych przybliżeń; 

– metoda prostej analogii. 

• metody heurystyczne (metodologiczna umiejętność pozyskiwania 

informacji z nowych faktów, ich syntezy i formułowania hipotez 

naukowych); 

• metody statystyczno- matematyczne (budowa modeli): 

– CPM (critical path method); 

– algorytmy decyzyjne tzw. „drzewa decyzyjne”; 

– „macierz wypłat” tzw. macierz SNP. 

• metody sytuacyjne (case); 

• gra decyzyjna (teoria gier). 


wykład 6 


Gdyni 

32

Algorytmy „drzewa decyzyjne” 

• dla sytuacji decyzyjnych z możliwością 

optymalizacji wartości oczekiwanych 

(duża liczba zmiennych niezależnych); 

• konieczność daleko idących uproszczeń 

modelowych; 

• proces decyzyjny jest wieloetapowym 

procesem sekwencyjnym (decyzje 

cząstkowe na poszczególnych etapach). 


wykład 6 


Gdyni 

33


wykład 6 

Schemat ideowy „drzewa 

decyzyjnego” 


Gdyni 

34

„Macierz wypłat” 

• dla sytuacji decyzyjnych z możliwością optymalizacji 

wartości oczekiwanych (zmienne niezależne – losowe 

zmieniają się zgodnie z przebiegiem funkcji rozkładu 

prawdopodobieństwa); 

• „macierz wypłat” – trójwymiarowa macierz 

probabilistyczna: 

– (S) strategie – możliwe dla danej sytuacji warianty 

działań; 

– (N) stany natury – zbiór okoliczności zewnętrznych 

determinujących decyzje (zmienne losowe); 

– (P) prawdopodobieństwo z jakimi stany natury 

(zmienne losowe) mogą wystąpić. 


wykład 6 


Gdyni 

35

Dalsze działania: 

„Macierz wypłat” 

• ocena wartości poszczególnych strategii (suma iloczynów 

rezultatów wyboru (R) i odpowiadających im 

prawdopodobieństw stanów natury; 

• wybór strategii z najwyższą wartością oczekiwaną. 


wykład 6 


Gdyni 

36

Metoda sytuacyjna (case method) 

• wywodzi się z podejścia sytuacyjnego szkoły 

cybernetyczno-matematycznej, opracowana w Harvard 

Business School, doskonała w dydaktyce jako 

przeciwieństwo metod erudycyjnych ex cathedra; 

• analiza konkretnego, kluczowego przypadku – case, 

rozwiązań tam zastosowanych – podjętych decyzji, ich 

wpływu na osiągnięcie celu. 

• wyrobienie zdolności podejmowania decyzji w oparciu o 

analizowane precedensy, ich syntezę i uogólnienia. 


wykład 6 


Gdyni 

37

Zawężona metoda sytuacyjna Flanagan’a 

• metoda krytycznych przypadków CIM critical 

incidents method: 

– niezwykle charakterystycznych dla danej 

działalności, przykłady ekstremalnych, 

wyjątkowo silnych zachowań szczególnie silnie 

(hamująco lub pobudzająco) oddziaływujących 

na organizację; 

– stanowiących pewną całość, ciąg logiczny, „akt 

działania” znany na tyle, że można 

zarejestrować wszystkie składające się na niego 

zdarzenia. 


wykład 6 


Gdyni 

38

Gry decyzyjne 

• źródło: gry kierownicze, organizacyjne wywodzące się z teorii gier 

Neuman’a i Morgensterna (konieczność interakcji personalnych – gry 

pomiędzy uczestnikami procesów i działań) 

• zadania: 

– przewidywanie zachowań ludzi i systemów w 

warunkach konkurencyjnych, warunkach konfrontacji i 

konfliktu (interesów, kultur, zbrojny); 

– dostarcza wiedzy o zachowaniu całej organizacji w 

sytuacji, gdy żaden z decydentów nie sprawuje pełnej 

kontroli nad całością – tworzy mechanizm 

funkcjonowania organizacji. 

• elementy gry decyzyjnej: 

– zbiór ról; 

– scenariusz; 

– system reguł i procedur. 


wykład 6 


Gdyni 

39


wykład 6 

Składniki gry decyzyjnej 


Gdyni 

40

Zasady gry decyzyjnej 

1. ściśle sprecyzowany cel – jasno postawione 

zadanie, czytelny podział ról, jasne i 

zrozumiałe procedury; 

2. „dramaturgia” – emocjonalne zaangażowanie 

graczy w procesy decyzyjne; 

3. realność i wiarygodność gry – osadzenie w 

znanych realiach, posłużenie się metodą 

sytuacyjną (case) w doborze charakterystyk 

wejściowych scenariusza. 


wykład 6 


Gdyni 

41


wykład 6 

Metody szacowania kosztów eksploatacji 

metoda na podstawie 

wykresu 

metoda wielkości 

skrajnych (krańcowych) 

metoda średnich 

podokresów 

metoda regresji liniowej 


Gdyni 

42

Koszty całkowite 

• Polega na wybraniu z szeregów liczbowych najniższych i najwyższych 

rozmiarów produkcji oraz najniższych i najwyższych kosztów. 

Nachylenie krzywej kosztów, które określa przyrost kosztów zmiennych 

na jednostkę produkcji, oblicza się wg równania: 


wykład 6 

K CAŁK = K s + k zj × x 

gdzie: 

K CAŁK – koszty całkowite, 

K S – koszt stały, 

k zj – koszt zmienny jednostkowy, 

x – wielkość „produkcji”. 


Gdyni 

43

Metoda wielkości skrajnych (krańcowych) – 

poziom kosztów zmiennych jednostkowych 

• Polega na wybraniu z szeregów liczbowych najniższych i najwyższych 

rozmiarów produkcji oraz najniższych i najwyższych kosztów. 

Nachylenie krzywej kosztów, które określa przyrost kosztów zmiennych 

na jednostkę produkcji, oblicza się wg równania: 


wykład 6 

k zj = (K MAX – K MIN) / (P MAX – P MIN) 

gdzie: 


K MAX – koszty przy najwyższych rozmiarach produkcji, 

K MIN – koszty przy najniższych rozmiarach produkcji, 

P MAX – najwyższa produkcja, 

P MIN – najniższa produkcja. 


Gdyni 

44

Metoda wielkości skrajnych (krańcowych) – poziom kosztów 

stałych 

• Poziom kosztów stałych ustala się wykorzystując informacje 

o skrajnych wielkościach produkcji i kosztów, odejmując od 

kosztów przy najwyższych lub najniższych rozmiarach 

produkcji iloczyn ustalonych kosztów zmiennych 

jednostkowych i tychże rozmiarów produkcji: 

K s = K MAX/MIN – (k zj P MAX/MIN) 

gdzie: 

K s – koszty stałe, 

K MAX/MIN – koszty przy najwyższych (najniższych) rozmiarach produkcji, 


P MAX/MIN – najwyższa (najniższa) produkcja. 


wykład 6 


Gdyni 

45

Metoda średnich podokresów (semiaverages) 

• Powyższą metodą można wyznaczyć funkcję kosztów lepiej 

dopasowaną do danych empirycznych. 

• W tym celu dane szeregów liczbowych porządkujemy od 

najniższych do najwyższych i dzielimy na dwie równe grupy, 

a następnie obliczamy średnie dla tych dwóch grup. 

• Średnie te z kolei wykorzystujemy do ustalenia kosztów 

zmiennych jednostkowych i kosztów stałych okresu 

(postępując analogicznie jak w metodzie wielkości skrajnych, 

z tym że wielkości skrajne należy zastąpić średnimi). 


wykład 6 


Gdyni 

46


wykład 6 

• A. Na podstawie danych z poniższej tabeli, za pomocą metody 

wielkości skrajnych oraz metody średnich podokresów: 

wyznaczyć funkcję całkowitych kosztów eksploatacyjnych 

(y) dla określonej ilości obsłużonych statków (x) oraz podać 

prognozę kosztów na październik przy założeniu ilości 

eksploatowanych statków na poziomie 18 sztuk. 

Okres 

Ilość eksploatowanych 

statków w sztukach 

Koszty 

w PLN 

styczeń 15 40000 

luty 14 50000 

marzec 14 46000 

kwiecień 12 36000 

maj 11 44000 

czerwiec 16 49000 

lipiec 15 49000 

sierpień 19 53000 

wrzesień 17 51000 

październik ?? (prognoza = 18) ?? 


Gdyni 

47

metoda wielkości skrajnych: 

• k zj = (53000 – 36000) / (19 – 11) = 17000 / 8 = 2125 

• K S = 53000 – (212519) = 36000 – (212511) = 

12625 

• Funkcja kosztów całkowitych: y = 12625 + 2125x; 

• Prognoza na październik: 50875 PLN 


wykład 6 


Gdyni 

48

metoda średnich podokresów: 

Miesiąc Statki Koszty Miesiąc Statki Koszty 

maj 11 44000 styczeń 15 40000 

kwiecień 12 36000 lipiec 15 49000 

marzec 14 46000 czerwiec 16 49000 

luty 14 50000 wrzesień 17 51000 

styczeń 15 40000 sierpień 19 53000 


wykład 6 

P MIN = (11+12+14+14+15) / 5 = 66 / 5 = 13,2 statków 

K MIN = (44+36+46+50+40)tys. / 5 = 216000 / 5 = 43200 PLN 

P MAX = (15+15+16+17+19) / 5 = 82 / 5 = 16,4 statków 

K MAX = (40+49+49+51+53)tys. / 5 = 242000 / 5 = 48400 PLN 


Gdyni 

49

metoda średnich podokresów (c.d.): 

• k zj(II)= (48400 – 43200) / (16,4 – 13,2) = 5200 / 3,2 = 1625 

• K S(II) = 48400 – (162516,4) = 43200 – (162513,2) = 

21750 

• Funkcja kosztów całkowitych: y = 21750 + 1625x; 

• Prognoza na październik: 51000 PLN 


wykład 6 


Gdyni 

50

Pytania do wykładu 

1. Na czym polega istota decyzji i decydowania? Krótko 

scharakteryzuj decyzje menedżerskie. 

2. Wymień i opisz procedury podejmowania decyzji. 

3. Wskaż modele decyzyjne wynikające z Teorii Decyzji i 

ich zastosowania. 

4. Na czym polega rola procesów informacyjnych w 

decydowaniu? 

5. Wymień i krótko scharakteryzuj metody wspomagające 

podejmowanie decyzji. 

6. Na czym polega wyznaczanie (prognozowanie) kosztów 

przedsiębiorstwa metodą wartości skrajnych i metodą 

średnich podokresów? 


wykład 6 


Gdyni 

51

Dziękuję za uwagę ... 

... i zapraszam 

za tydzień na zaliczenie ćwiczeń 

(podczas wykładu w dniu 

12.IV.2013, sala C-136, grupa A: o 

12.15, grupa B: o 13.05) 


Gdyni 

52

slajdy do wykładu 06

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?