Commentarii ad Homeri Iliadem i.pdf

καιριωτέραντοῦ ᾤχετο. τοιοῦτον καὶ τὸ «οὐρῆας ἐπῴχετο» καὶ πρὸ αὐτοῦ τὸ «ἱστὸν
ἐποιχομένην». τὸ δὲ καλέσσατο οὐ κοινόν, ὡς τὸ ἐκάλεσεν, ἀλλὰ Ἀττικόν, ὡς καὶ
τὸ»καλοῦμαι Στρεψιάδην» παρὰ τῷ Κωμικῷ.] (ῃ. 54) Ὅτι πολλάκις ἄλλα μέρηλόγου
ἀντὶ ἄλλων λαμβάνονται διὰ τὴν πρὸς ἄλληλα συγγένειαν, οἷον ἀπαρέμφατα ἀντὶ
ὀνομάτων, ὡς ἐν τῷ «περίεστε μὲν τῇ βουλῇ, περὶ δ' ἐστὲ μάχεσθαι»ἤγουν περίεστε δὲ
καὶ ὑπερέχετε καὶ ἐν τῇ μάχῃ. λαμβάνονται δὲ καὶ μετοχαὶἀντὶ ὀνομάτων, ὡς ὅτε τὴν
τοῦ δεῖνός φαμεν ἐρωμένην ἀντὶ τοῦ γυναῖκα καὶνόσον οὐλομένην τὴν ὀλεθρίαν. καὶ
ὀνόματα ἀντὶ ἐπιρρημάτων, ὡς τὸ πλατὺχαίνειν ἀντὶ τοῦ πλατέως καὶ ὠκὺ βαδίζειν
ἀντὶ τοῦ ταχέως. καὶ ἀντωνυμίαιδὲ ἀντὶ ἐπιρρημάτων, ὡς τὸ ἄλλῃ ἀντὶ τοῦ ἀλλαχοῦ
καὶ ταύτῃ ἀντὶ τοῦ οὕτω. 1.72 καὶ σύνδεσμος δὲ ἀντὶ προθέσεως λαμβάνεται, οἷον ὁ ˉδˉε
ἀντὶ τῆς ˉεˉιˉς ἐν τῷ[Πυθῶδε ἤγουν εἰς Πυθὼ] καὶ ἀγορήνδε καὶ φύγαδε καὶ οἴκαδε
ἀντὶ τοῦ εἰςἀγορὰν καὶ εἰς φυγὴν καὶ εἰς οἶκον. ἔστι δὲ ἐξ ἀντιστρόφου καὶ πρόθεσιν
εὑρεῖνποτε λαμβανομένην ἀντὶ συνδέσμου, ὡς ὅτε τις εἴπῃ, ὅτι ἐκ τῶνδε τάδε γενήσεται
τουτέστιν ἕνεκεν τούτων τάδε συμβήσεται. ἐνταῦθα γὰρ ἡ ˉἐˉκ πρόθεσιςἰσοδυναμεῖ
συνδέσμῳ τῷ ἕνεκεν. οὕτω δὲ πολλάκις νοεῖται καὶ τὸ ἐπὶ τούτοιςἀντὶ τοῦ διὰ ταῦτα καὶ
ἕνεκεν τούτων. καὶ ὁ εἰπὼν δὲ ὅτι ὁ μῦθος κοινός ἐστι τῶνῥητόρων ἐκ παραινέσεως
ἀντὶ συνδέσμου τοῦ ἕνεκεν τὴν ἐκ πρόθεσιν ἔλαβε. καὶταῦτα μὲν οὕτως. [Ἰστέον δὲ ὅτι,
ὡς ἐν τῷ τοιόσδε, τοσόσδε, τηλικόσδε, ὅδε,ἥδε καὶ τοῖς ὁμοίοις, οὕτω καὶ ἐν τῷ
πόλεμόνδε, Πυθῶδε, φύγαδε, οἴκαδε,Ἄϊδόσδε καὶ τοῖς τοιούτοις, δυνατὸν ἐπέκτασιν μὲν
εἶναι τὴν ˉδˉε συλλαβήν,λαμβάνεσθαι δ' ἔξωθεν πρόθεσιν χάριν συντάξεως ἐντελοῦς,
ὁποῖόν τι γίνεταικαὶ ἐν τῷ «τόδ' ἱκάνεις», ἤγουν εἰς τόδε τὸ χωρίον, καὶ ἐν τῷ τῇδε, ὅ
ἐστιν ἐνταύτῃ τῇ ὁδῷ τυχὸν ἢ τῇ κώμῃ. ὅτι δὲ ἐπέκτασιν ποιεῖ οὐ μόνον τὸ ˉι ἐν
τῷοὑτοσί καὶ νυνί καὶ ἐνταυθί κατὰ τὸν τεχνικὸν Γεώργιον καὶ ὄψι, ὅθεν καὶὀψιμαθής,
καὶ νυνμενί, φησί, καὶ νυνγαρί ἀντὶ τοῦ νῦν, ἀλλὰ καὶ τὸ ˉη ἐν τῷ ὁτιήκαὶ τίη ἀντὶ τοῦ
τί βαρυτόνως ἢ κατά τινας τιή ὀξυτόνως καὶ ἐπειή ἀντὶ τοῦἐπειδή. ἔτι δὲ καὶ ἡ ˉθˉα
συλλαβὴ ἐν τῷ ἦσθα καὶ ἔφησθα καὶ τοῖς ὁμοίοις,ὁμοίως δὲ καὶ τὸ ˉδ μετὰ τοῦ ˉι, οἷον
ὁδὶ καὶ νυνδὶ ἀντὶ τοῦ νῦν καὶ ἐνθαδί, τὰπλείω δὲ μᾶλλον ἡ ˉδˉε συλλαβή, δῆλόν ἐστι.
ταύτῃ δὲ τῇ ἐπεκτάσει χαίρειμάλιστα ἡ ποίησις, ὡς δηλοῖ καὶ τὸ ἄστυδε, ἅλαδε, πόλινδε,
Τροίηνδε. οὕτω δὲκαὶ τὸ κλισίηνδε, περὶ ἧς κλισίης ἑτέρωθι ῥηθήσεται.] Ἀγορὰ δὲ ὁ
τόπος τε τῆςσυνάξεως καὶ τὸ πλῆθος δὲ τὸ συναγόμενον καὶ αὐτὴ ἡ δημηγορία. παρὰ
δὲἩροδότῳ κεῖται καὶ πόλις Θρᾳκία καλουμένη Ἀγορά. ὅτι δὲ ἡ βουλευτικὴ ἀγορὰ
τίμιόν τι καὶ θεῖον πρᾶγμα, δηλοῖ καὶ τὸ ∆ιὸς Ἀγοραίου βωμὸν ἱδρῦσθαιἀλλαχοῦ τε καὶ
κατὰ Ἡρόδοτον περὶ Σικελίαν. Ὅτι πιθανὸς ἀεὶ ἐν τοῖς πλάσμασιν ὢν ὁ ποιητὴς
τοιοῦτος καὶ ἐνταῦθά ἐστι περὶ τὰς ἡμέρας τοῦ λοιμοῦ.εἰ μὲν γὰρ περὶ πρώτην εὐθὺς
ἡμέραν ἢ δευτέραν ἢ τρίτην τὸ τῆς νόσου 1.73 ἐζητεῖτο αἴτιον, ἀπίθανος καὶ οὐκ
εὔπλαστος ὁ λόγος ἦν. τί γὰρ ἰδὼν βαρὺ ὁἈχιλλεὺς ζητήσει τὴν αἰτίαν; πόθεν δὲ καὶ
στοχάσεται, ὅτι μηνίει Ἀπόλλων ὁ τῷ λοιμῷ ἐπιστατῶν, μηδενὸς παραδόξου συμβάντος;
ἐπεὶ δὲ παρῆλθον ἤδηἐννέα ἡμέραι τόσον χωσαμένου Ἀπόλλωνος καὶ τὸ κακὸν δέον ὂν
κατὰ τοὺςπαλαιοὺς ἐν τοσαύταις ἡμέραις ὑπολωφῆσαι, εἰ μὴ θεόθεν ἦν, τὸ δὲ ἐπὶ
πλέονπροάγεται, τότε δὴ ζητεῖται τὸ αἴτιον. Ἀχιλλεὺς δὲ ζητεῖ τὴν αἰτίαν καὶ οὐκἄλλος
τις τῶν Ἑλλήνων, ὡς μὲν Ὅμηρος λέγει, ἐπεὶ αὐτῷ ἐν φρεσὶν ἔθετο Ἥρα κηδομένη τῶν
∆αναῶν διά τε τὸ ὑβρισθῆναι ὑπ' Ἀλεξάνδρου τοῦ Τρωὸς καὶ θέλειν τὴν τῶν Ἑλλήνων
σωτηρίαν ἐπὶ βλάβῃ τῶν Τρώων καὶ ὅτι καὶ τὸτῶν Ἀργείων πρωτόθετον Ἄργος αὐτῆς
ἦν, ὅθεν Ἀργεία ἐλέγετο, ὅ ἐστι Πελοποννησία. ὡς δὲ ἡ ἀλληγορία φησίν–Ὅμηρος γὰρ
πολλαχοῦ ἐπικρύπτει ποιητικώτερον τὰς ἀληθεῖς αἰτίας–ὁ Ἀχιλλεὺς τὴν τοῦ λοιμοῦ
Ερευνητικό έργο: ∆ΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ. Εργαστήριο ∆ιαχείρισης Πολιτισµικής Κληρονοµιάς, www.aegean.gr/culturaltec/chmlab.
Χρηµατοδότηση: ΚΠ Interreg ΙΙΙΑ (ETΠΑ 75%, Εθν. πόροι 25%). Πανεπιστήµιο Αιγαίου, Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006.
Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού µε αναφορά στην πηγή προέλευσής του.
46