Untitled

Na południu wyraz notowany był jako: sraka, straka i szwraka.m
Formy sroka: seroka, stroka, sarka (sraga), syrocka (gwarowe) notuje też
tzw. „Słownik warszawski” wyjaśniając, że jest to ptak wróblowaty z rodziny
kruków Natomiast forma srokosz oznacza ptaka z rodziny dzierzb.122
W 1447 r. wieś Seroki należała do Piotra z Gulczewa. Do niego też należały
i inne okoliczne wsie.123
Dalsze dzieje wsi wskazują, że była ona dzierżawiona ok. 1662 r. przez Andrzeja
Bromirskiego. Wtedy liczyła „2 osoby szlachty, 4 sług i 51 poddanych”.
Natomiast wcześniej Seroki należały do Jadwigi Wesslowej (przed 1605 r.) oraz
od roku 1605 do Andrzeja Kretkowskiego. Od ok. 18 stycznia 1609 r. wieś
znalazła się w posiadaniu dożywotnim Teofili Justyny z Tarłów Jej pasierb Jan
Kretkowski (zmarł ok. 1643 r.) posiadał wieś do swej śmierci w roku 1615.
W posiadaniu Damiana Kretkowskiego były Seroki aż do roku 1675.
W 1697 r. Andrzej i Franciszek Kretkowscy dali wieś Seroki pod zastaw
Pawłowi Mostowskiemu, podkomorzemu płockiemu. Po śmierci Franciszka
(1695 r.) jego testamentem Seroki przejął Tomasz Działyński, cioteczny brat
Franciszka; krajczy koronny.124
W II połowie XIX w. „we wsi Seroki uwłaszczeni włościanie posiadają
gruntu z budynkami mórg 953 prętów 13, zaś Paweł Świderski kupił od
Bronisława Lasockiego (...) gruntu około mórg 13 prętów 120 i łąki mórg 3
(...).125 W XVIII w. Seroki należały do klucza dóbr A. Zamoyskiego.126
W ostatnich latach XIX w., tj. ok. roku 1880, Seroki były w powiecie
sierpeckim, gm. Bieżuń, par. Lutocin. Wieś liczyła wtedy: 36 domów, 335
mieszkańców, 905 mórg obszaru, wiatrak. Wcześniej w 1827 r. było tylko
19 domów i 188 mieszkańców.127
Nazwa wsi Seroki powstała przed XIV w. Należy do nazw rodowych, najstarszych
na Mazowszu północnym. Pochodzi od nazwy osobowej Seroka
notowanej na tym terenie. Identyczne łub podobne nazwy to: Konopki-Seroki
(w pow. Kolno), Seroki (pow. Sochaczew). Nazwa ,,Seroczki” (w pow. Aleksandrów
Kujawski) także jest nazwą rodową powstałą przed XIX w. Notowana
jest jako: Siroczi (1185), Siroczki (1418), Szeroczki (XVI w.) i Sroki (od
nazwy osobowej Sroka).
Wywodzenie zatem nazwy Seroki od ptaka byłoby błędne. Należy wyjaśnić
dodatkowo, że samogłoskę e (dawniej y) w pierw szej sylabie można
wyjaśnić zgodnie z fonetyką polską powstaniem wtórnego elementu woka-
licznego przed r w sąsiedztwie innej spółgłoski, np. częsta w tym przypadku
gwarowa forma syroka, syr}2%