Untitled

W 1502 r. szlachcic Andrzej z Myślina zeznawał (w sprawie dziesięcin
należnych plebanowi w Chamsku), że w Dźwierznie od czasu wykarczowa-
nia lasu są 4 kmiecie osiadli na 4 włókach, od których dziesięciny pobiera
biskup płocki; są także 4 włóki folwarku (w tym 2 włóki wymienionego
Andrzeja). 2 włóki z owego folwarku pleban z Chamska sprzedał wraz z
innymi dobrami w Myślinie swoim braciom stryjecznym. Po nich osiedlili
się w Dźwierznie dwaj kmiecie: Stanisław Łysek i Jan Dłukoń.26
W późniejszym okresie (1775) wieś Dźwierzno należała do parafii
Chamsk obok innych wsi: „Poniatów, Olszewo, Dembsk, Sadłowo, Kobyla
Łąka i Myślno” (obecnie Myślin).27
Nazwę Dźwierzno K. Zierhoffer potraktował jako „niejasną”.28 Około
1880 r. wieś liczyła 3 domy, 30 mieszkańców, 96 mórg gruntu (w tym 20
mórg nieużytków), (SGKP, VI).
Nazwa Czubatka występująca w pobliżu Dźwierzna to chyba nazwa terenowa
pochodząca od przymiotnika „czubaty” ‘wydatny, wypukły’ - chodzi istotnie
o miejsce zalesione, lekko wyniosłe. Nazwa powstała w wyniku tzw. sub-
stantywizacji przymiotnika zakończonego na -at- (czubaty). Jest to teren leśny.
W aktualnym wykazie miejscowości w Polsce nazwa Dźwierzno występuje
3 razy.
14. ELŻBIECIN
Wieś leżąca na południowy zachód od Bieżunia.
Jest to nazwa dzierżawcza, co potwierdza sufiks -in\ utworzona została
od żeńskiego imienia Elżbieta. Nazwa ta jest XVI-wieczna. W najdawniejszych
zapisach brzmiała: Elżbiecino (1605), ku Elżbiecinu (1773).
Wiadomo, że w roku 1531 niejaki Prokop Sieprski (związany z Sierpcem!)
przy podziale swego majątku przekazał córce Elżbiecie posiadłość
Elżbiecin, natomiast drugiej z córek Urszuli posiadłość Urszulewo.
Ze źródeł wynika, że od ok. 1605 r. Elżbiecin znalazł się w posiadaniu rodu
Kretkowskich; przed tym rokiem był własnością niejakiej Jadwigi Wesslowej.29
Posiadłość Elżbiecin znalazła się jeszcze później wśród posiadłości
A. Zamoyskiego. Po oczynszowaniu (w 13 lat) Zamoyski oddał Elżbiecin
i Jonne Klemensowi Kozłowskiemu.30
W roku 1870 zanotowano: „Na folwarku Elżbiecin grunta są uwłaszczone,
które mają przestrzeni morgów 253 prętów 150, dworskie zaś wynoszące
morgów 4 prętów 90 i łąki około morgów 100 (...) sprzedane zostały
włościanom przez poprzedniego właściciela dóbr Bieżuń Lasockiego”.31
183