warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski

warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski

cultus.nazwa.pl
from cultus.nazwa.pl More from this publisher
29.07.2013 Views

X. POMNIKI POWSTAŁE ZE SKŁADEK I FUNDACJI SPOŁECZNYCH Większość warszawskich świeckich pomników powstała dzięki inicjatywie społecznej. Poniżej prezentujemy najbardziej ciekawe przykłady. Pomnik Adama Mickiewicza ul. Krakowskie Przedmieście. 24 grudnia 1898 r. od samego rana na całym Krakowskim Przedmieściu panowała przejmująca i zagadkowa cisza. Ulica była pusta, a na wszystkich jej wylotach stały kozackie patrole. Aby dostać się na nią należało okazać bilet komitetu budowy pomnika. Co jakiś czas przejeżdżał powóz ze stangretem, który miał bilet przypięty do kapelusza. Im bliżej pomnika, tym tłum był coraz większy, a w samym jego centrum stały same ówczesne sławy i znakomitości: Sienkiewicz, Korzon, Kasprowicz oraz dziennikarze wszystkich redakcji. POMNIKI POWSTAŁE ZE SKŁADEK I FUNDACJI SPOŁECZNYCH Punktualnie o godz. 10-tej pod pomnik podeszło duchowieństwo wszystkich wyznań reprezentowanych w Warszawie, a wraz z nim Maria Gorecka, córka Mickiewicza, która przyjechała z Paryża. Pierwsza część płótna opadła. I wtedy, jak na umówiony znak, wszyscy mężczyźni stojący na przestrzeni od Kolumny Zygmunta do pomnika Kopernika zdjęli kapelusze i czapki. Chwila była tak podniosła, że wiele osób płakało. Kiedy cała zasłona opadła, oczom zgromadzonych ukazała się postać wieszcza z ręką na sercu, i z takim wyrazem na twarzy, jakby chciał powiedzieć: Ja kocham cały naród! Objąłem w ramiona Wszystkie przeszłe i przyszłe jego pokolenia, Przycisnąłem tu do łona Jak przyjaciel, kochanek, małżonek, jak ojciec! Chcę go dźwignąć, uszczęśliwić, Chcę nim cały świat zadziwić... Skromna, ale niezwykle wzruszająca uroczystość odsłonięcia pomnika Adama Mickiewicza. Ze zbiorów R. Chwiszczuka. 89

WARSZAWSKI RUCH SPOŁECZNIKOWSKI Odsłonięcie pomnika Księcia Józefa Poniatowskiego na placu Saskim. Ze zbiorów R. Chwiszczuka. Ksiądz dokonał święcenia, a ludzie ustawieni w długim ogonku zaczęli składać kwiaty, które bardzo szybko zasłoniły napis: „Adamowi Mickiewiczowi rodacy”... Dużą rolę przy budowie pomnika odegrał Henryk Sienkiewicz (1846-1916). 22 marca 1897 r. zawiązał się Komitet Budowy, a miesiąc później generał-gubernator wydał zezwolenie na jego wzniesienie. Datki płynęły od społeczeństwa szerokim strumieniem, a zbiórkę prowadziły prawie wszystkie warszawskie redakcje. Nie ogłoszono konkursu na jego projekt, tylko wybrano dwóch najlepszych ówcześnie rzeźbiarzy. Ostatecznie zwyciężył projekt Cypriana Godebskiego (1835-1909) i, po raz pierwszy w historii miasta, Polak miał możliwość wystawić pomnik w Warszawie! Pod uwagę brano trzy lokalizacje: pl. Warecki (ob. pl. Powstańców Warszawy), pl. Zielony (ob. pl. Dąbrowskiego) oraz skwer na Krakowskim Przedmieściu naprzeciw wylotu Trębackiej w miejscu fontanny (fontanny-wędrowniczki – później stała na pl. Bankowym, a po II wojnie zagościła pod kinem Muranów). Na tydzień przed wyznaczonym terminem odsłonięcia Komitet otrzymał zakaz wszelkich hucznych obchodów publicznych. Nie pozwolono na przemówienia i pochody, wyrażono zgodę na skromną uroczystość polegającą na poświęceniu pomnika. Bano się wystąpień i rozruchów, a wojsko było postawione w stan gotowości. Pomnik przeżył i okupację i Powstanie, a zagłada przyszła, kiedy Niemcy zaczęli znęcać się nad już umęczonym miastem. W 1949 r. warszawskie społeczeństwo znowu stanęło na wysokości zadania – od 28 stycznia 1950 r. pomnik Adama Mickiewicza stoi i zachwyca na Krakowskim Przedmieściu. 90 Pomnik Księcia Józefa Poniatowskiego ul. Krakowskie Przedmieście (przed pałacem Prezydenckim). Dzieło Duńczyka, Bertela Thorvaldsena (1770-1844), odsłonięte na placu Saskim (dzisiejszy pl. Piłsudskiego) 3 maja 1923 r. 23 lute go 1952 r. pomnik został ponownie odsłonięty (przed Pomarańczarnią), a 19 października 1965 roku ustawiony przez pałacem Namiestnikowskim (ob. prezydencki), gdzie stoi po dziś dzień. Myśl uczczenia pamięci księcia Poniatowskiego stosownym pomnikiem zrodziła się już w roku 1814. Rozpoczęto zbiórkę funduszy, a Anna z Tyszkiewiczów Potocka (1779-1867) wyjednała u cara w roku 1815 zezwolenie na jego budowę. Kontrakt z Thorvaldsenem został zawarty 18 lipca 1818 r., jednak pomimo że był najwybitniejszym rzeźbiarzem epoki, nie był artystą terminowym. Dopiero w roku 1826 model był gotowy i wówczas po różnych perypetiach dotarł do Warszawy w połowie 1829 r. Prace nad wykonaniem cokołu pod pomnik rozpoczęto w roku 1830, ale w międzyczasie wybuchło powstanie listopadowe. Klęska odebrała resztę swobód obywatelskich i o pomniku można było zapomnieć. Ukończony już pomnik w 1836 r. przewieziono do twierdzy w Modlinie, gdzie miał być przerobiony na patrona twierdzy – św. Jerzego. W 1840 roku przypadkowo został tam ustawiony, a car przebywający na inspekcji w Twierdzy kazał go rozbić. W jego obronie stanął Iwan Paskiewicz (1782-1856), namiestnik Królestwa Polskiego, który wyjednał u cara, aby ów pomnik mu podarował, w wyniku czego w roku 1842 pomnik ks. Poniatowskiego stanął w jego majątku przed pałacem w Homlu. Wrócił do Polski dopiero w 1922 r. z mocy traktatu ryskiego, zawartego pomiędzy Polską a Związkiem Sowieckim, i początkowo stanął na dziedzińcu Zamku

WARSZAWSKI RUCH SPOŁECZNIKOWSKI<br />

Ods<strong>ł</strong>onięcie pomnika<br />

Księcia Józefa Poniatowskiego<br />

na placu Saskim.<br />

Ze zbiorów R. Chwiszczuka.<br />

Ksiądz dokona<strong>ł</strong><br />

święcenia, a ludzie ustawieni<br />

w d<strong>ł</strong>ugim ogonku<br />

zaczęli sk<strong>ł</strong>adać kwiaty,<br />

które bardzo szybko zas<strong>ł</strong>oni<strong>ł</strong>y<br />

napis: „Adamowi<br />

Mickiewiczowi rodacy”...<br />

Dużą rolę przy<br />

budowie pomnika odegra<strong>ł</strong><br />

Henryk Sienkiewicz<br />

(1846-1916). 22 marca<br />

1897 r. zawiąza<strong>ł</strong> się Komitet<br />

Budowy, a miesiąc<br />

później genera<strong>ł</strong>-gubernator<br />

wyda<strong>ł</strong> zezwolenie<br />

na jego wzniesienie.<br />

Datki p<strong>ł</strong>ynę<strong>ł</strong>y od <strong>spo</strong><strong>ł</strong>eczeństwa<br />

szerokim strumieniem,<br />

a zbiórkę prowadzi<strong>ł</strong>y prawie wszystkie<br />

<strong>warszawski</strong>e redakcje. Nie og<strong>ł</strong>oszono konkursu na<br />

jego projekt, tylko wybrano dwóch najlepszych ówcześnie<br />

rzeźbiarzy. Ostatecznie zwycięży<strong>ł</strong> projekt<br />

Cypriana Godebskiego (1835-1909) i, po raz pierwszy<br />

w historii miasta, Polak mia<strong>ł</strong> możliwość wystawić<br />

pomnik w Warszawie! Pod uwagę brano trzy lokalizacje:<br />

pl. Warecki (ob. pl. Powstańców Warszawy), pl.<br />

Zielony (ob. pl. Dąbrowskiego) oraz skwer na Krakowskim<br />

Przedmieściu naprzeciw wylotu Trębackiej<br />

w miejscu fontanny (fontanny-wędrowniczki – później<br />

sta<strong>ł</strong>a na pl. Bankowym, a po II wojnie zagości<strong>ł</strong>a<br />

pod kinem Muranów).<br />

Na tydzień przed wyznaczonym terminem<br />

ods<strong>ł</strong>onięcia Komitet otrzyma<strong>ł</strong> zakaz wszelkich<br />

hucznych obchodów publicznych. Nie pozwolono<br />

na przemówienia i pochody, wyrażono zgodę na<br />

skromną uroczystość polegającą na poświęceniu<br />

pomnika. Bano się wystąpień i roz<strong>ruch</strong>ów, a wojsko<br />

by<strong>ł</strong>o postawione w stan gotowości.<br />

Pomnik przeży<strong>ł</strong> i okupację i Powstanie, a zag<strong>ł</strong>ada<br />

przysz<strong>ł</strong>a, kiedy Niemcy zaczęli znęcać się nad<br />

już umęczonym miastem. W 1949 r. <strong>warszawski</strong>e<br />

<strong>spo</strong><strong>ł</strong>eczeństwo znowu stanę<strong>ł</strong>o na wysokości zadania<br />

– od 28 stycznia 1950 r. pomnik Adama Mickiewicza<br />

stoi i zachwyca na Krakowskim Przedmieściu.<br />

90<br />

Pomnik<br />

Księcia Józefa<br />

Poniatowskiego<br />

ul. Krakowskie<br />

Przedmieście<br />

(przed pa<strong>ł</strong>acem<br />

Prezydenckim).<br />

Dzie<strong>ł</strong>o Duńczyka,<br />

Bertela Thorvaldsena<br />

(1770-1844), ods<strong>ł</strong>onięte<br />

na placu Saskim (dzisiejszy<br />

pl. Pi<strong>ł</strong>sudskiego)<br />

3 maja 1923 r. 23 lute go<br />

1952 r. pomnik zosta<strong>ł</strong><br />

ponownie ods<strong>ł</strong>onięty<br />

(przed Pomarańczarnią),<br />

a 19 października 1965<br />

roku ustawiony przez<br />

pa<strong>ł</strong>acem Namiestnikowskim<br />

(ob. prezydencki),<br />

gdzie stoi po dziś dzień.<br />

Myśl uczczenia pamięci<br />

księcia Poniatowskiego<br />

stosownym<br />

pomnikiem zrodzi<strong>ł</strong>a się już w roku 1814. Rozpoczęto<br />

zbiórkę funduszy, a Anna z Tyszkiewiczów Potocka<br />

(1779-1867) wyjedna<strong>ł</strong>a u cara w roku 1815 zezwolenie<br />

na jego budowę. Kontrakt z Thorvaldsenem<br />

zosta<strong>ł</strong> zawarty 18 lipca 1818 r., jednak pomimo że<br />

by<strong>ł</strong> najwybitniejszym rzeźbiarzem epoki, nie by<strong>ł</strong> artystą<br />

terminowym. Dopiero w roku 1826 model by<strong>ł</strong><br />

gotowy i wówczas po różnych perypetiach dotar<strong>ł</strong> do<br />

Warszawy w po<strong>ł</strong>owie 1829 r.<br />

Prace nad wykonaniem coko<strong>ł</strong>u pod pomnik<br />

rozpoczęto w roku 1830, ale w międzyczasie wybuch<strong>ł</strong>o<br />

powstanie listopadowe. Klęska odebra<strong>ł</strong>a resztę<br />

swobód obywatelskich i o pomniku można by<strong>ł</strong>o zapomnieć.<br />

Ukończony już pomnik w 1836 r. przewieziono<br />

do twierdzy w Modlinie, gdzie mia<strong>ł</strong> być przerobiony<br />

na patrona twierdzy – św. Jerzego. W 1840<br />

roku przypadkowo zosta<strong>ł</strong> tam ustawiony, a car przebywający<br />

na inspekcji w Twierdzy kaza<strong>ł</strong> go rozbić.<br />

W jego obronie staną<strong>ł</strong> Iwan Paskiewicz (1782-1856),<br />

namiestnik Królestwa Polskiego, który wyjedna<strong>ł</strong><br />

u cara, aby ów pomnik mu podarowa<strong>ł</strong>, w wyniku<br />

czego w roku 1842 pomnik ks. Poniatowskiego staną<strong>ł</strong><br />

w jego majątku przed pa<strong>ł</strong>acem w Homlu. Wróci<strong>ł</strong><br />

do Polski dopiero w 1922 r. z mocy traktatu ryskiego,<br />

zawartego pomiędzy Polską a Związkiem Sowieckim,<br />

i początkowo staną<strong>ł</strong> na dziedzińcu Zamku

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!