klikoni këtu. - Ministria e Bujqesise, Ushqimit dhe Mbrojtjes se ...

Malok, malok dreqi - përsëri është fjala për një banor të këtyre hapësirave malore,
shpesh është përdorur dhe ne kuptimin pexhorativ, më shumë nga mos mosnjohja e
vlerave dhe të stoicizmit të malësorit. Më mirë se askush këtë stoicizëm e vizaton Mjeda:
Ku fillojnë kufijtë e gegë dy qershia lidh me ‘i rrëfanë, rrojnë dy cika me i’ nanë”.
Malësor - banor i zonave malore, me një portret jo vetëm pamor por dhe nënkupton dhe
një mençuri të mësuar në odat e burrave, Universiteti i Maleve.
Mezhda, meja, trapi, i brezares, tarracës; për të zgjidhur konfliktet kanuni përcaktonte
saktësisht se trapi, meja, mezhda, i takon arës së fqinjit sipër.
Mish në hell, fërlik në disa zona të Mbishkodrës, qiqra në hell, (fig.). Në shumë zona,
viktima e parë ka qenë qengji i Shëngjergjit që nuk ndahej nga e ëma “duke e paguar
shumë shtrenjtë më vonë”.
Mokër - dy gurë njëri mbi tjetrin si të mullirit. Kuptohet bluarja e drithërave, misër,
grurë, thekër, tepë etj, bëhej me dorë. Përdorej në zonat fshatare që nuk kishin burime uji
për të vënë lëvizje mullinjtë e blojës ose në rastet kur në dimrat e acartë nuk mund të
shkoje në mulli.
Mriz, Mriz i zanave, nga At Gjergj Fishta, ku mërzen cjapi me zile ….
(Naim Frashëri, Bagëti e Bujqësia), mjedis nën hije ose shpellë ku vapojnë
blegtoria, Mërzim, në Jug, tendë, një ngrehinë me furka, e mbuluar me barë
ose gjethe për të kaluar vapën bagëtia në mungesë të mrizeve natyrale.
Mulçerim - Të paktën në diametrin e kurorës së drurit, përdoren qoftë gjethet, e rëna,
por edhe mbeturinat e zdrukthëtarive, tallashi apo dhe gurë zalli në mungesë të tyre, për
të minimizuar evaporimin, largimin e lagështisë nga toka. Me përjashtim të gurit, çakllit,
materialet e tjera, pas dekompozimit të tyre siguronin dhe elementë ushqimor për bimën.
Kuptohet do të pengohej apo frenohej dalja e bërave të këqija për rreth trungut të bimës.
Myje gështenje (edhe në mënyrë figurative) - Zemra e gështenjës, ksilema (bot.), pjesa
e seksionit të trungut pa ekzokarpin dhe epikarpin (floema). Në kuptimin figurativ thuhej
dhe për “myje dëllinje” që nga ana anatomike nuk është e lehtë ta fiksosh për arsye të
seksionit relativisht të vogël në raport me drurët apo shkurret e tjera, ishte epitet apo
karakterizimi i njerëzve jo vetëm stoik por që kishin lënë gjurmë në komunitete me bëmat
e tyre.
Nishanet, shenjat, të destinuar për miqtë kryesor; Koka në veri, e plotë ose e ndarë
përgjysmë, bishti në zonat e Jugut, shpatullat, veshkat etj. Nuk kanë qenë të pakta dhe
konfliktet bile dhe të ashpërsuara kur nuk respektohej kodi i zonës dhe të origjinës së
miqve, mosha, largësia. Për ndarjen e këtyre shenjave, nishaneve, ngarkohej zakonisht
një i moshuar.
148