Commentarii ad Homeri Iliadem i.pdf

κατὰσῶμα, ὁποία καὶ ἡ τῆς ῥίνης παρὰ τῷ Ὀππιανῷ καὶ ἡ τοῦ κατὰ τοὺς κωμικοὺς 1.206
αἰδοίου, [ὃ καὶ κριθὴν ἐκεῖνοι καθ' ὅμοιον λόγον ἐκάλεσαν. καὶ οὕτω μὲν οἱ παλαιοὶ αὖ
ἔρυον.] (ῃ. 460) Τοὺς δὲ μηροὺς κνίσσῃ τουτέστι πιμελῇ καλύπτοντεςἔκαιον, [ἧς δὴ
κνίσσης τῆς καὶ προγραφείσης ὄνομα σῴζεται μέχρι καὶ νῦνπαρὰ τοῖς κνισσάριον
καλοῦσιν αὐτήν.] (ῃ. 461) Ἔκαιον δὲ δίπτυχα ποιοῦντεςἤγουν δίπλωμα τῇ πρὸς
ἀλλήλους ἐπιθέσει τῶν μηρῶν ἢ μάλιστα διπλοῦντεςἐν αὐτοῖς τὴν κνίσσαν. ἦν γὰρ
σπουδὴ ὁλοκαυτωθῆναι τοὺς μηροὺς λαμπρῷκαταφλεχθέντας πυρί, ὡς, εἴγε μὴ τοῦτο
ἀπέβαινεν, ἀπαίσιον ἦν τοῖς Ἕλλησι τὸγινόμενον καὶ οὐκ ἐδόκουν καλλιερεῖν, ὁπηνίκα
κατὰ τὴν τραγῳδίαν οἱ μηροί»καταρρυεῖς καλυπτῆς ἐξέκειντο πιμελῆς». καὶ οὕτω μὲν
τοὺς μηροὺς ὥς τιτίμιον ὡλοκαύτουν ἐξαιροῦντες ἀπὸ τῶν ἄλλων τοῦ ζῴου μερῶν διὰ
τὸ συντελεῖντοῖς ζῴοις εἰς βάδισίν τε καὶ εἰς γένεσιν τῇ προέσει τοῦ σπέρματος. τῶν
δὲλοιπῶν τοῦ ζῴου μελῶν μικρά τινα ἐκτέμνοντες οἷόν τινας ἀπαρχὰς τοῦ ὅλουζῴου
ἐπετίθουν αὐτὰ τοῖς διπτύχοις. καὶ τοῦτο ὠμοθετεῖν ἐκάλουν τὸ τοῖς μηροῖςὠμὰ
πάντοθεν ἀκρωτηριάζοντας κρεάτων ἐπιτιθέναι τμήματα, ὡς δοκεῖν κατὰτοὺς παλαιοὺς
ὅλα οὕτω τὰ μέρη τοῦ ἱερείου καρποῦσθαι. Τινὲς μέντοι ὠμοθετεῖν ἄλλως εἶπον ὡς ἀπὸ
τοῦ ὤμου. ἐν γοῦν ῥητορικῷ Λεξικῷ εὕρηται οὕτως·ὠμοθέτησαν. τὸ ἀφ' ἑκάστου
μέλους τοῦ ἱερείου ἀπετέμοντο καὶ ἀπήρξαντοἀπ' ὤμου καὶ ἐνέβαλον εἰς τὰ μηρία κατὰ
τὴν θυσίαν. καὶ οὕτω μέν πωςὠμοθέτουν θύοντες. (ῃ. 464) Κατακαυθέντων δὲ τῶν
μηρῶν τότε δὴ πρὸ τοῦφαγεῖν ἐμερίζοντο ἑαυτοῖς εἰς βρῶσιν τὰ τῷ σπληνὶ
παρωνυμούμενα σπλάγχνα τουτέστι τὰ ἐντοσθίδια, σπλῆνα, καρδίαν, ἧπαρ. τοῦτο γὰρ
δηλοῖ τὸ»σπλάγχνα ἐπάσαντο». δηλοῦντες ἐνδιαθέτως ἐκ ψυχῆς τελεῖν τὴν θυσίαν.
Ἔστιδὲ πάσασθαι τὸ γεύσασθαι, ἀφ' οὗ καὶ «ἄπαστος ἐδητύος» ὁ ἄγευστος,
[ὧνπροϋπάρχει τὸ πῶ, τὸ κτῶμαι. ὅθεν καὶ τὸ πῶϋ καὶ πηός ὁ ἐξ ἀγχιστείαςἐπίκτητος
συγγενὴς καὶ πολυπάμμων ὁ πολυθρέμμων, εἴτ' οὖν πολύκτητοςταὐτὸν δὲ φάναι
πολυκτήμων.] (ῃ. 465 ς.) Ἐπεὶ δὲ καὶ τοῦτο ποιήσειαν, τότεδὴ τὰ μελεϊστὶ τμηθέντα
μιστύλλοντες τουτέστιν εἰς μεῖστα, ὅ ἐστι σμικρότατα,κόπτοντες ἀμφ' ὀβελοῖσιν
ἔπειρον ἢ πεμπωβόλοις, περὶ ὧν κατωτέρω εἰρήσεται,καὶ περιφραδέως ὀπτῶντες
ἤσθιον. καὶ ταῦτα μὲν ἱστορεῖ περὶ Ἑλλήνων 1.207 ὁ ποιητής. Ὁ δὲ Γεωγράφος οἶδε
Περσικὴν ἑτεροίαν θυσίαν γράφων οὕτω·»θύουσιν ἐν ὑψηλῷ τόπῳ Πέρσαι τὸν οὐρανὸν
ἡγούμενοι ∆ία. τῶν δὲ ἱερείων οἱμάγοι τὰ κρέα διελόμενοι τοῖς θεοῖς οὐδὲν ἀπένεμον
λέγοντες τῆς ψυχῆς τοῦἱερείου δεῖσθαι τὸν θεόν, ἄλλου δὲ οὐδενός. τοῦ δὲ ἐπίπλου
μικρόν τι ἐπὶ τὸ πῦρτιθέασιν». (ῃ. 462) Ἰστέον δὲ ὅτι τε τὰς σχίζας εἰς ἐντελείαν
διασκευῆςπαρέλαβεν ἁπλῶς οὕτως ὁ ποιητὴς καὶ ὅτι τὰ μηρὰ οἱ ἀνωτέρω κείμενοι
μηροὶμετέπλασαν καὶ ὅτι, [ὡς καὶ προεφάνη,] ὁ σπλὰν ∆ωρικῶς ἤγουν ὁ σπλὴνπαράγει
τὰ σπλάγχνα κατὰ τοὺς παλαιούς. καὶ ὅτι μιστύλλειν μὲν παρὰ τῷποιητῇ, ὡς εἴρηται, τὸ
διαιρεῖν εἰς μερίδας μικράς, παρὰ δὲ τοῖς Ἀττικοῖςμιστυλᾶσθαι κατὰ δευτέραν συζυγίαν
περισπωμένης τὸ διὰ μιστύλης, ὅ ἐστιδιὰ κοίλου ἄρτου, ζωμὸν ἀρύεσθαι, ἴσως δὲ καὶ τὸ
ἐν μικροῖς ἀρτίσκοις, ὡςδηλοῖ τὸ «μεμιστυλημένοι ἐπ' ὀλιγίστοις ἀλφίτοις». Σημείωσαι
δὲ καί, ὅτικατὰ τοὺς παλαιοὺς τὸ μὲν μεῖστον, ὅ ἐστι τὸ σμικρότατον, διὰ
διφθόγγουγράφεται ὡς ἀπὸ τοῦ μεῖον, [καθὰ καὶ ἀπὸ τοῦ πλεῖον τὸ πλεῖστον,] αὐτὸ δὲ
τὸμιστύλλειν τὸ ˉε τῆς διφθόγγου ἀπέβαλε. τὸ δ' αὐτό, φασί, πέπονθε καὶ τὸμικρὸν ἀπὸ
τοῦ μεῖον γενόμενον. καὶ γὰρ τὸ μὲν μεῖον διὰ διφθόγγου, τὸ δὲμικρὸν τὴν διὰ τοῦ ˉι
ἔχει γραφήν, ὅπου γε καὶ τὸ μεῖστον, οὐδὲν καινόν, εἰ διὰτοῦ ˉι ἐγράφη, ὡς τὸ χερείων
χείριστος, ἀρείων ἄριστος. (ῃ. 466) Κἀκεῖνο δὲἰστέον ὅτι, ὡς πολλαχοῦ δειχθήσεται,
ὀπτητοῖς, ὅ ἐστι κατὰ συγκοπὴν ὀπτοῖς,οἱ ἥρωες ὡς ἐπὶ πολὺ χρῶνται κρέασι καὶ
Ερευνητικό έργο: ∆ΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΑ. Εργαστήριο ∆ιαχείρισης Πολιτισµικής Κληρονοµιάς, www.aegean.gr/culturaltec/chmlab.
Χρηµατοδότηση: ΚΠ Interreg ΙΙΙΑ (ETΠΑ 75%, Εθν. πόροι 25%). Πανεπιστήµιο Αιγαίου, Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας, © 2006.
Επιτρέπεται η ελεύθερη χρήση του υλικού µε αναφορά στην πηγή προέλευσής του.
133