Towarzystwa Naukowego w Płocku - Mazowieckie Czasopisma ...

wierzchni 776 m 2 . Trudno jest dziś określić kryteria podziału zbiorów
pomiędzy Bibliotekę d Muzeum, gdyż w Towarzystwie zostało wiele'
dzieł sztuki, m. in. zespół „Kaprysów" Goyi. Z braku miejsca w Muzeum
pozostawiono Towarzystwu w depozycie portrety Radziwiłłów. Od
momentu upaństwowienia Muzeum przeszło na budżet i zostało podporządkowane
Muzeum Narodowemu w Warszawie. Przez pewien czas
przechodziło jeszcze trudności kadrowe, kierownikiem była ponownie
Halina Jankowska, później mgr Maria Kieffer, następnie spełniała tę
funkcję sekretarka Ludwika Ludwigowa, wśród pracowników znajdowała
pię Maria Macieszyna, która porządkowała ofiarowany przez
siebie księgozbiór męża, a później przeszła z Towarzystwa do Muzeum.
Od 1952 roku, kiedy kierownictwo objęła Krystyna Mierzejewska
(historyk sztuki), rozpoczęte zostały pierwsze próby porządkowania zbiorów.
Kolejno otwierane były nowe działy: archeologii (1952), przyrody
(1954), geologii (1955) i historii (1956), organizowane przy współpracy
mgr J. Antoniewicza z Państwowego Muzeum Archeologicznego, mgr
J. Bielikowskiego z Zakładu Mineralogii Uniwersytetu Warszawskiego oraz
mgr M. Fangor i S. Hempel, nauczycielek przyrody z Płocka. Dział historyczny
obejmował również historię ruchu robotniczego oraz współczesną
sytuację miasta, m. in. modele sprzętu produkcyjnego w największych
płockich zakładach pracy.
W roku 1958/59 otwarto ostatnią ze stałych ekspozycji ilustrujących
dzieje Płocka i regionu, obejmującą kulturę i sztukę ludową Mazowsza
Płockiego 37 .
Niezależnie od kolejno uruchamianych ekspozycji stałych Muzeum
organizowało pewną liczbę wystaw czasowych, różnorodnych tematycznie
i dostosowanych wielkością do istniejących warunków. Już w 1950 r.,
a więc w pierwszym roku działalności w charakterze placówki państwowej,
zorganizowano dwie wystawy: „Myśl rewolucyjna na drodze do
socjalizmu" i wystawę kościuszkowską, które zwiedziło 5 009 osób.
O ogromnym zainteresowaniu Muzeum świadczy łączna frekwencja
w pierwszej połowie tego roku, która wyniosła 12 993 osoby. W 1952 r.
w programie wystaw znalazły się: „Ks. Piotr Ściegienny", „Świat starożytny"
i przygotowana przez Stowarzyszenie Historyków Sztuki wystawa
„Realizm mieszczański". Spośród pięciu wystaw zorganizowanych
w roku następnym specjalną rangę posiadała ekspozycja opracowana
przez Muzeum Narodowe w Warszawie pt. „Życie wsi w malarstwie
polskim XIX i XX wieku". Z równym zainteresowaniem przyjęto prezentację
portretu europejskiego z XVI—XVIII wieku 38 . Od 1955 roku
w wystawach czasowych, organizowanych zresztą na coraz mniejszej
powierzchni, zaczęła dominować plastyka współczesna, będąca efektem
nawiązanej współpracy z Centralnym Biurem Wystaw Artystycznych.
31