Untitled

Posiadała wiatrak, 486 mórg gruntów ornych; 9 domów, 114 mieszkańców.
Obok wsi Kocewo istnieje do dziś nazwa przysiółka - Kocewko (gwarowo:
Kocyvkó).
W aktualnym wykazie miejscowości w Polsce nazwę Kocewo odnotowano
1 raz.
26. KRUKOWIEC
Niewielka wieś leżąca na północ od Bieżunia, w pobliżu Młudzyna.
Nazwa z pewnością ze względu na formant -ec świadczy o przynależności
do miejsc terenowych nie związanych z osobą, przezwiskiem, rodem.
Należy do nazw typu: Dębowiec, Żarnowiec, Grabowiec, Lipowiec.
W funkcji toponimicznej formant -ec jest na Mazowszu znacznie bardziej
produktywny niż w nazwach prymamych (takich, które są słowotwórczo
niepodzielne, np.: Baba, Bagno, Biel, Bór, Buda, Gać, Góra). Tworzył
ten formant nazwy sekundame, pochodne.
Nazwy tego typu to tzw. derywaty tworzone od nazw zwierząt i roślin.
Formant -owiec II - ’ewiec to formant wtórny powstały przez tzw. substanty-
wizację poprzez -ec przymiotników na -ow- II - ’ew-.
Nazwa kojarzy się z kontekstem słownikowym: kruk. krukać, krakać,
kruczeć, krukawka (‘rodzaj gołębia’); litewskie - kraukti, kruczy, krukowy,
krukowaty (Brii, 272).
W XIX w. Krukowiec był osadą w parafii Chamsk, miał 1 dom, 5 mieszkańców,
22 morgi gruntu.
27. LUDWINOWO
Przysiółek w pobliżu Kobylej Łąki, gm. Bieżuń. Nazwa jest z pewnością
dzierżawcza, powstała od imienia Ludwik lub od spieszczonej formy żeńskiego
imienia Ludwinia, (por. pochodzenie nazwy Jakubowo).
W 1880 r. była to wieś w pow. sierpeckim, gmina Stawiszyn, parafia Radzanów7.
Miała wtedy 1 dom, 6 mieszkańców, 28 mórg gruntu (SGKP, V).
28. LUTOCIN
Miejscowość będąca siedzibą gminy, położona na zachód od Bieżunia.
Dawna nazwa miejscowości to Lutocino, wcześniej - Luthoczino (1418).
Jest to nazwa dzierżawcza. Wskazuje na to formant -in-, który był w średniowieczu
bardzo rozpowszechniony (por. nazwy: Stawiszyno, Mislino,
Gołuszyno).