referat - MANHAZ

2. Modele
a) W IMGW uruchomiono model meteorologiczny DWD-COSMO/LM (Lokal-
Modell). W obecnym układzie możliwa jest praca modelu dyspersji zanieczyszczeń w czasie
rzeczywistym (tryb prognostyczny), w dowiązaniu do wyników modelu meteorologicznego.
Obecnie model meteorologiczny pracuje w trybie operacyjnym w IMGW, dwukrotnie w
ciągu doby dając 78-godzinne prognozy dwu- i trójwymiarowych pól meteorologicznych
potrzebnych do modelu dyspersji (wiatr, opady, zachmurzenie itp.). Pola wysokości warstwy
mieszania oraz współczynnika dyfuzji pionowej, dodatkowo potrzebne do pracy modelu
dyspersji, są obliczane przy użyciu modelu PBL (PBL Model, Washington University).
b) Jako model dyspersji (DM) zastosowano trójwymiarowy, eulerowski model
atmosferycznego zanieczyszczeń dla obszaru Polski, o zmienionej (w porównaniu do
pierwotnej, diagnostycznej wersji) domenie. Obecna siatka modelu dyspersji to 193x161
oczek o rozmiarach 14x14 km i dziesięciu poziomach pionowych. Pozioma siatka modelu
obejmuje obszar Polski wraz z częścią krajów sąsiadujących. REMOTA jest modelem
pozwalającym na opis dyspersji różnych zanieczyszczeń (substancji). W modelu zawarte są
parametryzacje poziomej adwekcji dyfuzji pionowej oraz procesy suchej i mokrej depozycji.
Równania są rozwiązywane w układzie współrzędnych tzw. terrain-following (ang.
podążające za terenem). Rozwiązanie numeryczne bazuje na schemacie Area Flux Preserving
(Bott, 1989), jeśli chodzi o adwekcję, oraz niejawnym algorytmie Cranka-Nicholsona w
odniesieniu do pionowej dyfuzji turbulentnej. Wartość prędkości suchej depozycji, zgodnie z
modelem Sehmela (Sehmel., 1980), zależy od szorstkości terenu, prędkości tarciowej oraz
średnicy cząstek zanieczyszczeń, podczas gdy współczynnik wymywania przyjęto jako stały
(zależny jednie od rodzaju zanieczyszczenia). Model składa się z trzech modułów: pierwszy
ustala parametry (współczynnik depozycji lokalnej, wymywanie, prędkość suchej depozycji
itp.), drugi rozwiązuje równanie adwekcji-dyfuzji, trzeci – przygotowuje zbiory wyjściowe do
dalszego przetwarzania, analiz statystycznych i prezentacji. W czasie symulacji program
pobiera parametry, zdefiniowane przez użytkownika, wszystkie niezbędne dane wejściowe
(meteorologiczne, emisyjne), wykonuje obliczenia (adwekcja, dyfuzja, depozycja) i
zachowuje rezultaty.
2