klikoni këtu. - Ministria e Bujqesise, Ushqimit dhe Mbrojtjes se ...

Kopshtie – kopshti – një ndarje e pronës, bashtinës me drejtim kryesor prodhimin e
perimeve, fillimisht për konsum vetjak dhe më vonë dhe për treg duke përfshirë dhe
fidanët, rasatin, farat e perimeve etj.
Koritë - Lug druri për të pirë ujë bagëtia apo për të marrë ushqimin.
Kovaçi, ustai i fshatit, kishte një status të veçantë në zonat myslimane, ndërsa zonat
katolike nuk kane pasur. Kovaçhana, për përgatitjen dhe kalitjen e veglave të punës, një
urë lidhëse midis zejtarisë dhe bujqësisë.
Krath – degëza të drurëve pyjor ose shkurre në momentin e fryrjes së sythave, në fund të
dimrit, i përdorur si ushqim për bagëtinë në një kohë kur ishin mbaruar rezervat dimërore
të bazës ushqimore, vërreni, vrrinit, në të folmen e disa dialekteve të Shqipërisë. Përdorej
krahas grathatelit, Erica carnea L., konsiderohet dhe si bimë mjaltëse sidomos në
periudhën kur bimët e tjera mjaltëse nuk kanë çelur, zgjuar, akoma, prralli etj.
Kseriko - Lloj misri, në Jug, populacione, ndërkohë që në shumë zona kishte
populacione si ai i Lurës, Macukullit, Reçit, Ketës, Mat, që shoqërohej me fasule,
kuptohet me cikël të shkurtër
Kuckë: Një nga format e mbajtjes së hardhisë pa mbështetje. Njihet në literaturë si forma
kupore.
Kullotë - sipërfaqe me bimësi polifite në varësi të zonave, e destinuar jo për kositje me
përjashtim të rasteve kur kishte të dy destinacionet. Në varësi të lartësisë mbi nivelin e
vendit dhe të formacionit të shkëmbit amnor mbi të cilin ishin vendosur, ato
klasifikoheshin për të imta, gjedh, shterpa, remont ose për lopë qumështi, etj. Në varësi të
këtij destinacioni, ato kanë marrë dhe emra të tillë si Fusha e Pelave etj. Regjimi i
pronësisë mbi kullotat është i komplikuar.
Në mënyre figurative, përdoret shprehja të “kullosësh pa shkop” për njerëzit që nuk
respektojnë rregullat dhe nganjëherë janë dhe të babëzitur.
Jalli, jallia - zona fushore me pjellori të lartë, p.sh për Matin, Mirditën e Dibrën, ishte
Bushneshi, Kurbin.
Mjeda e përmend në veprën e tij: Toskë e Gege, Malci, Jallia, një e tanë asht Shqipnia
e mu da ma s’duron.
Lakror, petë në disa zona, përgatitej duke shtruar petët në tepsi dhe mbi to shtohej
bollguri, (gruri i coptuar në Jug) ose qepë, presh, lakra të ziera, etj.
Lera: një mënyrë e përpunuar prej kohësh për ruajtjen e ujit, fillimisht të dëborës, atje ku
gjatë verës, thatësira bënte që të ndjehej ndjeshëm mungesa e ujit për njerëzit dhe
bagëtinë.
Guri i dëborës, në jug, një pajisje tradicionale që realizonte grumbullimin e ujit të
dëborës për të pirë apo për tu larë; bornajë në disa zona të veriut.
146