warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski
warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski
warszawski ruch spo ł ecznikowski warszawski ruch spo ł ecznikowski
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Edward Bar. Rastawiecki (1805-1874), kolekcjoner,<br />
z wykszta<strong>ł</strong>cenia geograf. Znany jako wspó<strong>ł</strong>za<strong>ł</strong>ożyciel<br />
Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, wspó<strong>ł</strong>redaktor<br />
Biblioteki Warszawskiej, ofi arodawca wielu cennych<br />
pamiątek i dokumentów dla tworzącej się<br />
Zachęty.<br />
Franciszek Groer (1807-1876), lekarz chirurg.<br />
Naczelny lekarz Szpitala św. Ducha – przeniós<strong>ł</strong><br />
go ze Starego Miasta do budynku przy<br />
ul. Elektoralnej, gdzie też urządzi<strong>ł</strong> nowy oddzia<strong>ł</strong><br />
chirurgiczny. Znany jako cz<strong>ł</strong>onek Rady<br />
Lekarskiej Królestwa Polskiego, sekretarz<br />
i cz<strong>ł</strong>onek honorowy Towarzystwa Lekarskiego<br />
Warszawskiego.<br />
Karol Beyer (1818-1877), wybitny fotograf,<br />
numizmatyk. Po ukończeniu szko<strong>ł</strong>y pracowa<strong>ł</strong><br />
w fabryce odlewów metalowych swojego<br />
wuja, Karola Fryderyka Mintera, a następnie<br />
wyjecha<strong>ł</strong> do Paryża w celu zapoznania się<br />
z dagerotypią. Po powrocie za<strong>ł</strong>oży<strong>ł</strong> w pa<strong>ł</strong>acu<br />
Zamoyskich przy ul. Senatorskiej pierwszy w Warszawie<br />
zak<strong>ł</strong>ad dagerotypii, przeniesiony następnie<br />
na ul. Warecką, a w 1856 r. – na Krakowskie Przedmieście.<br />
Przyczyni<strong>ł</strong> się do powstania Warszawskiego<br />
Towarzystwa Numizmatycznego (1845), prekursor<br />
rozpowszechnienia w 1859 r. ksylofotografi i. Sta<strong>ł</strong> się<br />
też fotokronikarzem wydarzeń rozgrywających się<br />
w Warszawie, wydawa<strong>ł</strong> albumy z przedrukami fotografi<br />
i dotyczących historii Polski i dziejów Warszawy.<br />
W 1861 r. jego zak<strong>ł</strong>ad wykona<strong>ł</strong> fotografi e „Pięciu Poleg<strong>ł</strong>ych”.<br />
W tym samym roku zosta<strong>ł</strong> aresztowany za<br />
dzia<strong>ł</strong>alność patriotyczną i osadzony najpierw w Modlinie,<br />
potem w <strong>warszawski</strong>ej Cytadeli, w końcu zes<strong>ł</strong>any<br />
do Nowo-Gapiorska w guberni woroneskiej.<br />
W 1865 r. powróci<strong>ł</strong> do Warszawy i nadal prowadzi<strong>ł</strong><br />
swój warsztat, który jednak w 1872 r. sprzeda<strong>ł</strong> spó<strong>ł</strong>ce<br />
„Kostka i Mulert”. W ostatnich latach swojego życia<br />
poświęci<strong>ł</strong> się wy<strong>ł</strong>ącznie numizmatyce i archeologii.<br />
Zmar<strong>ł</strong> w Warszawie. Czynnie w<strong>spo</strong>maga<strong>ł</strong> instytucje<br />
dobroczynne, sta<strong>ł</strong> się też ich kronikarzem, fotografując<br />
ważniejsze uroczystości.<br />
Ferdynand Karol Dworzaczek (1804-1877), lekarz<br />
pochodzący z Prus Zachodnich. Studia lekarskie<br />
ukończy<strong>ł</strong> na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu<br />
Warszawskiego. Po dwóch latach przeniós<strong>ł</strong> się do<br />
Berlina, a następnie do Lipska. W 1830 roku uzyska<strong>ł</strong><br />
stopień doktora medycyny na Uniwersytecie Wileńskim<br />
i w latach 1830-1831 pe<strong>ł</strong>ni<strong>ł</strong> funkcję lekarza<br />
POCZET SPOŁECZNIKÓW<br />
Autoportret mistrza fotografi i<br />
Karola Beyera (1818-1877).<br />
Ze zbiorów Komisji Ochrony Pamiątek Kościo<strong>ł</strong>a E-A.<br />
wojskowego, mia<strong>ł</strong> nawet osiągnięcia w wyleczeniu<br />
pacjentów podczas epidemii cholery. Otrzyma<strong>ł</strong> za to<br />
Krzyż Virtuti Militari. W latach 1831-1935 przebywa<strong>ł</strong><br />
na emigracji w Getyndze, Heidelbergu i Paryżu, gdzie<br />
dokszta<strong>ł</strong>ca<strong>ł</strong> się w zawodzie lekarskim. Po powrocie<br />
do Warszawy, w latach 1834-1837, by<strong>ł</strong> m<strong>ł</strong>odszym<br />
lekarzem w Szpitalu Ewangelickim, a dzięki staraniu<br />
dr. J. W. Malcza, cz<strong>ł</strong>onka Zboru Ewangelicko-Augsburskim,<br />
zosta<strong>ł</strong> naczelnym lekarzem tej placówki,<br />
sta<strong>ł</strong> się jednym z nauczycieli przysz<strong>ł</strong>ej s<strong>ł</strong>awy lekarskiej<br />
– Tytusa Cha<strong>ł</strong>ubińskiego. Swoje doświadczenia<br />
i <strong>spo</strong>strzeżenia z praktyki lekarskiej, szczególnie chorób<br />
serca i p<strong>ł</strong>uc, zwar<strong>ł</strong> w licznych artyku<strong>ł</strong>ach drukowanych<br />
m.in. w Pamiętniku Towarzystwa Lekarskiego<br />
Warszawskiego. Jego prekursorska publikacja to<br />
Skostnienie klapy piersiowej (1841), wchodząca w sferę<br />
nowoczesnej kardiologii. Jego dobrze zapowiadającą<br />
się karierę przerwa<strong>ł</strong>a postępującą ślepota.<br />
105
Change language