klikoni këtu. - Ministria e Bujqesise, Ushqimit dhe Mbrojtjes se ...

Për të dhënë një tablo më të qartë po japim një pasqyrë krahasuese të përmbajtjes së vajit
bimor, edible në fara me acide të pangopura.
Rapseed (Brasiça napus) kolza vajore ca.(circa-afërsisht) 40%
Lule dielli (Helianthus annuss) 25-30%
Soja (Glycinë max) 18-23%
Peanut (Arachis hypogeal) kikiriku 42-52%
Lini (Linum usistassimum) 32-33%
Lule kuqë (Papaver somniferum) 40-51%
Arra (Juglans regia) është marrë për referencë 58-71% (është dhënë diku më lartë.
Niveli i acidit erucik u arrit të reduktohej në më pak se 2% (dhe madje nganjëherë më pak
se 1% në totalin e acideve të ngopura)
Për ti shtuar ose komplementuar niveli i glukozinateve në farat ka qenë (rezulton e
niveleve më të ulëta se 30 umol/g% që të çon në një kualitet të lartë të ushqimit).
Në këtë shkrim, origjina, përbërja,vetitë për të gjitha (Kanolën dhe Hear olis, sinkroni që
përfshin gjithë grupin e bimëve të kësaj gjinie) janë bërë përpjekje për tu trajtuar më
shumë për të tërhequr vëmendjen specialistëve të bujqësisë dhe biznesit të industrisë së
vajit dhe nuk ka për qëllim seleksionimin e mirëfilltë. Të gjitha speciet me përmbajtje
vaji të farave që prodhojnë kanola si dhe për ushqim origjinojnë nga gjinia Brassiça
napus që i përket familjes cruciferae. Fillimisht rezulton të jetë kultivuar në Indi
pothuajse 4000 vite më parë. Një shtrirje më e madhe e kësaj bime bëhet e njohur në
Evropë në shekullin e trembëdhjetë. Speciet e kësaj gjinie ka shumë mundësi të jenë
zhvilluar, origjinuar nga i njëjti paraardhës siç ishte mustarda e vjetër (sinapis) si dhe nga
specie të tjera siç mund të këtë qenë Repa (Radish sp) apo arrugala (Eruga sp.).
Në hershmërinë e tyre, kultivarët e kolzës vajore posedonin nivele të larta të acidit erucik
qoftë në vaj si dhe në nivelin e lartë të glukosinateve që pasqyroheshin në ushqim. Prania
e këtyre komponentëve ka qenë konsideruar si një shqetësim për problemet shëndetësore.
Niveli i lartë i acideve erucike ka qenë fajësuar për prodhimin dhe depozitimin e acideve
yndyrore të ngopura që lidhen dhe me parametrat e punës së zemrës, muskujt skeletor
dhe adrenalinën si dhe për ato që nxisin apo stimulojnë rritjen.
Në aspektin e prodhimit të vajit eksperienca kanadeze mbetet me rëndësi për shumë
arsye.
Arsyeja e parë, ishte që kjo bimë ka qenë introduktuar për herë të parë në Kanada në
aspektin komercial si rrjedhojë dhe është arritur të akumulohet një eksperiencë e
konsiderueshme.
Së dyti, kanola pas introduktimit arriti në një kohë rekord të bëhet bima më me peshë në
prodhimin e vajit.
Së treti prezantohet në treg me një variacion të madh dhe me shumë përdorime.
Programet e shtimit të bimëve që kanë nisur në Kanada, në vitin 1959 kanë ngritur linja
të kolzës vajore (IHO) që përmbanin nivele të ulëta të acidit erucik tashmë të
identifikuara. Një program i rikthimit të kësaj mënyre shtimi (back - crossing) si edhe
91