Untitled

Wspomniany Prokop miał 2 córki: Urszulę (Urszulewo) i Elżbietę (Elż-
bieciń). One to w 1540 r. podzieliły dobra bieżuńskie i część sierpeckich.
Pochodząca z tego rodu Anna (z męża Latalska) otrzymała w 1578 r. posiadłość
Bieżuń oraz wsie: Mojnowo, Seroki, Elżbiecino, Młodzin, Dąbrówki.
Siedliska, część wsi Bobowo, Babcze (obecnie Babieć), Myślin-Watróbki.
Później Anna Latalska, po rozwodzie z mężem Janem Latalskim, przekazała
wymienione dobra swej córce - Jadwidze, która wyszła za mąż za
Baltazara Wessla.
W 1605 r. Anna sprzedała swe dobra wujowi Andrzejowi Kretkowskie-
mu, wojewodzie brzesko-kujawskiemu.80
W latach późniejszych (1775) nazwę wsi pisano jako: Młodzyn, Młu-
dzyń, Młódzyń i Młodzym.*1
W okresie Królestwa Polskiego Młudzyń. (Młódzyń) liczył 193 mieszkańców,
22 domy, 530 mórg gruntu omego, 124 morgi nieużytków. Obecnie wieś leży
w granicach parafii Bieżuń, lecz administracyjnie należy do gminy Żuromin.
35. MOJNOWO
Wieś położona na północny zachód od Bieżunia.
Nazwa wsi pochodzi od dwuczłonowego imienia Mojmir, notowanego w
grupie imion rodzimych czyli najstarszych, takich jak: Więcesław, Dobro-
sław, Wszemił, Sębor (por. nazwę Semborze), Zawid, Sobiesław.82
Należy zdecydowanie wykluczyć wywodzenie nazwy wsi od wyrazów:
„maj” (w niektórych zapisach: Majnowo - ‘teren zieleni’, drzew, ‘teren porośnięty'
zielenią’ (Bruckner).
Mojnowo jako posiadłość należała przed rokiem 1605 do Jadwigi Wes-
slowej, a od roku 1605 do Andrzeja Kretkowskiego. Od ok. 18 1 1609 r.
właścicielką była Teofila Justyna z d. Tarło. Od 1615 r. w posiadanie Moj-
nowa wszedł jej pasierb Jan Kretkowski (zm. ok. roku 1643). Kolejnym
posiadaczem wsi był Damian Kretkowski (zm. 1675). Około roku 1662 administratorem
wsi był Jan Dębnicki. Wtedy to osada liczyła „3 osoby stanu
szlacheckiego i 36 kmieci”.
W 1694 r. wieś Mojnowo bracia Andrzej i Franciszek Kretkowscy oddali
pod zastaw Mikołajowi Chamskiemu. Po śmierci Franciszka w 1695 r.
Andrzej Kretkowski zapisał wieś w testamencie swemu ciotecznemu bratu
- Tomaszowi Działyńskiemu (por. nazwy' sąsiednich wsi). Warto tu dodać,
że potomek rodu Chamskich - Rajmund, właściciel dóbr koło Raciąża (Łem-
pin), został pochowany w Raciążu przy głównej alei cmentarza.
199