Lulëzimi Trëndafilave

Engjëjt e qiellit
Ishte koha e drekës. Duke kaluar përmes gjetheve të hurmave,
rrezet e diellit kishin ndriçuar çatinë dhe ambientin e xhamisë. I
Dërguari i Allahut (s.a.a.) qëndronte në mihrabin e xhamisë dhe po e
falte namazin. Fytyra e Imam Aliut (a.s.) ndriçonte në mesin e të gjithë
personave që ishin duke u falur. Në atë kohë, një burrë i vjetër, i lodhur
dhe me rroba të vjetra e të leckosura hyri në xhami. Ai ishte shumë i
dobët. Hodhi një vështrim rreth e përqark dhe me dhembshuri tha:
Më ndihmoni!Unë jam një plak që kam nevojë .
Por, askush nuk i kushtoi vëmendje fjalëve të tij. Burri i vjetër
shkoi më përpara dhe papritur vërejti një burrë i cili e kishte zgjatur
unazën në drejtim të tij. Burri i vjetër arriti tek ai, e mori unazën nga ai
burrë që ia kishte zgjatur dorën dhe ngadalë u largua nga xhamia. Ai
burrë i cili ia kishte dhënë unazën nga gishti ishte Imam Aliu (a.s.). Pas
faljes së namazit, i Dërguari (s.a.a.) u ngrit në këmbë dhe në mes të
fjalimit të Tij këndoi ajetin e velajetit: Miku (i afërmi) i juaj është
vetëm Allahu, është i dërguari i Tij dhe ata që besuan e që falin namazin
dhe japin zeqatin duke bërë ruku . (Sure Maide ajeti 55).
Më pas ktheu kokën kah Imam Aliu (a.s.) dhe buzëqeshi.
Falësit e namazit e kuptuan që ky ajet Kuranor kishte zbritur për hir të
sinqeritetit dhe mirësisë së Imam Aliut (a.s). Pra, ai falës që nuk ishte i
pavëmendshëm ndaj të varfërve.
33