Untitled
Untitled Untitled
50. SŁAWĘCIN Wieś położona w gminie Bieżuń, w części wschodniej. W dawnych dokumentach historycznych i kościelnych nazwę pisano: Sluancino (1388), Slawanczyno, Sahaczyno et Stawysino (1502), Sławęczino (1578), Slavya- czyn, Slavanczino ,134 Nazwa jest dość jasna do interpretacji. Wymienił ją Z. Gloger w swej „Encyklopedii staropolskiej'’, twierdząc, że jest to „osada Sławąty” (imię staropolskie) (EstpG, 263). Uwagę Glogera potwierdza praca językoznawcza, mówiąca także, że nazwa należy do kategorii dzierżawczy ch. Dodaje, że nazwy takie powstawały również od imion: Bogusław, Sławomir. W późniejszych czasach nazwę pisano jako Sławęcino. Z dawnych kart dziejowych może warto odnotować informację, ze podczas wizytacji parafii dekanatu szreńskiego w roku 1775 i 1776 odnotowano, że dziedzic Sławęcina, JW. śp. Walenty Sławęcki, płacił na rzecz parafii w Gradzanowie dwieście złotych polskich.135 Inne źródło przytacza informację z XIV wieku: „Zdaje się, że tę wieś wspomina dokument księcia Ziemowita z 1391 r. nadający pewne swobody rodzinie herbu Gozdawa we wsiach: Peplovo, Sdziari, Słavischino, Obramp, Vilevo" (SGKP, X, 776) (por. nazwy: Wilewo, Obręb). Wieś w latach Królestwa Polskiego była zarówno osadą, jak również obok istniał folwark. Około 1880 r. wieś miała szkołę początkową, cegielnię, wiatrak; 21 domów, 318 mieszkańców. Należała wówczas do gminy Stawiszyn. W 1885 r. folwark Sławęcin miał dużą powierzchnię 1194 morgi gruntu (w tym - 665 mórg ziemi ornej), budynków murowanych - 2, z drewna - 17; stosowano płodozmian 4-polowy. W aktualnym wykazie nazw miejscowości w Polsce nazwa Sławęcin występuje 10 razy. Nazwy podobne to: Sławczyn, Sława, Sławęcinek, Sławęc- kie Góry, Sławice, Sławin, Sławkowo (3 razy7). 51. SMÓLNIA Część wsi Dzieczewo położona w lasach. Posiadłość ta w roku 1775 należała do parafii „Zgliczyno” obok miej- scowści: Zgliczyno Wite, Zgliczyno Pobodze, Gołuszyno, Bielawa Gołu- skie, Staweczno, Stawiszyno Załuska, Stawiszyno Zwale, Pełki, Wiłewo, Glinki (uwagę zwracają tu formanty ,,-yno”).136 Nazwa tego miejsca z pewnością należy do kategorii topograficznych. Wskazuje na to charakterystyczny przyrostek -nia tworzący tzw. nomina 213
loci. Samogłoska -ó- podlegała wymianie w -o-, stąd w zapisach z XIXw. - Smolnia. Konteksty etymologiczne nazwy tylko potwierdzają postawioną tezę. Od rzeczownika pospolitego „smoła” wg Brucknera pochodzą formy: smolny, smolisty, smoluch, smółka, Smoleńsk (Brii 503). Także pochodne: smolamia, smołownia (piec do wyrobu smoły), ‘huta smolna’, smolarz. (SW, VI, 243). Inne źródło notuje wśród nazw bagien, brodów i mokradeł w dorzeczu dopływów Zalewu Wiślanego nazwy: smolak ‘bagno leśne’, Smolne Bagno, Smolne Błoto}31 W tym przypadku chodzi raczej o łączenie nazw z „brudzeniem”, „zabrudzeniem”. Niektórzy znawcy przedmiotu twierdzą, że pewne nazwy na -nia, -nie nie muszą polegać na zmianie sufiksu przymiotnika -n- na -ń-, lecz na urze- czownikowieniu nazw przymiotnikowych przez sufilcs -j.138 W czasach Królestwa Polskiego Smólnia (Smulnia) była to wieś i folwark nad rzeką Działdówką, gmina Radzanowo, pow. sierpecki, parafia Ratowo. Miała 10 domów, 65 mieszkańców. Dokładniej, bo w roku 1885, folwark Smólnia liczył ogółem 809 mórg; gruntów ornych 240, łąk 197, pastwisk 88, lasu 155 mórg; 1 budynek murowany, 14 drewnianych, las „nieurządzony”. W skład dóbr wcześniej wchodziły także: wieś Smolnia (osad 22, mórg 71), wieś Sitarz Pieńki (osad 4, mórg 13), wieś Dzieczewo (osad 28, mórg 157), wieś Suwaki (osad 10, mórg 272) i osada Borki (1 dom, mórg 33) (SGKP, X). W Królestwie Polskim notowano nazwy miejscowe: Smolice, Smolicha, Smolina, Smolna, Smolino, Smółka, Smoliszki, Smolnica, Smolnik, Smolniki, Smoluchy (SGKP, X). 52. SOKOŁOWY KĄT Jest to nazwa będąca zestawieniem (przymiotnik + rzeczownik). Słownik etymologiczny F. Sławskiego podaje: kąt - ‘część płaszczyzny między dwoma schodzącymi się liniami’; ‘róg, zakątek’; też ‘kąt w chłopskiej izbie’; prasłowiańskie *kątb,139 Nazwy: kąt, kąty, kącik (dla przysiółków) są tak liczne w Polsce, że można je liczyć na setki. Najczęściej były położone w pobliżu i na skraju lasów. Wynika z tego, że jest nazwą terenową, wobec czego także nazwy: kąty, kąty są także tej kategorii.140 „Słownik warszawski” dodaje, że „kąt” oznacza także miejsce ukryte kryjówkę; przenośnie także „ustronie”, „zacisze”, „kryjówkę”. W określe- 214
- Page 2 and 3: Wiktor Mieszkowski Nazwy miejscowe
- Page 4 and 5: W pracy swej przyjmuję podział na
- Page 6 and 7: Herb województwa płockiego ustano
- Page 8 and 9: „Mazowszanie, lubo rolnictwu jak
- Page 10 and 11: „Niech mi wolno będzie dokończy
- Page 12 and 13: Bruckner zalicza tę nazwę do przy
- Page 14 and 15: Nazwa, którą za zgodną z rodowod
- Page 16 and 17: „surowym korzeniu”: jeden posia
- Page 18 and 19: Rękawki (pow. gostyński) (por. na
- Page 20 and 21: Z rodu Dębskich pochodziło wielu
- Page 22 and 23: W 1502 r. szlachcic Andrzej z Myśl
- Page 24 and 25: „Glinice” w pow. płockim (1576
- Page 26 and 27: Wyjaśnienie nazwy wsi przy pomocy
- Page 28 and 29: W 13 lat po oczynszowaniu w 1773 r.
- Page 30 and 31: Przytoczył ją J. Antoniewicz w sw
- Page 32 and 33: Wśród znawców przedmiotu istniej
- Page 34 and 35: Pokrewne tej nazwie są też formy
- Page 36 and 37: leż}' do nazw prymamych, rzeczowni
- Page 38 and 39: Wspomniany Prokop miał 2 córki: U
- Page 40 and 41: Wraz z wsiami: Poniatowo, Olszewo,
- Page 42 and 43: Opisem raczej historycznym zajmowa
- Page 44 and 45: W 1885 r. istniał tu także folwar
- Page 46 and 47: Wracając do osoby wspomnianego „
- Page 48 and 49: amą. W 1388 r. pisano: in szambori
- Page 50 and 51: 48. SICIARZ I SICIARZ PIEŃKI Nazwa
- Page 54 and 55: niu „zapadły kąt” oznacza mie
- Page 56 and 57: Z nazwą Zwalewo łączą się też
- Page 58 and 59: 56. SWOJĘCIN Wieś nad rzeką Wkr
- Page 60 and 61: Wieś Trzaski w gminie Bieżuń w 1
- Page 62 and 63: Jakub i Jan zasłużyli się dla do
- Page 64 and 65: 1890 r. dobra Września łączyły
- Page 66 and 67: C. Zgliczyn-Pobodzy Z góry należy
- Page 68 and 69: porozumienia z Michałem Zamoyskim,
- Page 70 and 71: Nazwę Żuromin Dębski wieś przyj
- Page 72 and 73: udzony wcześnie do pracy pianiem s
- Page 74 and 75: Pod względem słowotwórczym nazwy
- Page 76 and 77: 48. U Wesołka - nazwa lasu w połu
- Page 78 and 79: 7. Rozgardy - n. kulturowa; od rozg
- Page 80 and 81: „(...) Najmniejszy obszar zajmowa
- Page 82 and 83: czyli między sobą Ługowiacy. Okr
- Page 84 and 85: (A. Zamoyskiego - wyj. aut.), w mie
- Page 86 and 87: z niego dotychczas nie użytkuje, d
- Page 88 and 89: (...), gospodarstwo sześciopolowe.
- Page 90 and 91: ksiądz Stanisław z Siemiątkowa z
- Page 92 and 93: 83. T. Sławiński “Kretkowscy w
- Page 94 and 95: 153. K. Zierhoffer, op. cit.. s. 36
- Page 96 and 97: 14. „Rocznik Mazowiecki”, t. IV
loci. Samogłoska -ó- podlegała wymianie w -o-, stąd w zapisach z XIXw. -<br />
Smolnia.<br />
Konteksty etymologiczne nazwy tylko potwierdzają postawioną tezę. Od<br />
rzeczownika pospolitego „smoła” wg Brucknera pochodzą formy: smolny,<br />
smolisty, smoluch, smółka, Smoleńsk (Brii 503). Także pochodne: smolamia,<br />
smołownia (piec do wyrobu smoły), ‘huta smolna’, smolarz. (SW, VI, 243).<br />
Inne źródło notuje wśród nazw bagien, brodów i mokradeł w dorzeczu<br />
dopływów Zalewu Wiślanego nazwy: smolak ‘bagno leśne’, Smolne Bagno,<br />
Smolne Błoto}31 W tym przypadku chodzi raczej o łączenie nazw z „brudzeniem”,<br />
„zabrudzeniem”.<br />
Niektórzy znawcy przedmiotu twierdzą, że pewne nazwy na -nia, -nie<br />
nie muszą polegać na zmianie sufiksu przymiotnika -n- na -ń-, lecz na urze-<br />
czownikowieniu nazw przymiotnikowych przez sufilcs -j.138<br />
W czasach Królestwa Polskiego Smólnia (Smulnia) była to wieś i folwark<br />
nad rzeką Działdówką, gmina Radzanowo, pow. sierpecki, parafia<br />
Ratowo. Miała 10 domów, 65 mieszkańców.<br />
Dokładniej, bo w roku 1885, folwark Smólnia liczył ogółem 809 mórg;<br />
gruntów ornych 240, łąk 197, pastwisk 88, lasu 155 mórg; 1 budynek murowany,<br />
14 drewnianych, las „nieurządzony”. W skład dóbr wcześniej wchodziły<br />
także: wieś Smolnia (osad 22, mórg 71), wieś Sitarz Pieńki (osad 4,<br />
mórg 13), wieś Dzieczewo (osad 28, mórg 157), wieś Suwaki (osad 10, mórg<br />
272) i osada Borki (1 dom, mórg 33) (SGKP, X).<br />
W Królestwie Polskim notowano nazwy miejscowe: Smolice, Smolicha,<br />
Smolina, Smolna, Smolino, Smółka, Smoliszki, Smolnica, Smolnik, Smolniki,<br />
Smoluchy (SGKP, X).<br />
52. SOKOŁOWY KĄT<br />
Jest to nazwa będąca zestawieniem (przymiotnik + rzeczownik). Słownik<br />
etymologiczny F. Sławskiego podaje: kąt - ‘część płaszczyzny między<br />
dwoma schodzącymi się liniami’; ‘róg, zakątek’; też ‘kąt w chłopskiej izbie’;<br />
prasłowiańskie *kątb,139<br />
Nazwy: kąt, kąty, kącik (dla przysiółków) są tak liczne w Polsce, że można<br />
je liczyć na setki. Najczęściej były położone w pobliżu i na skraju lasów.<br />
Wynika z tego, że jest nazwą terenową, wobec czego także nazwy: kąty, kąty<br />
są także tej kategorii.140<br />
„Słownik warszawski” dodaje, że „kąt” oznacza także miejsce ukryte<br />
kryjówkę; przenośnie także „ustronie”, „zacisze”, „kryjówkę”. W określe-<br />
214
Change language