Commentarii ad Homeri Iliadem i.pdf

ὅτι τε πιθανῶς κρατερὸς αἰχμητὴςὑπόκειται ὁ Λαοδόκος, ἵνα ῥᾷον αὐτῷ πεισθείη ὁ
Πάνδαρος, εἴγε καὶ ἀριστεὺςἐκεῖνος ὢν εἰς ἔργον τοῦτον προκρίνει ἐπίπροσθεν ἑαυτοῦ
θέμενος, καὶ οὐδὲτόξων εὖ εἰδώς, ἀλλ' αἰχμητής. ὡς εἴγε τοξότης ἦν ὁ Λαοδόκος, εἶχεν
ἂν 1.706 ὑπιδέσθαι τοὺς αὐτοῦ λόγους ὁ Πάνδαρος, διὰ τί τοῦτον ἐρεθίζει καὶ μὴ
αὐτὸςἐθέλει ὀϊστεύειν Μενελάου, ὃ παραφράζων Ὅμηρος ἐπιπροεῖναι Μενελάῳ
φησὶπικρὸν ὀϊστόν. καὶ ὅτι ἡ ὁμιλοῦσα τῷ ἄφρονι Πανδάρῳ Ἀθηνᾶ, ὥστε συγχέαιτοὺς
ὅρκους καὶ οὕτως ἀσεβεῖν ἀναπείθουσα, αὐτός ἐστιν ὁ τοῦ Πανδάρου νοῦςκαὶ ἡ ἐν αὐτῷ
δεινότης, ἡ ἀληθῶς μὲν πονηρία, δοκοῦσα δὲ ἐκείνῳ φρόνησιςκαὶ ἀγχίνοια, ὡς
ὑπεμφαίνεται ἐν τῷ· «ἀγχοῦ δ' ἱσταμένη προσηύδα» προϊσχομένη ἐλπίδας, ὡς χάριν μὲν
καὶ κῦδος ἄροιτο πρὸς τοῦ λαοῦ, μάλιστα δὲ τῷἈλεξάνδρῳ ἀρέσοι βαλὼν καὶ ἀνελὼν
τὸν Μενέλαον. (ῃ. 93–104) Φησὶ γοῦν·»ἦ ῥά νύ μοί τι πίθοιο, Λυκάονος υἱὲ δαΐφρον,
τλαίης κεν Μενελάῳ ἐπιπροέμενταχὺν ἰόν, πᾶσι δέ κε Τρώεσσι χάριν καὶ κῦδος ἄροιο,
ἐκ πάντων δὲ μάλισταἈλεξάνδρῳ βασιλῆϊ, τοῦ κεν δὴ πάμπρωτα πάρ' ἀγλαὰ δῶρα
φέροιο, αἴ κενἴδῃ Μενέλαον ἀρήϊον σῷ βέλεϊ δμηθέντα πυρῆς ἐπιβάντ' ἀλεγεινῆς. ἀλλ'
ἄγεὀΐστευσον Μενελάου» καὶ ἑξῆς. ἐπελέξατο δὲ τὸν Πάνδαρον ἡ Ὁμηρικὴδεινότης καὶ
ὡς ἐπίκουρον, τοῖς γάρ τοι ἐγχωρίοις Τρωσὶ πᾶσιν ἶσα κηρὶ ὁ Ἀλέξανδρος ἤχθετο, καὶ
ὡς τοξότην, ἵνα νομισθῇ ὁ Ἀλέξανδρος παρεκβὰς τὸνδιαμετρητὸν χῶρον, οὕτω λαθὼν
τοξεῦσαι κατὰ Μενελάου. ἔτι δὲ καὶ ὡςἄριστον ἐν τοξόταις, εἴγε καθ' Ὅμηρον αὐτὸς ὁ
Ἀπόλλων τὸ τόξον αὐτῷ ἔδωκε. καὶ ὡς φιλοχρήματον δὲ καὶ σμικρολόγον, καθὰ δηλοῖ
καὶ ἡ θυσία, ἣνἄρτι Λυκηγενέϊ κλυτοτόξῳ Ἀπόλλωνι ἐπαγγέλλεται, σμικροπρεπὴς οὖσα,
καὶταῦτα ἐπ' ἀναγκαίοις. ἄρνες γὰρ ἀτελεῖς καὶ οὐ κατὰ τοὺς ἀρνειοὺς τέλειοι,οὐδὲ
ταῦροι καὶ αἶγες, ὁποῖα Χρύσης καλλιερεῖ ὁ τὰ τοῦ θύειν ἀπόρρηταεἰδώς. δηλοῖ δὲ τὸ
αὐτὸ καὶ ὁ καιρὸς τῆς θυσίας. οὐ γὰρ νῦν ἀρνῶν πρωτογόνωνἐθέλει ῥέξειν κλειτὴν
ἑκατόμβην, ἀλλὰ οἴκαδε νοστήσας ἱερῆς εἰς ἄστυ Ζελείης,ὡς ἐκεῖσε τὰ τοιαῦτα εὑρήσων
εὐπόριστα, Ἀθηνᾶς καὶ τὸ τοιοῦτον ἐπιβλαβὲςτῷ φαύλῳ ὑποθεμένης, εἴτε τῆς μυθικῆς
εἴτε τῆς κατ' αὐτὸν δοκούσης φρονήσεως. ἔτι δηλοῖ τὸ τοῦ Πανδάρου γλίσχρον καὶ ἡ ἐπὶ
Τροίαν αὐτοῦ δίχα ἵππωνστρατεία, ἵνα μὴ κατατρύχωσιν αὐτόν, ὡς ἐκεῖνός φησι, τῇ
δαπάνῃ τούτου.καὶ τὸ ἔθνος φύσει ἐπίορκόν τε καὶ ἄπιστον. ἐκ πατέρων γὰρ ἱστοροῦσιν
αὐτὸτοιούτων κατάγεσθαι λέγοντες, ὅτι Τριόπας Περραιβῶν τύραννος οὕτωςὠμὸς ἦν,
ὥστε ὁ υἱὸς Καρνάβας κτείνας αὐτὸν τυραννοκτονίας γέρας ἔλαβεπαρὰ τῶν πολιτῶν,
φυγάς τε ἥκων εἰς Βρένθιν τῆς Τροίας καὶ καθαρθεὶς ὑπὸ Τρωὸς καὶ λαβὼν ἔδαφός τι
κτίζει Ζέλειαν. τοίης γενεῆς τε καὶ αἵματος ἦν ὁ 1.707 τοὺς ὅρκους ἄρτι συγχέας. (ῃ. 88–
91) Ἰστέον δὲ καί, ὅτι τὸν Πάνδαρονἀντίθεον ὁ ποιητὴς λέγει καὶ ἀμύμονά τε κρατερόν
τε, ὀνομάζων αὐτὸν συνήθωςἐξ ὧν ἔχει καλῶν. τοὺς δὲ περὶ αὐτὸν κρατερὰς στίχας
ἀσπιστάων λέγει «λαῶν»ἢ ἀνδρῶν, «οἵ οἱ», φησίν, «ἕποντο ἀπ' Αἰσήποιο ῥοάων», οὗ
Αἰσήπου καὶ ἡ Βοιωτία μέμνηται. Σημείωσαι δὲ καί, ὅτι ἕτερος ἦν παλαιὸς ἥρως
Πάνδαρος.φησὶ γοῦν ὁ Γεωγράφος οὕτω· ὑπόκειται τῷ Κράγῳ Πίνναρα, μεγίστηπόλις
Λυκίας, ἔνθα Πάνδαρος τιμᾶται, τυχὸν ὁμώνυμος τῷ Τρωϊκῷ, (ὡς καὶ»Πανδαρέου
κούρη χλωρηῒς ἀηδών»), καὶ τοῦτον γὰρ ἐκ Λυκίας φασί. (ῃ. 89) Λυκάονος δὲ υἱὸς ὁ
ῥηθεὶς Πάνδαρος, ὁ καὶ ἐν τῇ Βοιωτίᾳ ἱστορηθείς, οὗ δὴ Λυκάονος ἡ κατὰ τὴν εὐθεῖαν
παραλήγουσα ἐκτείνεται. διὸ καὶ συστέλλει τὸ ˉω ἐντῇ γενικῇ, ὁμοίως τῷ Μαχάων
Μαχάονος καὶ τοῖς τοιούτοις. φησὶ γοῦν· «εὗρε Λυκάονος υἱόν», ὅπερ ἀσυνδέτως ἐρρέθη
συσχηματισθὲν γοργῶς τῇ κατεπείξειτῆς Ἀθηνᾶς. (ῃ. 90) Ἰστέον δέ, ὅτι στρατηγῷ
παρατεταγμένῳ ἁρμόττει τὸ «ἀμφὶ δέ μιν κρατεραὶ στίχες ἀσπιστάων λαῶν, οἵ οἱ
ἕποντο» (ῃ. 94) καὶ ὅτι τὸτλαίης δυσχέρειαν ἐμφαίνει ἔργου, ὡς τοῦ Πάριδος μὴ
Ερευνητικό έργο: ∆ΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ. Εργαστήριο ∆ιαχείρισης Πολιτισµικής Κληρονοµιάς, www.aegean.gr/culturaltec/chmlab.
Χρηµατοδότηση: ΚΠ Interreg ΙΙΙΑ (ETΠΑ 75%, Εθν. πόροι 25%). Πανεπιστήµιο Αιγαίου, Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006.
Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού µε αναφορά στην πηγή προέλευσής του.
431