Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
„Mazowszanie, lubo rolnictwu jak wszyscy Słowianie od najdawniejszych<br />
czasów oddani, byli jednak ludem więcej wojennym, do bitew i rycerskich<br />
dzieł sposobnym (...). Szczególnie słynęli Mazowszanie ze zręczności<br />
w jeździe (...), wyćwiczyli się bowiem dobrze podczas długich wojen<br />
z sąsiadami Mazowsza ludami, jak: Jadźwingami, Litwinami, Prusakami,<br />
Krzyżakami, skąd stan rycerski tak się stał liczny w tym księstwie (...). Obok<br />
ogólnego znamienia męskości, wytrwałości posiadali jeszcze przymioty jednych<br />
od drugich odróżniające.”<br />
W omawianym w rozdziale pierwszym materiale wystąpią wszystkie typy<br />
nazw występujące w klasyfikacji naukowej.<br />
Zwrócę uwagę, że w każdym z tych typów wystąpią charakterystyczne,<br />
niejako wł aściwe dla niego sposoby tworzenia nazw za pomocą formantów.<br />
1. Nazwy patronimiczne (od wspólnego przodka rodu) są uważane za jeden<br />
z najstarszych typów' słowiańskich nazw miejscowych towarzyszących<br />
głównie obszarom bezleśnym, o urodzajnej glebie.<br />
Były tworzone za pomocą formantów: *-ice, *-ovice / / *- 'evice.<br />
Nazwa Bieżuń jest w tym kontekście dość niejasna.<br />
2. Nazwy dzierżawcze pierwotnie były tworzone od nazw osobowych założycieli<br />
osad. Ten typ dominuje w całej niemal północno-zachodniej Słowiańszczyznę.<br />
Na Mazowszu północnym ich liczba dochodzi do 43%<br />
wszystkich nazw.<br />
Były tworzone głównie za pomocą trzech formantów: *-jb, *-ov (*- ’ev~),<br />
*-in-. Rzadziej nazwy dzierżawcze są prymame, tzn. równe nazwom osobowym.<br />
Tworzono je za pomocą formantu *-bsk-, *-bCb.<br />
3. Nazwy rodowe (wg. H. Górnowicza) pochodzą od pierwotnego określenia<br />
rodzin. Najwcześniej wystąpiły w7 XII i XIII w. Na Pomorzu Środkowym<br />
(wokół Kołobrzegu i Białogardu), a dopiero później szerzyły się na<br />
południe i wschód. Dla Mazowsza ta grupa nazw jest najbardziej znamienną<br />
cechą toponimii. Ich największy' przyrost miał miejsce w XV wieku.<br />
Najczęściej tworzone były od dwuczłonowych przezwisk oraz od<br />
jednoczłonowych adapelatywnych nazw osobowych; rzadziej od słowiańskich<br />
hipokorystyków i od prasłowiańskich imion dwuczłonowych, np.<br />
Koziebrody, Koziegłowy, Cyndaty, Gałki, Gawrony, Kokoszki, Slepowro-<br />
ny. Chyba tu zaliczyć należy nazwę Myślin-Wątróbki.<br />
4. Nazwy służebne wraz z patronimicznymi należą do najstarszych. Są one<br />
związane z organizacją służebną państwa wczesnopiastowskiego, polegającą<br />
na świadczeniach na rzecz dworu książęcego. Na północnym Ma-<br />
169