Commentarii ad Homeri Iliadem i.pdf

[ὁδοιδόκουδίκην] καὶ δέδεκται τὸ θηρώμενον. (ῃ. 106 ετ 108) Τὸ δὲ ἀρρενικῶς λεχθέν
«ὅνποτε βεβλήκει» οὐκ ἐᾷ ἐπίκοινον ὄνομα εἶναι τὸ αἴξ. ἰδοὺ γὰρ ὁ αἴξ, οὗθηλυκὸν
πάντως ἡ αἴξ. (ῃ. 109) Ὅτι μετρῶν ὁ ποιητὴς τὰ τοῦ ῥηθέντοςαἰγὸς κέρατά φησι· «τοῦ
κέρα ἐκ κεφαλῆς ἑκκαιδεκάδωρα πεφύκει», ὡς εἶναικατά τινας ὁμοῦ ἄμφω σπιθαμῶν
πέντε καὶ δώρου ἑνός, ἀνὰ μέρος δὲ ἑκάτερονἀνὰ δύο σπιθαμῶν καὶ μικρόν τι πρός.
τρίτον γὰρ σπιθαμῆς τὸ δῶρον, ὃ λέγεταικαὶ παλαιστή θηλυκῶς καὶ ὁ παλαιστής
ἀρσενικῶς. ἔστι δὲ διάστημα τετραδάκτυλον. καὶ οὕτω μὲν ὁ ποιητὴς λέγει οὐδὲν
ἀπίθανον ἱστορῶν, ὡς ἡ πεῖραδιαδείκνυσι πολλαχοῦ. τί γὰρ μέγα δισπίθαμον κέρας
ἀγρίου αἰγός, εἴγε καὶ ἓνκαθ' αὑτὸ μόνον ὦπται καὶ ὑπὲρ τέσσαρας σπιθαμὰς καὶ ἕως καὶ
ὑπὲρ 1.712 ἑπτά. φασὶ δὲ καὶ ἐν ∆ήλῳ τῇ νήσῳ ἀνακεῖσθαι κέρατα ἐκ τῶν κατ'
Ἐρυθρὰνθάλασσαν τόπων, κριοῦ μὲν δίπηχυ καὶ δακτύλων ὀκτώ, ἱστῶν μνᾶς
εἰκοσιέξ,τράγου δὲ πήχεων δύο καὶ σπιθαμῆς σταθμοῦ ἴσου. Ὅρα δέ, ὅπως
ἑξκαίδεκαὀφείλων εἰπεῖν ὁμοίως τῷ ἕξκλινον καὶ τῷ Ἕξγυιον, ὃ πόλις ἐστὶ Σικελίας
ἓξἀγυιὰς ἔχουσα κατὰ τὸν τὰ Ἐθνικὰ γράψαντα, ὁ δὲ ἑκκαίδεκα λέγει, τραπέντοςτοῦ ˉξ
εἰς ˉκ διὰ συγγένειαν ὡς καὶ ἐπὶ τῆς ˉἐˉξ προθέσεως. οὕτω που καὶ χρόνοςἑξάμηνος
ἕκμηνος λέγεται καὶ τὸ ἕκτον δὲ ἐκ τοῦ ἕξ οὕτω παρωνόμασται.Ἰστέον δέ, ὅτι εἰς
κέντρωνα ἤγουν εἰς Ὁμηρόκεντρον τὸ ἐπὶ Πανὸς συνετέλεσέ τινι τὸ «τοῦ κέρα ἐκ
κεφαλῆς» καὶ ἑξῆς, ὡς τοῦ Πανὸς κερασφόρου ὄντος κατὰτὸν μῦθον. ῥηθήσεται δέ ποτε
σκωπτικῶς καὶ κατὰ Πανικοῦ ἀνδρὸς κοινότερον.[̓Ιστέον δὲ καί, ὅτι τοῦ πεφύκει, ὅ ἐστι
βεβλαστήκει, οὐκ ἔστι καιριωτέραλέξις ἐπὶ κεράτων, ἅπερ ὕστερον τοῖς κερασφόροις
φύονται]. (ῃ. 110 ς.) Ὅτιγοργῶς διασκευάζων ὁ ποιητὴς τόξου κατασκευὴν οὕτω φησί·
«καὶ τὰ μέν»,λέγει δὲ τὰ κέρατα, «ἀσκήσας κεραοξόος ἤραρεν», ἤγουν ἥρμοσε, «τέκτων,
πᾶνδ' εὖ λειήνας χρυσέην ἐπέθηκε κορώνην», εἰς ἣν δηλαδὴ ἐνίεται ἡ νευρά. καὶ
ὅρα,ὅτι καὶ τὸν τοῦ τόξου τεχνίτην τέκτονα γενικῶς καλεῖ, κεραοξόον μέντοι
πρὸςεἰδικὴν διαστολὴν τῶν λοιπῶν τεκτόνων, [οὗ ἡ συνθετικὴ ἀναλογία κατὰ
τὸδορυξόος, λαοξόος, ἤτοι λιθοξόος, καὶ τὰ ὅμοια.] Ἀσκῆσαι δὲ καὶ νῦν τὸἐπιμελείας
ἀξιῶσαι, [ἵνα εἴη ὥσπερ νῆμα ἀσκητόν, οὕτω καὶ ἀσκητὰ κέρατα. Τὸδὲ ἤραρεν
ἀναλόγως ἔχει. οὐ μὴν τοιοῦτον καὶ τὸ ἄραρεν, οὗ μετοχὴ ἀραρώς.ἐκεῖνο γὰρ
Ἰωνικώτερον ὂν διέβη καὶ εἰς Ἀττικισμόν.] (ῃ. 111) Λειᾶναι δὲ τὸ ξέσαι ἢ ῥινῆσαι. Ἡ δὲ
Ὁμηρικὴ χρυσῆ κορώνη καὶ εἰς παροιμίαν ἔπεσε καὶ ὁ ἀγαθὸν τέλος τοῖς φθάσασιν
ἐπιθεὶς χρυσέην ἐπιθεῖναι τῷ παντὶ κορώνην 1.713 λέγεται. ἡ δὲ χρυσῆ κορωνὶς ἴσως
μὲν καὶ ἐκ ταύτης τῆς κορώνης ὑπεκορίσθη,ἴσως δὲ καὶ ἐκ τῆς τὰς θύρας συναπτούσης.
λέγεται δὲ κορώνη τόξου τροπικῶς,καθὰ καὶ θύρας, ὡς καὶ ἀλλαχοῦ δηλοῦται, ἀπὸ τῆς
ζωϊκῆς, ἧς πρὸς διαφορὰνδοκεῖ ἀστείως αὕτη χρυσέα κληθῆναι, ὡς μὴ κατ' ἐκείνην
οὖσα μέλαινα.(ῃ. 112 ς.) Ὅτι τὸ εἰς γῆν θεῖναι τὸ τόξον πρὸς τῇ γῇ ἀνακλῖναί φησιν.
ὅτιδὲ τὸ εἰς γῆν ἀνακλῖναι ὅμοιόν ἐστι τῷ καταθεῖναι, δηλοῖ εἰπών· «καὶ τὸ μὲνεὖ
κατέθηκε τανυσάμενος», [ὃ καὶ τανύσας λέγεται κατὰ τὸ «οὐ δύναμαιτανύσαι».] (ῃ. 113)
Ὅτι πρόσθε τοῦ Πανδάρου σάκεα σχέθον, ἤγουν ἔσχον,ἐσθλοὶ ἑταῖροι συγκρύπτοντες
ἐκεῖνον, ἵνα λάθῃ βαλὼν τὸν Μενέλαον. οὔκουνμόνος φαῦλος ὁ Πάνδαρος, ἀλλὰ
συνεξομοιοῦνται αὐτῷ καὶ οἱ ὑπ' αὐτόν, ὅπερὡς τὰ πολλὰ γίνεται. (ῃ. 117) Ὅτι τὸν
ὀϊστόν, ὃν ἐξείλετο Πάνδαρος, ἤτοιἐξήγαγεν ἢ ἐξελέξατο, εἰς τὴν κατὰ Μενελάου
βολήν, ἀβλῆτα καλεῖ Ὅμηροςεἰπών· «αὐτὰρ ὃ σύλα πῶμα φαρέτρης, ἐκ δ' ἕλετ' ἰὸν
πτερόεντα μελαινάωνἕρμ' ὀδυνάων». Ἔστι δὲ ἀβλὴς ὁ μήπω βληθείς, ὅ ἐστι ἀφεθεὶς
κατά τινος. διὸκαὶ ἀθετοῦσι τὴν λέξιν οἱ παλαιοὶ φάμενοι μὴ εἰωθέναι τὸν ποιητὴν τὸ
βάλλεινἐπὶ τοῦ ἁπλῶς ἀφιέναι τιθέναι. αἰτιῶνται δὲ καὶ τὸ ἕρμα λέγοντες, ὅτι οὐχ'
Ερευνητικό έργο: ∆ΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ. Εργαστήριο ∆ιαχείρισης Πολιτισµικής Κληρονοµιάς, www.aegean.gr/culturaltec/chmlab.
Χρηµατοδότηση: ΚΠ Interreg ΙΙΙΑ (ETΠΑ 75%, Εθν. πόροι 25%). Πανεπιστήµιο Αιγαίου, Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006.
Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού µε αναφορά στην πηγή προέλευσής του.
434